Aig Càrn-Cuimhne Shir Seumas

An fheansa dhlùth iarainn
Bha uair a’ cur dìon air,
Air caitheamh ’s air crionadh,
’S am feur a’ fàs àrd;
Sàl geur a’ Chuain Sgìth
Agus siantan na tìd’
Air milleadh na sgrìobh iad
Cho dìleas air clàr.

Nan robh bodach à Beàrnaraigh
Air moladh do bhàidhealachd,
’S e ’n teisteanas àraidh sin
A b’ fheàrr na na th’ ann,
Ach sgrìob cha do dh’fhàg e
No croitear bha ’n làthair - ’S e mhol thu do chàirdean,
Le gàgail nach gann.

Chan eil guth ann an Sìona
Far na mharbh thu na mìltean,
Cur puinnsean nam pìoban
Fad na tìd’ bha thu thall;
Chan eil guth mar a fhuair thu
Do mhilleanan suarach
A tràilleachd nan truaghan
Nach do bhuannaich ach call.

Cha do smaoinich thu riamh,
Nuair a choisich thu ’n sliabh,
Gum biodh graffiti gun chiall
Ag iadhadh do thùir;
Cha do smaoinich do chàirdean,
Nuair a thog iad an càrn sa,
Gum biodh òigridh an àite
Dèanamh tàir air do chliù.

Biodh sin mar a tha e,
Cha dhìon mis’ a’ ghràisg sin,
Ach ’s ann gòrach a bha i
Chuir an-àird e bho thùs;
’S e uabhar is uaill,
Mòr-chùis gun luach,
Bhith ga mholadh san uaigh
Bha cho cruaidh is beag diù.

Na leugh do bhean thàireil
Mu iodhal san fhàsach
(Rinn Shelley air bàrdachd)
Airson Phàroah na h-Eipheit?
Ma thachair sin dhàsan
Bha na dhia anns an àite,
Buan no sàbhailt’
Cha bhi càrnan Shir Seumas.

Nan innseadh i ’n fhìrinn,
’S e dh’fheumadh i sgrìobhadh
Gun ruaig e ar sinnsear
Bha mar innear na shùil;
Tha taibhsean nan truaghan
An dràsta mun cuairt orm - ’S e ’m fuaim tha tighinn uapa
Droch luaidh is mì-rùn.