SALM LIX.

TEasairg, is saor me, o mo Dhia,
om naimhdibh d’éirghios riom.
2 O luchd an uilc ta fuilachdach,
díon mís, is cuidigh liom.
3 Fèuch, ’naghaidh manma luigh a mplaid,
is chruinnigh daoine tréun:
[ ? ] shann, a Dhia, arson mo lochd,
no cron do dheárnas féin.

4 Ag rith atàid gun cron am thaoibhs’,
’s gu hullamh dol ar ghléus:
Chum teachd dom fhurtachd mosgail trà,
is toir fanear a mbéus.
5 O Dhè na nsluadh, Dhé Israéil,
mosgail, ’sgo bhfiosruight leat
na geintlidh: ’sna déan iochd ar neach
gu haingidh bhris do reachd.

6 Ar teachd don fheasgar pillidh siad:
ag donnaligh gu hàrd
Mar choin, man bhail’ a cuartughadh,
is amhluidh sin atáid.
7 Fèuch, brùchti siad amach le mbèul:
na mbilibh cloidheamh gèur:
Cia chean’ do chluinn, no bheir fa dear,
se sud is cainnt doibh pfèin.

8 Acht thusa, Dhia Jehobha mhòir,
do ní tu gàire fó;
Is dhuit mar àdhbhar fanoid fòs
biaidh Geintilidh gach lo.

9 Arson gur mór a lúdh ’sa neart’
síor fhetham orts’ a ghnà,
Do bhrì gu bhfuil dhamh Dia na ndùl
na dhídean dlù gu bráth.

10 Biaidh Dia on dtig mo thròcair chaomh
dol romham ar gach cém:
’Se Dia bheir dhamh ar m’eascairdibh
mo rún gu bhfaicam fein.
11 Ma mbì mo phobul dichuimhneach,
na marbh an aitim ùd:
O Dhia ar sgia, sgaoil iad led neart,
is leag gu hìsiol fùd.

12 Fa lochd an teang’, is cainnt a mbèil
na nàrdan glacfar iad:
Fa chùis na mallacht, is na mbrèug
do labhradar os áird.
13 Sgrios iad a tfeirg’, sgrios iad gu tur
chum iad a dhul ar dhí;
Tuigfid gur rígh ann Jácob Dia,
gu hiomall crìch gach tìr.

14 ’S Ar dteachd do nfheascar pilfadh siad
ag donnaligh gu hàrd
Mar choin, man bhail’ a cuartachadh,
is amhluidh bithadh siad.
15 Ag iarraidh beath’ gu seachranach
’s gu luaighneach ann na nteinn;
Ag dèanamh gearain ann san oidhch’,
mun bí an sáith na mbroinn.

16 Acht mise molfar leam do neart;
gu moch ag seinm do ghrás,
Arson gur tù mo thearmunn trèun,
’s mo dhaingneach fèin ’ngach cás.

17 ’Stu féin mo neart, dhuit canam fonn,
sé Dia mo dhìdean tréun.
Sé ’nDia sin féin rinn trócair’ orm,
’s a chuidigh leam a mfhém.