Sgeulachdan nan Taighean-Céilidh

Ged a shéideadh faoilteach oirnn
Is faobhar nan gaoth tuath,
Ged bhiodh an sneachd’ a’ taosgadh
’S ’na stac ri taobh nam bruach,
Ged reothadh i mar stàilinn
Gu mullach àrd nan cruach,
Cha chumadh siud bhon chéilidh sinn
Far ’n cluinnte sgeul is duan.

Ged shileadh i gu dìorrasach
Le frasan fiadhaich fuar’
’S clach-mheallain tighinn bhon iarmailt
Ga siabadh oirnn mun cuairt,
Cha chumadh tuil no dìle sinn
’S cha bhiodh oirnn sgìths no gruaim
’S na h-eachdraidhean gan innse dhuinn
Le seanchaidh sìtheil suairc.

Bhiodh sloinneadh air ar sinnsearachd
Ga mhìneachadh ’s ga luaidh,
Bhiodh deasbad air an iasgach ann,
’S gach deacair bha ’na ruaig;
Bhiodh tubaistean is bàthadh,
Is gàbhaidhean a’ chuain,
’S bhiodh ionndrainn air na càirdean ann
Thug tuinn an t-sàile bhuainn.

Bhiodh Cogadh Mór a’ Cheusair
Le chuid chreuchdan is mì-stàth,
A dh’fhàg na ceudan mìle
Ann an ìobradh fuar a’ bhàis;
’Na sheanchas dh’fhàgadh leòinte sinn,
’S bu tric thug deòir ’nar pàirt
A’ cuimhneachadh a’ chòmhlain sin
A thréig an deò sna blàir.

Chluinnte sgeul bhiodh sònraichte
Aig seòladair a’ chuain,
A-muigh air bhàrr nam bòc-thonnan
Ri aimsir reòdhta ’s fhuar,
A’ dìreadh do na h-àrd-chroinn
’S a’ teàrnadh asta nuas
’S an iùbhrach dol gu dùbhlan
Ann an dùrantachd nan stuadh.

Bhiodh birlinnean MhicDhòmhnaill
Le’n cuid sheòl a’ dol gu sàil,
A’ fàgail bun Loch Aoineart
Le soills’ na madainn thràth,
A’ seòladh tro Chaol Ìle
Ri aimsir iargalt’ gràic
Gu fasgadh Carraig Fhearghais,
Mar chaidh ainmeachas san dàn.

A-muigh air bhàrr Cuan Éirinn
’S muir ag éirigh do na neòil,
Bhiodh Mac Nìll cur bhréid rith’
Gu reubadh nan tonn mòr’;
Cha chumadh aimsir Ruairidh
An àm ceangal cruaidh nan ròp —
Bu Tartar anns a’ chruadal e
An àm cur suas nan seòl.

Bhiodh bòcain agus sìthich
A’ tuineadh cinnteach feadh nam bruach —
Bha iomadh sgeul ri inns’ orra
San tìm a chaidh air ruaig;
Bhiodh iad tric ri fàth-feith
’S ’nan aincheist don an t-sluagh,
A’ cur geas air pàistean
’S a’ cur mhàthraichean fo ghruaim.

Chluinnte sgeul mun àirigh
Is mun mhànran is an ceòl
A bha cho tric a’ tàrmachadh
Am measg nan àlach òg’;

Bhiodh tàin ann air am buachailleachd
A-muigh feadh chluaintean feòir —
Bha saorsa ’s sìth neo-bhuaireasach
A’ cuartachadh nan crò.

Dh’fhalbh na taighean càirdeil ud,
’S ’nan àit’ tha gnàthach’ ùr
’S tha mhuinntir bha gam pàirteachadh
An-diugh a’ cnàmh san ùir;
Tha dòighean eil’ air tàrmachadh
’S tha ’n abhcaideachd air chùl,
’S tha fàrdaichean an t-sòlais ud
’S an còmhlaichean ’s iad dùint’.