An Garradh

le LACHLAINN DICK

BHO chionn greis thainig orm tigh beag a cheannach nach eil fichead mìle o bhaile-mór na Siorrachd. Ma bha an tigh beag cha bu mhotha an gàrradh—pìos beag talmhainn nach cumadh ri caora fad latha gruamach geamhraidh. Ach ma bha e beag bha mise is mi cho mór asam fhéin, a’ dol a dheanamh leithid de lios de is nach toireadh sibh smugaid air Gàrradh Mór Inbhir Iù an tacsa ris.

Air a’ chiad latha air an do rinn i turadh, mach a ghabh mi le mo spaid thar mo ghuailne is dh’fheuch mi air. Bhiodh cheart cho math dhomh tòiseachadh air A’ Chuilthionn le spàin-tea. Thug mi dhìom mo sheacaid, ag radh rium fhéin nach robh so ma-dh’ fhaoidte cho furasda ’s a bha mi an dùil. Coma co-dhiù laigh mi air an spaid a rithist ach mo chreach, sùil d’ an tug mise, bha i air crìonadh mar dhuilleig an tacsa teine math mònadh.

Thug mi an sàthadh ud do ’n spaid do cheann shìos a’ ghàrraidh is thog mi orm do ’n bhaile is cheannaich mi deagh phiocaid—leithid ’s chì sibh aig na prìosanaich ann an Ceann Phàdraig.

Cho luath ’s a ràinig mi dhachaidh mach a ghabh mi a rithist is mi cho bras is thug mi a’ bhuille ud leis a’ phioc. Ma thug chaidh mi air chrith o’m bhàrr gu sàil mo bhròige ’s a’ bochdadaich mar aon de dhotairean na buitseachd. Bha trusdar de Ghall ga mo choimhead ’s ars esan,

“Uill a bhalaich tha thu math air an twist.” Cha robh an còrr ann nach d’ fhuair e an ath te an cùl a’ chinn.

Chùm mi a’ dol gu dìcheallach a’ sgrìobadh na talmhainn mar choileach is a’ ridealadh mar mo bheatha gus ma dheireadh bha pìos beag réidh agam air an do chuir mi fras feòir.

Bha mi a-mach gach uair ga choimhead mar fear na daorach a’ feitheamh ri àm fosglaidh an tigh-òsd’. Le mór ghàirdeachas thug mi an aire an ceann greise do bhileag uaine an sud ’s an so agus ’nam ruith ’s ’nam leum mach a ghabh mi le dà sgeala de thodhar Gallda is dhòirt mi sud gu cùramach air uachdar an fheòir. Ach ma dhòirt, chuir mi ás do gach bileag fheòir a bha ri fhaicinn—deagh ghàrnailear.

Mar bha mi a’ dol air m’ adhart bha mi a’ taghadh ás gach clach is gan cur ’nan tom aig ceann an tighe. A charaid! is gann gum faic mi an tigh thar nan clach a tha nis ’nam balla-dìon ceithir-thimcheall an

A dh’ aindeoin mo shaothair tha an gàrradh gun chur gun chliathadh ’s tha mise, leis a liuthad sgal a fhuair mi ag obrachadh na piocaid, coltach ri na bocsairean—ás mo rian. Mar sin tha an latha fhathast aig Gàrradh Inbhir Iù—ach deanaibh air bhur socair, air bhur socair.