Crìoch mo Rathaid

Dè ’s ciall a bhi ’g ràdh
Aig crìoch mo rathaid,
Gur cìanail an là
Th’ agam fhìn?
Ged ’s minig mi tinn,
Am mionach no ’n druim,
O dh’imich an t-seinn
As mo chridh’.

Tha mòran ’s gach àit’
Le dòrainn is cràdh,
Gun dòchas ri tàmh
Ann an tìm;
Anns gach linn agus àl
Cus tinn is gun stàth,
Streap beinn’ chun a’ bhàis
Anns gach tìr.

Bha bliadhnaichean mòr
Le grian agus òig’,
Gun pian no bròn
Na mo shligh’;
Mi siùbhlach neo-shàraicht’
Sùbailt’ is làidir,
Toirt dùbhlan do chàch
Ann an strì.

Choisinn mi lòn
O thoiseach mo bhòids’,
’S iomadh oisean de eòl
San robh mi;
Abhachd is gàir’,
Càirdeas is gràdh,
Cadal is tàmh
An dèidh sgìths.

An còir a bhith caoidh
Nuair thig sgòthan na h-oidhch’,
Gach ceòl agus seinn
Oirnn a dhìth?
Fhuair mi cuibhreann
Nas luachmhor na saidhbhreas,
Bean uasal, clann choibhneil
’S mo dhachaigh fhìn.

Chan iarrainn bhith beò
Air crìochan aois mhòir
Gun fhiach, gun threòir
’S gun bhrìgh;
’S e lùiginn san uair
Bhi dùinte nam shuain,
Gun dùsgadh gun gluas’d
Ann an tìm.