Orasaigh

Air iomall fiadhaich de cheann an iardheas
A dh’Uibhist ghrianach mu’n iadh an sàile
Tha ’n t-eilean ianach nan creagan ciar-chas
An nàbachd crìoch ri Cuan Siar nan gàir-thonn.

Ged bhios Neiptiun a’ maoimeadh daonnan,
Cha d’ chuir e gaoid ’na do chaol-dhruim làidir —
Sheas thu suas ri gach fairge bhaoghail
A bhrist ri d’ aodann le faochainn thàireil.

Nam biodh na daoine a threabh gach taobh dhiot
’S a dh’fhiosraich gaoid ann an saothair beòshlaint
Fad oidhche geamhraidh mun chagailt céilidh
Gur mì a dh’éisteadh ri sgeul an còmhraidh.

Tha lorg an t-sealgair gu pailt ri cunntadh
Measg chreagan ùdlaidh aig tiùrr do chòrsa —
Is iomadh diùnlaoch le ghunna dùbailt’
A choisich sunndach a-null an dòirlinn.

Nan d’fhuair thu tàlann gu bruidhinn Gàidhlig
Bhiodh eachdraidh chàirdeil le bàidh ’nad chòmhradh;
Gur pailt an t-Hàllann tha ùir is cnàmhan
Nam fuireann làidir bha snàmh mu d’ òban.

Tha tràigh de ghainmhich air dhath an airgid
Is bàigh tha ainmeil le dealbhach’ bòidhche;
Do mhullach cruthail air chumadh dùn-lios
Fo chuibhrig fhlùran ’s an driùchd gan òradh.

An àm an t-samhraidh bidh crònan tìoma
Aig toiseach lìonaidh a’ tighinn gu d’ chòrsa,
’S an àm a’ gheamhraidh aig toiseach tràghaidh
Bidh nuallain làstail aig gairge bhòc-thonn.

Ri stoirm an fhaoiltich bidh ’n fhairg’ ’na taom-bhoil
A’ gleacadh faobhair ri d’ aodann gròbach;
A dh’olc na dh’éiginn cha d’rinn thu géilleadh,
’S cha d’ ghluais do stéidh ri séideadh Aeòlus.

Tha ealtainn sgèimheach mu d’ sgorran iom-sgoilt’,
Thu dhaibh ’nad dhìon-àit’ bho shìontan fògairt;
Bidh ròn gu h-uallach air bhàrr nan stuadh-ghlas —
Tha ’n tìr ’s an cuan ann an dual a bheò-bhith.

Bheir àm h-Éill Pàdraig dhut trusgan àraidh,
Bidh brat de bhlàthan ’nan àill gad chòmhdach
Bidh ceòl na cuaiche ga mheasg ri suaimhneachd,
Is thig luchd cuairt thar a’ chuain gad fheòrachd.