SALM LXV.

TA ann a nSion feitheamh ort
moladh, a Dhe, gun dí:
Sann duit a dhìolfar fòs gu pailt
an mhòid mar gheallfar í.
2 O thus’ a dhè sdas urnuigh ghlan,
sann chugad thig gach aon.
3 Mo sheachrain táid an uachdar orm:
glan thus’ ar bpeacaidh uainn.

4 ’S beannuight’ an duine sin a choidch’
do thaghar leatsa Dhé,
’Sa bheir tu fós a bhfogus duit,
ad chùirt gu ngcomhnuig~hann se:
Sàsighear sinn le maitheas mòr
do theach, ’sdo theampuil naoimh.
5 Le neithibh uathbhasach, bheir dhuinn
ad cheartas freagradh caomh,

A Dhia ar sláinte, ’s tu gu dearbh
lán dòchas críoch gach tîr,
’S na bhfuil san fhairge fada uainn,
an dòchas ‘s tu do shîor.

6 Le ’neartsan shocruigh slèibhte mòr,
è criosruight fòs le treis.
7 Do choisgfar fuaimneach mar’, is tuinn,
is bruidhionn dhaoine leis.

8 Na daoine ta a ngcomhnuidh thall,
’s na tíoribh fad’ amach,
Na uamhann orra tá gu mór
do chomh~thara mìrbhuilteach:
Do bheirann tù ar dul amach
na maidin gach aon là,
’Sar dul an fheasgair mar a ngcèdn’
bhí aoibhinn ait do ghnà.

9 An talamh ta tu fiosrachadh,
’s ga uìsgeachadh gu rè:
Le abhuinn Dè ta làn don uisg’,
trom bheartach ní tu è:
Dhoibh arbhar ta tu deasughadh,
ag freasdal dó mar sin.
10 ’Sa ’guisgeachadh le pailtas mòr
na hiomairain gu mion:

A sgrìban leagfidh tusa sîos,
le frois ga dheanamh tais,
A chinneas agus fhochann fós
ga mbeannachadh le mais.
11 Man bhliadhna coroin ta tu cur
led mhaitheas fèin a Dhê,
Ta saill ag sileadh anns gach àit
od chémanaibh gu rè.

12 Ar cluainaibh glas an fhàsuigh luim
do shilfhan siad gu mion;
Na tulaich bheg’ gach taobh atàid
lân aoibhnais agus gean.

13 Na cluantidh ar na nsgedughadh
le tréudaibh: ta na glinn
Le harbhar ar a mfolach fós:
gáir aoibhnais ac’ ga sheinm.