VIII UIBHIST AN EÒRNA

Séisd:—

Air faillirinn, illirinn, uillirinn ó,
Air faillirinn, illirinn, uillirinn ó, 595
Air faillirinn, illirinn, uillirinn ó,
Mu Uibhist an Eòrna bruidhneamaid.

Labhramaid ealanta ’s math thig e dhuinn
Mu dhùthaich ar n-athraichean ceathramh a sheinn,
Mu eileinean Uibhist ’s na shuidhich Sìol Chuinn, 600
’S bha ceannas air tuinn ’s air tìr ac’ ann.

’S e eilein mo chridhe, ’s e eilein mo ghràidh e,
Eilein as builiche ’n cluinnear a’ Ghàidhlig;
Cànain mo chuideachd a thuinich ann tràth,
’S gus latha mo bhàis nach dìobair mi. 605

’S e eilein mo raghainn, ’s e eilein mo rùin e,
Eilein as laghaiche thaghainn air thùs e;
Eilein as luraiche chunnaic mo shùil-s’ e;
Eilein a’ chiùil ’s nam pìobairean.

’S e eilein a’ mhurain, ’s e eilein an fhraoich, 610
Eilein nan curaidhean, eilein nan laoch
A choisinn an t-urram air iomadach raon,
’S nach cuireadh fo’n daorsa dìlleachdain.

’S e eilein mo chridhe nan sruithean ’s nan stròm,
’S nan aibhnichean braon-ruidhteach, blasda ri ’n òl, 615
’S na cas-bheannan corrach a’ carraid ri neòil,
’S an ceann-aodach ceò mu’n cìreinean.

’S e eilein an àigh anns am fàsadh am biadh,
Chuir dreach air ar sinnsreadh ’s na linntean bho chian;
Bha corc’ agus eòrna, feòil agus iasg 620
Mu’n cualas guth riamh air Innseanach.

Bha cosnadh an arain dha ’r n-athraichean ann,
Bha toradh na mar’ aca, fearann is fonn;
Bha spréidh air an t-sliabh ac’ is iasg air an allt,
’S chan iarradh iad Gall g’an cìobaireachd. 625

’S e eilein na carantachd, eilein na còiread,
Dùthaich nam fleasgach thug teist air am pòr,
Gu h-earraigeach tosdach a’ cosnadh an lòin,
’S iad adhartach, eòlach, dìcheallach.

Bha carraig an creud’ air a stéidheadh air Crìosd’, 630
’S tairgseadh na h-ìobairt tha dìreadh gu Dia
Nach fhalbh as an cridhe ’s nach leig iad air dìochuimhn’
Fhad ’s a bhios grian a’ dìreadh ann.

’S e eilein na maise gur lainnireach ùr-ghlan,
Aghaidh a’ chladaich tha gaillionn ri lurgainn, 635
’S tonnan a’ chuain ghlais a’ sguabadh ’s a’ sgùradh
Bho’n àm bha tùs nan linntean ann.

An tòiseach na h-òige bu shòlasach leinn
Ar cluas a bhith ’g éisdeachd ri sgeul air an Fhéinn,
No bhith ’s an taigh-luaidh agus gruagaichean cruinn, 640
A’ togail an fhuinn gu h-inntinneach.

Air latha na féille ’s gum b’éibhinn leam à,
Bhiodh nuallan na spréidh’ ag éirigh an àird;
Mnathan is fir ann a’ tighinn as gach ceàrn—
Bho Rudh’ an Tigh-Mhàil gu Grìminis. 645

Gach mais’ tha ri chunntais air Dùthaich nam Buadh,
’S na subhailcean sònraicht’ tha ’m pòraibh an sluaigh;
Gur diocair dhomh ’n àireamh ’s an tàthadh an duan,
Ged rachainn mu’n cuairt air innleachdach.

Ach theirinn mu Uibhist, ceann-uidhe mo ghràidh, 650
’S mu theisteas a macaibh an cleachdadh ’s an gnàth
G’eil rudeigin aca ’nan aigneachan àrd’
Nach urrainn am bàird a mhìneachadh.

Gun bhuaidh air an traoitear a dh’ùisnicheadh peann,
No dh’fhosgladh a bhial gus cur sìos air a dhream, 655
’S ged chòrdadh an druaimleach ri cluasan nan Gall,
Cha b’uaisle bha ’n ceann an sgrìobhadair.