LXXI GEARAIN A’ CHOINEINICH

Gur e sinne th’anns a’ ghiorag
C’àit am faigh sinn tearmann
Bho’n thug cuid do dhaoine plàigh oirnn
Feuch an smàladh iad air falbh sinn,
Cur an ìre feadh an àite 8200
Gun do mhill sinn fàs an arbhair,
’S nach bi tuathanachas dòigheil
Mur an téid ar pòr-ne mharbhadh.

Bidh an call sin oirnne air fhàgail
Mur eil gràinnseach anns an dùthaich, 8205
Nuair a leig iad suas an t-àite
’S nach do bhuain iad làn an dùirn ann.
Nuair tha ’n fheamainn thar na tràghad
Air a smàladh ann am fùirneis
’N àite bhith air na cnuic ’ga sgaoileadh 8210
A chur beirm an aolach bhrùidean.

Nuair a chruthaicheadh an tùs sinn
Gur e Dia nan dùl a rinn sin,
Gun fhear-comhairle air a chùlaibh,
Có theireadh tionndadh ’na inntinn, 8215
’S bha sinn umhal mar a dh’iarr E
’S bha sinn riaraichte le ’r cuibhrionn
Nuair a thug E gréim an fheòir
Is àite-còmhnuidh anns na tuill dhuinn.

Nuair a chruthaich Dia nan gràs sinn 8220
Fhuair sinn àit’ air fearann Albann,
Thug E cumhachd dhuinn is fàinte
Gum biodh àl againn ’gar leanmhuinn,
Thug E dhuinn ar n-ionad féin

A-measg na creutairean a dhealbh e 8225
’S thug E saod air fuireach beò dhuinn
Mar tha ’n còrr do phòr na talmhainn.

Thug E dhuinn ar cuid dhe ’n t-saoghal,
Air a h-aon cha d’rinn E dearmad,
’S cha deach mearachd riamh ’na shaothair 8230
Ged a chanas daoine dalm’ e.
Chuir E fhéin am feur gu fàs dhuinn,
Fhuair sinn càirean math is carbad
’S chuir E an t-uisge aig bruaich na h-aibhne
’S gum biodh againn greim is balgam. 8235

Thug e dhòmhsa paidhir chluasan
Los nan cluinninn fuaim gu falbhainn,
Comas laighe sìos is liùgadh
Far a seachnainn sùil an t-sealgair,
Fhuair mi casan agus ìngnean 8240
Leis a sgrìobainn feadh na gainmhchadh
’S dheanainn toll an taobh a’ bhruthaich
Far am fuirichinn gu falchaidh.

Thug E bith is cothrom fàs dhomh,
Cha b’e bàs dhomh a bh’air aire, 8245
Fhuair mi còir cho math ri càch
Tha suas bho’n Chàrn gu Poll-a’ -Charra,
Chuir e talamh toll ’s a’ gharbhlach
’S chuir E ghainmheach taobh na mara,
’S chàrn E suas ’na bruthach cruinn i 8250
Los ’na bhroinn gum biodh mo gharadh.

Cha robh sinne riamh gun nàimhdean,
Dh’fheumamaid faidhidinn is ìnnleachd,
Thigeadh speireag bho na speuran,
Iolairean is bu gheur an ìngnean, 8255
Bheireadh neas no cat no cù oirnn
Air cho cùramach is gum bìomaid,
Ach ’s e nàmhadas an t-sluaigh
A thig mu’n cuairt, a chreach, a chlaoidh sinn.

Cha do ghlac mi stoc no stòras, 8260
No mo sheòrsa chur an ainfheich,
’S beag an gréim a dh’fhoghainn dhòmhsa
A dh’ith no dh’òl mi moch is anmoch.
Ann am freasdal Dhé na glòrach
Bha mo dhòchas agus m’earbsa, 8265
Chan e cleas nan daoine gòrach
Bhios a’ cruinneachadh òir is airgid.

’S tric iad sin a’ togail tuasaid
Ann am buaireas leis an àrdan,
Bidh an reusan ann an duathar 8270
Leis an uamhar tha ’na nàdur,
’S tric an connsachadh ’na shéisdear,
Thig an t-streup ás mar a b’àbhaist
’S iad a’ bualadh air a chéile
Mar a rinn Cain air a bhràthair. 8275

’S doirbh ri fhaicinn miod na buannachd
Ma their sinne suas an deò ann,
Cha bhi béin gus bàrr nan cluasan
Aig na gruagaichean ’gan còmhdach,
Cha bhi phoit an tigh an truaghain 8280
Crochta suas cho tric ’s bu chòir dhi
’S bidh a’ ghaoir mu’n mhadadh ruadh
’S e goid nan uan ás na cròintean.

Stad gus an tòisich an trinnleach
’S gum bi dìth air feadh an àite, 8285
Daoine searg le cion a’ bhìdh
’S nach fhaigh iad mìrean thar an t-sàile,
Cuimhnichidh am pobull òirnne
’S math a chòrdadh fear no dhà dhinn
Ris an fhear bu luaithe bial 8290
A chur na riamhaig thar na làraich.

’S bochd leam deireadh luchd a’ mhìoruin,
’S goirt a’ bhinn tha tigh’nn g’an ionnsaigh,
Bho nach deònaich iad sìth dhuinn

Mar a dh’òrdaich Rìgh nan dùilean, 8295
Ge b’e có bhios ann is chì e,
’S e ceann fìnid air an cùrsa
Gum bi an saoghal aca millte,
’S g’eil an tìm sin a’ tigh’nn dlùth dhuinn.

Stad, gus ’n tig an turtar mór— 8300
Am fear a dh’fhóghnas dhaibh air fad ann,
Nach bi duine beò ri fhaotainn,
H-uile h-aon cho marbh ri sgadan.
Gheibh sinn saorsa is cothrom fàs ann
Nuair bhios ’àdsan air an sgapadh, 8305
’S lìonaidh ar gineal an dùthaich
Ann an ùine nach bi fada.