SALM XLI.

BEannuight an duine bheir gu glic
fanear an duine bochd,
An uair’ a thriobloid is a theinn
bheir Dia è saor on olc.
2 Ni Dia a dhìon, ’s a chonbhail beo,
is beannuight é san tìr:
Gu toil a naimhde mìrunach
ha tabhair é gu fíor.

3 Ar leab’ a thinnis iarganigh
bheir Dia dhò neart is treoir:
A leaba nì tu dhó ar fad
re ham a thinnis mhòir.
4 A dubhras, dèunsa tròcair’ orm,
a Thighearn’ is a Dhé:
Is leighis manam easlan bochd,
oir taghaidh pheacuigh mé.

5 Ta ’ndream sin is fíor-naimhde dhamh
ag labhairt orm le bém:
Cia huair’ a sgriosfar ainmsan as,
’s a rachas è don éug.
6 Ma thig se mamharc, labhridh sé
cainnt dhìomhaineach gan chéill:
Ta chroidh’ ag torradh nimh a stigh,
’s a muigh do ni air sgéul.

7 Síor-chogarsigh a ngcluais a chéil’,
luchd mfuath atáid ar fad:
Ag smuaineadh agus cumadh lochd
am aghaidh fèin gan stad.
8 Droch-thinneas (deir siad) ta gu dlù,
ag leanmhuin ris ren bheo:
’Nois ar bheith dhò na luigh gu tinn,
cho nèirigh é ni smó.

9 An fear bu charaid díleas damh,
re ’n earbuinn gach nì b’áill,
’Sa chealaigh m’aran ar mo bhòrd,
am aghaidh thog se sháil’.
10 Acht thus’, a Dhé, dèan tròcair’ orm,
is tog me ’rìs an áird’,
Gu dtuginn comhdhail chuimseach dhòibh,
is comain cheart gan chàird.

11 Trìd so is fiosrach me gu beachd
gur hionmhuin leatsa mí:
Ar son nach dtug mo naimhde buaidh,
’s nach rinneadh leo mo chlaoi.
12 Ach mise chean’, am ionracas
stu sheasmhas mé do ghná:
A bhfiaghnais fós do ghnùis, a Dhé,
gam shocrughadh gu bràth.

13 Jehobha Dia cloinn Israhéil,
beannuight’ gu raibh se féin,
O aois gu haois gu suthain sìor,
amén sin is amén.