SALM XCVII.

JEhobha mòr sè ta na rìgh,
biodh aitas ar gach tìr:
’Sar oilenibh ta lìonmhur ann
biodh gáirdeachas gu léir.
2 Ta nèulla tiugh is dorchadas
fa thimchioll ar gach leth:
Se ’s comhnuidh fos da chathair-rìogh’
deadh-chorum is ceart-bhreith.

3 Ta teine roimhe millteach mór
a gimtheachd ar gach áird,

Ler loisgfar suas gu lasarach
a naimhdesan fa ngcuairt.
4 Le solus glan a dhealanuigh
dhealruigh an cruinne cé:
Chonnairc àn talamh sud gu dearbh,
do chlisg is chriothnuigh sé.

5 Na cnuic, an láthair Dhia na ndùl,
do leagh siad as mar chèir:
Roimh ghnùis árd-rígh na talmhan tí,
do leagh siad as gu léir.
6 Cuirfid na neamh’ a cheart a ngcéill:
is chí gach sluadh a ghlòir.
7 Do íomhaig~hibh ghrábhalt’ mèads’ a chrom
gu raibh dhoibh amhluadh mór,

Ta dèanamh bóst is ráiteachas
as iodholaibh nach fiù;
Gach uile Dhée a bhfuil sibh ann,
slèachdibh do Dhia na ndúl.
8 Do bhi ar Sion aoibhnas mór
sa nuair a chual sí é,
Rinn inghein’ Jùda gàirdeachas:
fad bhreitheamhnais a Dhè.

9 Oir tá tu, Dhia Jehobha, árd
os cionn gach uile thír:
Tá tu ar hàrdughadh gu mòr,
os cionn gach dia gu lèir.
10 Sibhse ler nionmhuin Dia gu caomh,
fuathuighibh olc a chaoidhch’;
Anam a naomh síor-choimhdidh se:
saoridh o láimh na ndaoi.

11 Cuirfar mar phòr gu frasach pailt
solus do nfhírenach:

Is aoibhnas fos, don druing atá
na ngcroidhe trèimhdhíreach.
12 Biodh aitas oirbh an Dia na glóir,
O fhìreuna gu lèir:
Is tugaibh buidheachas do Dhia,
re cuimhn’ a naomhthachd fein.