SALM VII.

O Dhia mo Thighearn’, earbam riot:
orm furtigh agus fóir,
Is saor me fós o dhibhargadh
luchd leanmhuin orm an dtóir.

2 Deagal mar ní an leomhan trèun
gu rèbar manam leis:
Ag déanamh liodairt dheth gu mion,
gun neach dam fhuasgladh as.

3 Jehobha Dhè, ma rinn me so;
ma tà lochd ar mo làimh:
4 Ma dhíocas olc do nfhear do bhí
an síthchaint dhamh, ’s an dáimh;
(Ni hamhluidh sin, acht rinn me ’ntí
a theasairgin gu blá
Do bhí gun adhbhar is gun chúis
na námhaid dhamh gach lá.)

5 Leanadh an námhaid manam féin,
glacadh se é, ’sgu lár
Saltradh mo bheatha, leagadh fós
monoir san dus le táir.
6 ’Eirigh, a tfeirg, tog suas thu féin,
fà chorrigh meascar thréin:
Is chum na breith a dórduigh tú
mosgail fam chúis a Dhé.

7 Mar sin ni coimhthionol an tsluaidh
do chuartughadh gun cháird:
Is uime sin fá ngcúis, a Dhé
pfill féin ar ionad árd.
8 Breith ar an phobul béiridh Dia:
’reir mionracais dèun breith,
Do réir mo neamhchiont féin, a Dhé,
gu teann cuir as mo leth.

9 Gu dtigeadh crìoch ar olc na ndaoi,
acht daingnigh daoine cóir:
’S fear sgrúdigh croidh’, is rannsigh ár,
Dia comhthromach na glóir.

10 Sé Dia mo sgia, sé dhfurtaighas
ar luchd an chroidhe cheart.
11 Breithamh luchd córach Dia, gach là
a mfeirg re luchd drochbheart.

12 Ma se nach pillfionn sé air ais,
a chloidhamh liomhfar leis:
Ar lagh a bhogh’ do chuir gu teann
gu caitheamh ullamh deas.
13 Fíor acfuin agus inneal mairbh
do dheasigh sè dhò fèin:
A shoighde do luchd dimhargidh
do ullmhuigh sè gu trèun.

14 Fèuch, amhluidh iodhnadh mná re saot~hair ,
mar sin re holc atá,
An taimhleas se bu torrchios dò,
bréug rugadh leis gun stá.
15 Do chlaoich se slochd, is threachaìl è,
thuit fein san díg do rinn.
16 Thig aimhleas a chlaigcean fein,
is fhorneart ar a cheann.

17 Do réir a cheartais molaidh me,
an Tighearn’ ar gach am:
Do dhainm Jehobha sinnidh me,
O sé is àird’ at’ ann.