LXV CHRÙNADH EALASAID

Théid ar cailin fhìor a chrùnadh,
Ealasaid—ar n-ùbhla bhòidheach,—
’S ait leinn an t-ainm bhith tighinn ùr oirnn,
Bho’n ’s i chiad té ghiùlain oirnn e; 7395
’S bàn-righ dhe ’r cuideachda fhìn i,
Dhe ’r fuil phrìseil bho linn Nòah.
’S gineal ar rìghrean bho chian i,
’S gur ogha dh’Iarla Shrath-mhóir i;
Mu leigeamaid beud gu ’r bàn-righ 7400
Bhiodh Dùthaich nam Beann ri chòmhrag,—
Dùthaich nan laoch nach robh an àicheadh,
A ghlac an stàillinn ’nan dòrnaibh;
Dùthaich nam fear a bha dìleas
A’ seasamh an rìgh is na còrach. 7405
’S tric a ghléidh iad buaidh air làraich
Le’m fuil ’ga phàidheadh gun sòradh.

Gum beannaicheadh Dia nan dùilean
Ar ceannabhaidh, am Prionnsa Greugach;
Roghainnich bàn-righ ar dùthcha 7410
Mar chompanach rùin dhi fhéin e;
’S athair an oighre thig oirnn e,
Teàrlach òg, gur mór ar spéis dha.
Thogamaid air bhàrr na meur e
’Ga chumail am fianuis na gréine. 7415
Thiormaicheamaid cuisle ar cnàmha
Ri uchd nàmh a bhuaileadh beum air,
’Nar gàradh-droma m’a thimchioll,
Mar a b’iomchuidh ri uair feuma;
Mac an fhir mar cheannard càbhlaich, 7420
A dhearbh a bhith dàna, treubhach,
Oighre Bhreatuinn ’s Rìgh nan Gàidheal,—
Dia ’gar n-àrdachadh le chéile.