Leabhar Bliadhnail Sgoil MhicNeacail an Steòrnabhagh (1960)

Mar a tha duine a’ fàs nas sine agus a chuimhne air làithean sgoile ’ga fiaradh is dòcha le luasgan nam bliadhnachan, tha e dualtach nach toir sgrìobhadh nan sgoilearan òga uiread de thlachd dha ’s a thug obair a cho-aoisean nuair a bha e fhéin ’na ghlas-ghille. Tha mi anabarrach taingeil aideachadh nach b’ ann mar sin a thachair dhomh idir nuair a leugh mi leabhar na bliadhna so. ’S ann a dh’ fhairich mi snuadh na h-òige air mo sheann ghruaidhean, agus buille-cuisle a bha mi ’n dùil a

Tha an leabhar bliadhnail so mar bhann a tha a’ ceangal nan seann eòlach ri sgoil na cuimhne, agus gheibh iad criomag an sud ’s an so a bheir an co-aoisean agus uaireannan an seann luchd-teasgaisg gu an smuain a rithist. Bithidh móran ann a ni toileachas ri aodann Alasdair Urchardain fhaicinn, agus ri leughadh na th’ aig Iain MacArtair ri ràdh mu dheighinn. Tha na“Highers”fhathast ’nan trioblaid mar a bha iad riamh, agus bithidh gu leòr ann nach gabh an deagh chomhairle a tha air a tairgse le M. McL. :—

Nise sibhse tha fhathast òg innt’,
Obraicheadh sibhse mar is còir dhuibh:
Is e mo dhùrachd is mo dhòchas
Nach tachair dhuibhs’ mar thachair dhòmhsa.

’S e bu mhotha a chuir de mhoit ’s de thoileachas orm fhaicinn na th’ anns an leabhran de Ghàidhlig agus de dheagh Ghàidhlig. Tha facal ann bho ’n mhaighstir-sgoile fhéin, agus an déidh sin rosg is bàrdachd, araon aotrom agus sòluimte, ann an deagh chumadh agus le brod a’ bhlais. Chan eagal do ’n Ghàidhlig fhad ’s a sgrìobhas clann na sgoile i anns an dòigh so.

R. McT.