An t-Aite

Chan eil ceàrn sa chruinne-chè
A bhios cho tric nam inntinn
Ris an àit’ san robh mi ’n-dè:
’N Dùn Mòr gu Bun an Uillte.

Chan eil bealach, chan eil tulach,
Chan eil dùn no doimhne,
Chan eil glumag, chan eil mullach
Air na chaill mi cuimhne.

Dh’òlainn deoch à Srùp a’ Ghlinne
An asgaidh is gun thruailleadh,
’S chuirinn dubhan dhan an linne,
’S gheibhinn breac corr’ uair leis.

Sròn Chalamhain ’s mi gun bhrògan -
Seasaidh falt mo chinn-sa
Cuimhneachadh air gòraich’ òige,
Dìreadh siud mar staidhre.

Biodh i fliuch no biodh i fuar,
Mus tàinig bùrn na pìoba,
Lìonainn làd dhen uisge chruaidh
Bha ’m fuaran Chuidhe ’n Dìoba.

Sgeir Tha Muigh ’s an Sgeir Tha Staigh,
Clach an Ròin nam fhianais,
’S le tràigh reothairt ceum on taigh,
Dhearcainn air Sgeir Iomhair.

Cuidhe Lor ’s an Cladach Mòr,
Làn crodh-bainne ’s ghamhna,
Bàtaichean gu mall fo sheòl
Air feasgar bòidheach samhraidh.

Sa Chnoc Dhubh bhiodh bratach shuas
Air là buain na mònach,
Ach ’s gann g’eil duine ’n-diugh mun cuairt
A thuigeas brìgh mo chòmhraidh.

Tha nis an coigreach anns an àit’
’S an cànan cèin na cheann aig’,
Ach fiù an òigridh th’ ann an dràst’,
Chan ainmich bàgh no gleann ann.