Am Bàrd

Fàilt’ ort fhéin, a charaid bhàird,
Siud dhuit mo làmh gam dheòin —
Bu tric a thog thu m’ inntinn àrd
Le tàlantan do bheòil;
Nuair bhithinn ’m ònar, ’s mi fo ghruaim,
’S mo bhuadhan gun chus treòir,
Cha b’ fhada mulad teicheadh bhuam
Am measg nan Sguaban Eòrn’.

Is iomadh eachdraidh rinn thu inns’
’S a sgrìobh thu dhuinn le deòin
Le ealantachd a thug dhuit buaidh
Is duais aig iomadh Mòd;
Cha d’ dh’fhàg thu ’n easbhaidh tìr nam beann,
Thug thu dhi fuinn is ceòl,
Thug thu an crùn a-nall bharr chuain —
Is sgrìobh thu Sguaban Eòrn’.

Dh’inn’s thu dhuinn mu ànradh cruaidh
Do chuairt anns an Roinn Eòrp’
Fo bhinn an lasair, is an luaidh,
Is iomadh cruas den t-seòrs’,
Am prìosan cogaidh glaiste suas
Cho fad’ bho d’ dhual is d’ eòl,
Cho fad’ bho eilean beag a’ chuain
’S cho fad’ bho bhruaich na Cròic’.

Sgrìobh thu ann am briathran blàth
Mu mhaise ’s gràdh nan òigh,
Mhol thu Mòrag dhonn nan dual
Is buadhan Maighread Òig;
Le eireachdas is loinn o d’ pheann,
Le còmhradh, cainnt is ceòl
Thog thu suas air stìopall àrd
Taigh a’ bhàird nach beò.

Guma fad’ thu fallain buan
An eilean uaine d’ òig’,
Ag àiteach fuinn, a’ cur, ’s a’ buain,
’S a’ ceangal sguaban eòrn’,
A’ sgrìobhadh bàrdachd agus duain
Bha dualach dhuit o d’ òig,
’S gu h-inntinneach a’ gabhail cuairt
Mu bhruaichean Tràigh na Cròic’.