Iomhaigh Diùc Chataibh

An tùr ud air a’ bheinn
Mar chraoibh thinn gun duilleach,
Nach adhbhar nàir’ e dhuinn
’S am fang neo-ghrinn na mhullach.

Cò leughas an stòraidh
Làn fòirneirt is mulaid,
Gun faireachdainn brònach
Mu dhòighean a’ bhurraidh?

Cò thuigeas an àmhghar
Cò ni tàir air an leòn?
Bha an tughadh na smàl,
’S glaodh a’ bhàis anns a’ cheò.

A shaoghal fhèin gun dìth
Cha robh sgìths ann no pràmh,
Beò air reamhrachd na tìr,
Thug e ’mìr à beul chàich.

Ach cha leagainn an diùc,
Dh’fhàgainn an tùr an-àird,
Dhèanainn feum leis an stùc
Dh’fhosgladh sùilean gach àl.

Air a’ chlàr bhiodh an fhìrinn,
(Tha i dhìth air an-dràst’ ),
Thèid olc an diùc innse,
’S thèid a dhìteadh gu bràth.

Chuirinn còrn-ceò na bheul
Le mèilich caora bhàn,
An ceòl a b’ fheàrr leis air sliabh
Na Ghàidhlig chiatach, bhlàth.

Cìan nan cian bidh e ’n-àird
Le bàà bàà anns a’ cheò,
Cur an cuimhne gach àl
An t-olc a shàraich na seòid.

Nuair a shèideas an còrn
Togaidh òisgean an cinn,
Nach do chuir e nan còir
Aite còmhnaidh nan suinn?