SALM XLII.

MAr thogras fiagh na srothan uisg’
le búireadh árd gu géur,
Mar sin ta manam ploscartigh
ag èighach riots’, a Dhé.

2 Ta tart ar manam an geall ar Dhia,
sann air an Dia ta beo:
Ca huair’ na fhiaghnais thiucfas mé
is nochdfar mise dhó?

3 Gach là is oidhch’ is iad mo dheoir
is cuibhrionn damh ’s is biádh:
An uair a deir siad riom do ghná,
ca bhfuil anois do Dhia?
4 Ta manam ar na dhòrtadh ’mach
sud chean’ tra chuimhneas mè;
Oir chuaidh me leis a chuideachd mhór’,
dol leo gu teampull Dé;

Do chuaidhas leo le gáirdeachas
is moladh fòs le chèil’,
Is leis a chuideachd sin do bhì
ag coimhed làithé fèil’.
5 O manam! créud far leagadh thú
le dìoghbhail misnigh síos?
Is crèud fa bhfuil tu ’ntaobh stigh dhìom
fa thriobloid is fa sgìos?

Cuir dòchas daingean ann an Dia,
oir fòs do mholam é
Ar son an fhurtachd is na slàint’
thig dhamh o éudan ré.
6 Thuit manam ionnam sìos, a Dhé,
mar sin do chuimhnim ort
O thalamh Jòrdan, Hermon árd,
o Misar fós an cnoc.

7 Le fuaimneach tfeadan uisg’, a Dhé,
ta doimhn’ ar dhoimhne gairm:
Do shùmaineadh, ’s do thonnan árd
dol thoram táid le toirm.

8 Orduighidh Dia de ghràsa dhamh
a chaoimhnas ann san lò:
San oidhch’ do ní me guidh’ is ceol
re Dia do chum me beo.

9 Mo charraig, créud far thrèigais mé?
re Dia a deirim féin:
Crèud as fa bhfuilam triall fa bhrón,
bhrì forneart meascar tréun?
10 Mar lann am chnámhaibh, meascairde
toirt toibhèm dhamh atá:
Tra deir siad riom gu fanoideach,
ca bhfuil do Dhia? gach lá.

11 O manam crèud far leagadh thú,
le díoghbhail meisnigh síos?
Is créud fa bhfuil tu ’ntaobh stigh dhìom
fuidh aithmheul is fuidh sgíos?
Cuir dòchas ann an Dia gu seth:
oir molfam é do ghnà,
Os se is sláinte do mo ghnùis,
is sè mo Dhia gu bráth.