XLV CUIR ROMHAD BLIADHN’ UR

Tuigeamaid an tùs na bliadhna 5485
Teannadh dlùth air crìoch na ràithe,
Nach eil seachdainn ùr a thriallas
Nach toir crìonadh air na làithean,
’S lùbamaid ar glùin gu dìblidh
A thoirt taing dha’n Tì as àirde 5490
Threòraich thuige so gun bheud sinn
Tromh gach aiceid, éis is ànradh.

Thugamaid adhradh dha ’r n-Ùghdair,
Dha’n Spiorad bho’n drùidhteach gràsan,
Ar Britheamh, ar Crìoch ’s ar Tùs E; 5495
Lùbamaid ar glùin gu làr Dha,
’S iarramaid gu dian le ùrnuigh,
Saor bho’n olc gun cùm A làmh sinn,—
Coimhlionta, dèanadach, dìleas,
Ceart ag imeachd ’nA làthair. 5500

Fanamaid cuidhte is an saoghal,
’S an fheòil so tha daonnan làmh ruinn,
Fo stiùradh Spiorad na naomhachd,
’S cha bhi sinn fo dhaors’ an t-Sàtain.
Ann an stuamachd is ann an reusan 5505
Gluaiseamaid a réir nam fàintean;
Leigeamaid cridhe agus inntinn
Air an rìoghachd tha neo-bhàsmhor.

Is prionns’ air an t-saoghal so ’n Diabhul,
Is e ’ga riaghladh mar is àill’ leis; 5510
Dùthchannan air ghoil ’nam fiabhrus,
’S iad air lìonadh leis an àrdan.
Bho’n chuir iad cùl ri Crìosda

Chan eil sìochaint ann an àite,
Ach sluagh an t-saoghail air am pianadh,— 5515
Dol fo chuing do ghnìomh an làmhan.

’S mór ’s gur uamhasach ri smaointinn
Cor an t-saoghail ’s mar atà e,
Làn do dh’olc ’s do dh’uamhar dhaoine,
’S buaireadh maoin a bhith ’ga càrnadh; 5520
Nuair tha’n fhìrinn ’ga cur sìos ann,
’S a’ cur bhriagan suas ’na h-àite,
’S adhradh beòil ’ga thoirt dha’n Tighearna,
’S iad le’n gnìomhannan ’gA àicheadh.

Nach b’e sin an crìosdaidh neònach 5525
Bhriseas le uile deòin na fàintean
A bha casg a h-uile fòirneirt,
Fuil a dhòrtadh, murt, no meàirle
Sgriosas as gun tlus, gun tròcair,
Aois is òige, mac is màthair— 5530
Feadh nan cnoc ’nan sìneadh reòta,
’S an cuid cìoch am beòil am pàisdean.

Naoi ceud deug is leth-cheud bliadhna
Bho’n rugadh Crìosd am baile Dhàibhidh,
Far na theagaisg E le bhial iad, 5535
’S rinn E mìorbhuilean ’nan làthair.
Leighis E bacaich, doill is bodhair,
Thill E na lobhair gu slàinte,
’S thug E beò na cuirp bho’n ùir ann
A bha ùin’ bho ghlac am Bàs iad. 5540

Theagaisg E le briathran naomh’ iad,
’S dh’iarr E ’n saoghal so chur suarach;
Gur geàrr a mhaireas ar n-aonta air,
’S e bhith ’n gaol air an car tuathal.
H-uile neach tha cosg a shaothrach 5545
Le déidh air a’ mhaoin a bhuannachd,
Cluinnidh e ’s an uair nach saoil e
G’ eil anam ri fhaotainn bhuaithe.

’S follaiseach soilleir ri léirsinn,
Far bheil Spiorad Dhé ’s A ghràsan 5550
Tha na comharran ri leughadh,
’S a thoradh gur léir a’ bhlàth e;
Carrantachd, aoibhneas is fìrinn,
Fad-fhulangas, sìth is sàmhchair,
’S cha togar aimhreit no stréipe, 5555
No fianuis-bhréige air càch ann.

Cuireamaid ar cùl gu crìosdail
Ris a’ mhiann a bh’aig na h-Iùdhaich,
Cumhachd agus glòir an t-saoghail,
Armailtean is maoin gun chùnntais 5560
Bhith os cionn gach treamh is nàisean
Ann an càirdeas Dhé nan dùilean
Lìonta leis a h-uile fàbhar
Agus càch a bhith gun diù dhiubh.

’S cruthachadh an Athar shìorruidh 5565
H-uile meur dhe’n chinne-daonda,
’S thug E ’m binn gu loma-léir dhaibh
Nuair a dh’éirich iad ’nA aodann.
Cheannaich E air ais Dhà fhéin iad
Nuair a cheusadh am Fear-saoraidh, 5570
’S biodh iad dubh, no geal, no grìsfhionn,
Dh’fhuasgail E bho’n chìs mar aon iad.

Ma’s e bràthair thu do Chrìosda,
Tuig na briathran a tha ’g ràitinn
Nach dean t’ìobairt dad a dh’fheum dhut 5575
Fhad’s nach dean thu réit’ ri d’bhràthair.
Fàg do thabhartas, na tairg e
Gus an claoidh thu fearg is àrdan,
Mu’n tig ìsleachadh an uamhair
Ort bho ghruaim an Tì as àirde. 5580

Thàinig Slànuighear an domhain,
’S chuir E romhainn rathad dìreach—
Corrach, cumhang, suas gu Pàrras,

Sin am fàradh tha ri dhìreadh.
Tog do shùilean suas bho’n làr; 5585
Chan fhaigh thu sàbhaladh gu h-ìosal,
Ged is tuisleach, ceum an àird air,
Ruig am bàrr le gràs an dìchill.

Cuireamaid romhainn bhith strìochdta
Dol tromh ’n bhliadhna so tha teachd oirnn, 5590
Faicilleach, furachail, rianail;
Na leigeamaid miann thar smachd oirnn.
Cuimhnicheamaid ceusadh Chrìosda
Mu’n tuit sinn an gnìomh a’ pheacaidh;
Seachnamaid gach rathad fiarach 5595
Far an téid ’s an lìon ar glacadh.

Cuireamaid an saoghal suarach;
Biodh ar smaoin air duais am Pàrras
Bho’n a ghealladh ùir is uaigh dhuinn,
’S do gach linn a nuas bho Àdhamh. 5600
Cosgamaid an tìm a fhuair sinn
Ann an strì le buaidh ri’r nàdur;
’S e ni cìnnt air beatha bhuan dhuinn
Nuair thig bìnn aig uair a’ bhàis oirnn.

Comhairle bho aois gu òige: 5605
“Falbhaidh sinn mar cheò an fhàsaich;
Trianaid aig gach aon ri chòmhrag—
Tha saoghal, tha’n fheòil, tha Sàtan.
’S goirid, crìon an tamall còmhnuidh
Eadar breith is beò is bàs dhuinn; 5610
Seach an t-sìorruidheachd ann an dòruinn;
Neo le Crìosd’ an Glòir ’s na h-àrdaibh.”