O THUGAINN DHACHAIDH

O thugainn dhachaidh, an dachaidh ’s i air cheann,
’S e seo rìgh gach facail, thugainn dhachaidh ann.
O thugainn dhachaidh.

Ged a bhiomaid falamh, acrach agus fann,
Togaidh sinn ar teine ’s lasaidh sinn ar lamp.

Tha ’m feasgar air ciaradh, dh’fhàs a’ ghrian cho fann,
Ar làithean gun do thriall iad ’s chaidh gach bliadhn’ air chall.

Ged shiubhladh tu an saoghal air gach taobh a th’ann
’S e tilleadh chun na dùthcha tha ’nad ùidh ’s ’nad shannt.

An sgaradh nan speuran b’éibhinn leam bhith ann,
An smeòrach ’s i air géig a’ cur air ghleus a rann.

Far am bi ’n ar cluasan ruith is fuaim nan allt
A’ dol chun a’ chuain, a’ tigh’nn a nuas an gleann.

Far am faigh sinn saoirsne aig aodann nam beann
’S beannachd an Fhir-shaoraidh tigh’nn gu saor a nall.