Amhran a’ Phìleit

Mo chailin àlainn
Ma rinn thu m’ fhàgail,
Ged ’s goirt mo chràidh-sa
Cha ruith nad dhèidh mi;
Ma fhuair thu fàbhar
Bho fhear as àill leat,
Mo shoraidh slàn
Le ar gràdh ’s ar rèite.

Tha mis’ an-dràsta
Sna speuran àrda,
Sa chogadh ghràineil
Tha gam lèireadh;
Tha d’ fhear-sa sàbhailt’
An dreuchd ro phàighte,
’S do ghuth ga thàladh
Gach là a dh’èireas.

’S garbh an oidhche
’S mo chluais a’ cluinntinn,
A’ losgadh cinnteach
Gach taobh a thèid mi;
Gach gunna marbhtach
’S na solais-lorg ud,
’S mi ac nam thargaid
Mar ainmhidh slèibhe.

An cridh’ a chràidh thu
Ged ’s brùit’ an-dràst’ e,
Cha bhris gu bràth e
Air son do chrè-sa;
Tha roth gun tàmh aig
’S ar dàn an sàs ann,
’S cha tig muir-tràigh
Gun muir-làn an dèidh sin.

Tha pròis Chlann Dòmhnaill
Gu daonnan còmh’ rium,
’S do bhròn no tùrsa
Aon unns’ cha ghèill mi;
’S ma thig mi beò
As a’ ghàbhadh mhòr-sa,
Ni mise pòsadh
Tè òg bheir spèis dhomh.

Nì tìde slàn mi,
’S ni chràidh-sa m’ fhàgail,
Thig làithean bàidheil
Is deàlradh grèine;
’S bidh caileag bhòidheach,
Tè earbsach stòlda,
Chan i do sheòrsa-sa
Rinn mo cheusadh.

Nuair gheibh sinn buaidh
Air Adolph suarach,
’M bi cuimhn’ an uair sin
Air uair na h-èiginn?
No ’n dèan ar rìoghachd
Bha riamh cho spìocach,
Mar rinn mo nìghneag,
Mi fhìn a thrèigsinn?