LX ÒRAN NAM BEAIRTEAN ADHAIR

Bha mi oidhch’ anns an leabaidh,
’S mi cur na plaide mu m’uachdar; 6990
Bha beagan sneachd air an talamh
’S bha gairbhean greannach bho’n tuath leis,
Nuair chualas fuaim anns na h-àrdaibh
A chuir gu bàinidh mo ghruaidhean
Agus fiamh ann am amharc, 6995
’S mi cur mo lamhan mu m’chluasan
Mu’n cluinninn blast.

Nuair a chocainn mo chluasan
Chluinninn fuaim anns na speuran
’S iad a’ tighinn ’nan ceudan 7000
Mar an eunlaith air sgéithe.
Gun robh am fortan ’nar fàbhar,
“Tha bhuat, a Mhàiri, bhith ’g éirigh;
Thàinig adhbhar ar n-eagail,
’S chan eil mi’n teagamh mu dhéidhinn 7005
Tha so air teachd.”

Cha robh Màiri ro-dheònach
Tighinn as a’ chòs anns an robh i,
’S i cho seasgair ri feòraig
Air seid an còinnich le cnothaibh, 7010
Ach ’s e mis’ bhith cho eòlach air
Nach b’e spòrs a bha romhainn
A dh’fhàg mo chridhe ’nam sgròban,
’S cha tuigeadh òinnseach an deamhain
Mo thiopa-taip. 7015

Dh’éirich mise fo iomagain,
Thug mi iomradh air ùrnuigh

Is bha mi feuchainn mu m’thimchioll
Air c’àit na thilgeadh an lùireach;
Thug mi sgoch as mo lurgainn 7020
Mu oisinn fuirm air an ùrlar,
’S mi cur goillean ’s an luathaidh,
’S a’ coimhead bhuam fo na mùigean
Air c’àit robh ’n gas.

Cha robh taobh ris an tionndainn 7025
Nach cluinninn dùdach na dorruinn
Nach cluinninn bladadh is bùirean,
’S chan fhaighinn biùg as an t-solus
Gus ’n deach mi glan ann am breislich
Nach fhaiceadh eislig mo cholainn, 7030
Ach bhith ’s an adhar ’na h-iallan,
Air neo ’na spliachd aig an dorus
Fo thunna chlach.

’S ann thòisich Màiri ri fanaid,
’S i fhéin a’ fantainn cho stòlda; 7035
“Chan eil thu cluinntinn ach dùdach
Aig bàta-smùid’ is an ceò ann.
B’fheàrr dhut cus bhith ’s an leabaidh
An lùib do phlaideachan clòimhe
Na bhith ’nad chraoiceall a’ stàrachd 7040
Is dath a’ bhàis ort le gòraich
Nach ruig thu leas.”

Thuirt mi rithe gu h-iomchuidh,—
“A chinn an iomraill ’s an uamhais
Nam biodh tuigse ’nad eanchainn 7045
’S ann bhiodh tu ’s t’ earball mu d’ghualainn
Air an rathad a rithist
A dh’ionnsaigh Uibhist Chlann Ruairidh,
Gun fhios nach seachnadh am bàs thu
Le fuireach sàmhach ’s an uamhaidh 7050
Fo’n Mhaoladh Bhreac.”

’S ann a labhair i’n uair sin rium—
“ ’S beag tha gruaimean air m’inntinn,

’S mi cho seasgair neo-luasganach
Anns a’ chluain so ’nam shìneadh. 7055
Tha mo chuibhrig air m’uachdar,
’S tha mo chluasagan mìn-gheal
Is ged a thigeadh a’ Ghearmailt,
’S a h-uile h-armailt a th’innte,
Cha tig mi as.” 7060

Ach chualas fead a’ tighinn dlùth dhuinn,
’S dh’éirich ùrlar nan taighean
A-stigh an uinneig ’na sprùilleach
Is bhuail i null mu na fraighean
A-nuas gach soitheach, gach truinnsear, 7065
Gach pige Sìna, no crèadha
Is iad ’nam bloighean ’s ’nam pìosan,
’S an dà phoit tì tighinn ’nan spreadhainean
Thar nan sgeilp.

Nuair a thuit am bratailian 7070
Dh’éirich Màiri air chabhaig,
Thug i sùil a bha sgàthach,
Ag iarraidh àit air son falaich,
A’ dol a-stigh air a glùinean
An lùib nan lùireach fo’n leabaidh, 7075
’S i mar gum faiceadh tu crùbag
A bhiodh a’ bùrach na feamann
Gu dol dha’n fhaich’.