SALM LXXVIII.

MO phobul, éistibh, re mo reachd:
is cluinnibh guth mo bhèil.
2 Labhram a mparablaibh; ag cur
sean-fhocla dorch’ a ngcèill:
3 Do chualamar is bfiosrach sinn,
ar naithreach dhairis dùinn.
4 Cho cheil sinn ar a ngcloinnsan iad,
is dhíbh cho déan sinn rúin:

Ag foillsiughadh mòr-mholadh Dé
don àl ata re teachd:
’Sna mìrbhuilte do rinneadh leis,
a chumhachda sa neart.
5 Ann Jacob teistas dhaingnìgh se,
is reachd a Nìsraéil,
A dòrduigh se dar naithreachaibh;
da ngcloinn a ngcur a ngcèill.

6 Chum fios bheth aig a nàl re teachd,
an chlann ata gun bhreth:
Ar èirigh dhoibh gu ninnsid sud
da nginoil fein fa leth:
7 A Ndia gu cuirfeadh siad an dóigh,
’s nach dìthchuimhnighid fos
Oibreacha Dè, ’s gu gcoimhdeadh iad
uil’ ait~heanta mar is còir:

8 ’S nach biodh iad mar an sinnsireadh,
làn ceannairc is drochbheart,

Gun spiorad tairis ionnt’ do Dhia,
’s an gcroidhe gun bheth ceart.
9 Clann Ephraim le armaibh glèust’,
ar bogh’ bu chuimseach beachd,
Le geilt do phill siad ar a nais
an láethibh cath is feachd.

10 Comhcheangal Dé nior choimhed siad;
dhiùlt gluasachd ann na lagh:
11 ’S nior chuimhnid oibridh iongantach,
do thaisbein ar a mfeadh.
12 An sealladh sùl an sinnsira,
’s an tír na Négipteach,
Air machair Sòan rinn faraon
bearta ro-mhìrbhuilteach.

13 Do sgoilt se nfairg’, ’s thug iadsan trìd:
an cuan mar thorr do sheas.
14 San lò le néul do stiúr: san oidhch’
le solus tein’ is teas.
15 Sgoilt creg san fhàsach, aiste deoch
thug, mar as doimhneachd mhór.
16 Bhuin sroth’ a creagaibh, thug ar uisg’
rith síos mar thuil gu leór.

17 San díothreamh pheacuighdar ni ’s mó;
do bhrosnuid an tárd-rígh.
18 Na ngcroidhe chuir siad cathadh air:
da miann a giarraidh bìdh.
19 Labhair siad fos anaghaidh Dè:
a dubhairt siad gu dian,
An bhfèad Dia ann san fhásach mhòr
bòrd dheasughadh dar miann?

20 Fèuch, bhuail se chreg, bhrúchd uisg amach,
d irigh an tuil gu luath:

An bhféad se aran thabhairt fos?
an deasuigh feoil da shluadh?
21 Ar gcluinntin so, ghabh corrigh Dia;
re Jacob teine las,
Is déirigh fearg ro-dhoinionnach
re Israéil gu cas:

22 Ar son nar chreidiodar a Ndia,
’s nior chuir na shlàint’ a ndóigh:
23 Ge dfosgail doirse nimhe fos,
’s o náird gu d’aithn na neoil:
24 Dhóirt Manna orra ’nuas ren ith:
thug dhoibhsan coirc na nspéur.
25 Biádh aingeal d’ith siad: thug se dhoibh
do lòn an sáith gu lèir.

26 ’Sna spéuraibh thug air gaoth a noir
gu dimthigh si gu tréun:
Is le na neart do thug se ’steach
a ghaoth deas mar a ngcedn’.
27 Do dhóirt se orra ’nuas mar dhus
le pailteas feoil ren ith:
Eoin itagach comhlíonmhar fòs
re gaineamh fairg’ ar bith.

28 Do leig se sud na ngcamp anuas
ma ngcuairt na nàite támh.
29 Do ìosad uil’, is shásuig~hadh iad:
oir thug se dhoibh a nsàimh.
30 Ni nraibh siad air a nsgarachduin
o mhiann a ngcroidhe fein:
Acht ar bheth acasan a mbiadh
ga chagnadh ann na mbéul,

31 An drong bu shultmhuir dhìbh ’s bu tréin’,
ghlac Dia na fheirg’ is mharbh:

Sa nòigridh thaght’ a Nisraèil
do bhuail se iad gu garbh.
32 Gidheadh taréis gach gníomh dhibh sud
do pheacuighdar gu mòr:
Is ge do rinn se mirbhuilte
nior chreid siad mar bu chòir.

33 Ar nàdhbhar ùd do chaith se ’nláeth’
an díomhaoinas ar fad,
Is bliádhnidh fos a naois gu lèir
le carroid ghèir chuaidh thart.
34 A nuair do mharbhadh leisin iad,
an sin do dhiarr siad è,
Do phill siad, agus fos do bhíd
gu moch a giarridh Dhè.

35 Is chuimhnigh iadsan gur be Dia
a ncarraig tréun do ghnà:
’S gur be fos an Dia is áird
bfearsaoridh dhoibh gach lá.
36 Acht, rinn siad miodal ris le mbéul,
le nteangaidh brèug is gò.
37 Ni nraibh a ngcroidhe ceart: ’s ni raibh
na chumhnant dìleas dò.

