Aig an Lochan

Chaidh mi fhìn ’s mo bhràthair
A-mach air là na Sàbaid,
Slatan nar làmhan
Gun fhios do dhuine beò;
Bha là blàth grianach
A’ tighinn gu feasgar fèathach,
’S dh’fhalbh sin a dh’iasgach
Nar balaich òg.

Bha lochan anns a’ mhòintich
Fad bho àite còmhnaidh,
Le uisge domhainn dùbhlaidh,
Dachaigh nam breac mhòr;
Shuaidh sinn air a’ bhruaich aig’,
Blàth an fhraoich mun cuairt oirnn,
’S air lianaig bhig uaine
Dh’ullaich sinn ar còrd.

Chan e gun ghlac sinn mòran,
Ach abair thusa còmhradh,
Mar a gheibheadh sinn ar beò-shlàint
’S a dhìreadh sinn gach beinn;
Dh’aontaich sinn ri chèile
Gum biodh an rathad rèidh dhuinn,
Gun guth air iomadh èiginn
Bha feitheamh ann rinn.

Cha do smaoinich sinn an uair sin
Gu sgaradh tìr is cuan sinn,
’S gum biodh esan ann an uaigh
Taobh thall an t-sàil;
Tha mise an-diugh nam aonar
Air bruaich an lochain aognaidh,
’S bu shuarach leth mo shaoghail,
’S e bhith rim thaobh an-dràst’.