A’ cruinneachadh na feamann ann an Uibhist-a- Deas

Domhnall Alasdair Mac Eachainn, as an Aird-bhig, am Beinn-a- Bhaoghla

Ann an litrichean a chunnaic sinn anns na paipearan-naidheachd o chionn greis a nis chaidh móran a ràdh mu’n ionad-rocaidean a tha dùil aca a stéidheachadh an Uibhist-a- Deas. Tha a bharail fhéin aig gach duine air a’ bhuaidh a bhios aig a so air caitheamh-beatha is teachd-an-tìr an t-sluaigh, aon uair ’s gum bi e ullamh agus air dol an greim.

An àm a bhith ’ga thogail bheir e obair do mhóran nach urrainn a dhol g’ a sireadh a dh’ àiteachan eile, gu h-àraidh do luchd-teaghlaich.

Nuair a bhios e ullamh bheir e am beò-shlaint do’n àl òg, eadar ciùird is obair-latha eile.

Fhad ’s a chumas an luchd-riaghlaidh ri an gealladh nach toir iad leotha am fearann as fheàrr bithidh sinn riaraichte, ach ma bheir iad leotha pàirt de na croitean, agus ma leagas iad na tighean-fuirich a chaidh an togail leis na croitearan no le an athraichean, theid an sluagh am mugha an àit a dhol am meud. Bithidh sinn toilichte obair fhaighinn, ach chan eil fàsachadh a dhìth oirnn.