38 Acht Dia, ro iochdmhar mhaith se nlochd,
’s nior sgrios se iad gu géur;
Bu tric do phill se chorrigh uadh,
nior dhùisg se fhearg gu léir.
39 Oir chuimhnigh nach raibh ionnta sùd
acht feoil a sheargas as,
Is osag ghaoith a shiúbhlas thart,
’s nach dtig arís ar ais.

40 Cia tric do chuir siad cathadh air
sa nfhàsach thartmhar chruaidh,

San dìothreamh chuireadh corrigh air
le easaontas an tsluaidh?
41 Agus, do phill siad ar an ais,
ghreinnigh siad Dia le chéil’:
Chuir laithilt agus tomhas fos
ar tí naomh Israèil.

42 Nior chuimhnadar ’s nior thug fa dear
a ghàirden tréun sa làmh:
No nlá an dtug se furtachd dhoibh
is fuasgladh fos on námh:
43 No fos mar rinneadh ann san Népht
comhartha Dhé na mfeart:
Ar machair’ Sóan mar a ngcédn’
a mhìrbhuilte le neart:

44 An srotha chaochail se gu fuil:
’s na huillt’ nach bhfédfuidh ’nól.
45 Chuir losgainn chuc’, is cuileogan;
ler chlaoidheadh iad gu mòr.
46 Do thug se ntoradh is a mbarr
don chaterpilar bheg:
Is saothair fos an lámh ar fad
fuidh áilghios locust leig.

47 Do bhris se fos a mfìneamhuin
le cloichshneachd cruaidh gun cháird;
Mhill se mar sin le reodhadh teann
’ncroinn fhíguis fhiàghaich árd.
48 Do thug se fos a neallachsan
thairis don chloichshneachd ghèir:
Le soighdibh teine-dealanigh
do chuir se as da ntréud’.

49 Teas-fheirge, triobloid, ’s corrigh mhòr,
orra do theilg gu grad:

Le ainglibh olc do chuir na measg
ler chlaoidheadh iad ar fad.
50 Da chorrigh rinn se bealach réidh:
’nanam nior ghlèidh on bhàs,
A mbeatha thruadh thug thairis fos
do ghalar plàigh ’s don chàs.

51 Do bhuaileadh leisan ann san Nèpht
gach cèidghin do bhi ann:
Tosach a neirt a mpàilliunuibh
bhuineadh do ghinoil Ham.
52 Acht thug se ’mach a phobul caomh
mar chaoraibh as an tìr:
Is rinn mar thrèud sa nfhásach mhòr
a ntreòrughadh gu fìor.

53 Do stiùbhradh leis gu téaruint’ iad,
gun eagal is gun sgá:
Acht air an naimhdibh daom a ngcuan,
’s gu hobann iad do bháth.
54 Gu crìochaibh ionad naomhtha fein
do thug se phobul leis:
Gu nuig an cnoc so chosain sé
sa bhuadhuigh a lámh dheas.

55 Theilg se na geintligh romp’ amach,
’s an noighreachd roinn le crann:
Do Isral thug se ’náite súd
chum comhnuidh ghabhail ann.
56 Acht bhrosnuigh agus ghreinnigh iad
an Dia is áirde glòir,
Agus nior chum ’s nior choimhed iad
a theist’ no reachd ar chòir:

57 Acht phill ar nòs an sinsir fein
’s gu fealltach ghluais ar fad:

Mar bhogha fiar do chlaonadar
is chuaidh a thaoibh gu grad.
58 Len dealbhaibh, is le náitibh àrd
chuir corrigh air is éud.
59 ’Ntra chuala Dia, ghabh gràin, is fearg
ro gharg rè Israéil.

60 Ionnas gur thréig se phobul fein
an Sìlo bhi an támh:
’Sa mpáilliun fos do shocruigh sè
measg dhaoine le na làimh:
61 A mbruid thug suas a neart, ’s a ghlóir
an láimh na naimhde garg.
62 Don chloidheamh thug se suas a shluadh:
re oighreachd ghabh se fearg.

63 Loisgeadh le tein’ a nòigre ghlèust’:
pòsadh cho dfuair na hóigh.
64 An sagairt thuit le cloidheamh gèur:
’s nior dhearn’ a mbaintreoich bròn.
65 An sin do mhosgail Dia mar neach
ta ’g éirigh as a shuain:
Mar churridh leigas árd-ghlaodh as
taréis bhi pòit ar fìon.

66 Is iona ndeireadh bhuail gu géur
a naimhde fein le táir:
Is chuir se iad o sin amach
gu masladh buan is nàir’.
67 Is páilliun Joseph dhiùltadh leis:
nior thagh trèabh Ephraim fos;
68 Acht thagh se Juda: cnoc Sion
dan dtug se gràdh gu mòr.

69 Is thog se fhàrdoch naomh an sud
mar lùchairt árd ro-dheas:

Is mar an talamh fos faraon
do dhaingnigh sè a bhfeasd.
70 A shearbhant Dáibhidh thagh, is thug
o chró na ngcaorach è:
71 ’S o leantuinn fos na nóisge trom
bhi torrach air a nspréidh,

Is chuir se è do bheathughadh
Jacob a phobul naomh,
Is fòs do ghinoil Israèil
budh oighreachd dhò ro-chaomh.
72 Réir ionracas a chroidhe fein
bheathuigh se iad gu beachd:
’S do rèir deadh-sheoltuighachd a lámh
do stiùr se iad gu ceart.