SALM XXXIX.

A Dubhram, bheiram fèin fanear
mo shligh’, o lochd mo theang’:
Coimhdam (ar bheith don daoi am chóir)
le srian mo bhéul gu teann.
2 Dfanas gu tostach balbh am thámh
on ni sin féin bu mhaith,
Mhosgail mo thriobloid is mo bhròn
ionnam gu mòr a stigh.

3 Ar bheith dhamh smuaintiug~hadh tric mar so,
do ghabh mo chroidhe teas.
Do las an teine: is mar so
lem theangaidh labhair mis.
4 Toir fios a Dhé dhamh ar mo chrìch,
tomhas mo là créud é:
Gu bhfuighinn eolas agus fios
ca hanmhunn gearr mo ré.

5 Féuch, rinn tu mar lèud bois’ mo láith’,
mar neamhnì agad maois:
Gach neach da fheabhas è, gu fior
’s nì dìomhain é gan phrìs.
6 An samhlug~hadh brèig’ ag siobhal fós
gach duin’ atá gu dearbh:
Gan suaimhneas táid gu deimhin fèin
an díomhainas gun tairbh’:

Ag torradh neich’, is cur le chèil’
mòr-bheartais ar gach dóigh,
Gun fhios cia chruinnig~heas iad mar oighr’,
no mhealas iad fadheoidh.
7 Créud ’nois ren feitham féin, a Dhè?
mo dhòchas dhìot do níom.
8 Saor me om uile lochd: ’s na déan
ball masluigh an-daoin’ dhíom.

9 Do bhì me balbh, gun fhosgladh bèil,
os leatsa rinneadh è.
10 Tog dhiom do bhuille, Dhe:le bém
do láimhsa chlaoidhadh mè.
11 Tra smachduig~har duine leat ma lochd,
mar chnuimh théid as da shnuadh.
Gu deimhin féin ’s fìor-dhíomhainas
gach duin’ ar bheith don tsluadh.

12 Dhia, èist rem urnuigh, is rem ghlaodh,
rem dhèuraibh ’d thosd na bi,
Oir coigreach agad, is fear-cuairt’,
mar m’aithreach uile mí.
13 Dhia coigìl agus caomhain me,
gu bhfuighinn neart rem bheo:
Sol rachuinn thart ag dol don èug,
’s nach bithinn ann ni smò.