IX DUAN NA H-ÀIRIGH

No Aoir nan Rodan

A Rìgh na Cathrach is na Glòrach
Beannaich Thusa dhòmhsa an tùrlach
Far am bi mi treis a’ tàmhachd 660
Gus an dean mi àite sùmhail.
Beannaich an taobh ’n ear is an iar dheth,
Beannaich a bhialaibh is a chùlaibh;
Beannaich gu h-ìosal is gu h-àrd e,
Cum a ghnàth fo bheachd Do shùl e. 665
Beannaich gach spitheag dhe ’n bhalla,
Nuas bho’n annainn chun an ùrlair;
Beannaich an tughadh is na sgrathan
Is na cabair a tha ’gan giùlan.
Beannaich an taobh stigh is a-muigh dheth, 670
’S mi ’ga ghuidhe Ort ’nam ùrnuigh;
Dleasdanas nach còir a dhearmad
Moch is anmoch air ar glùinean.
Beannaich an taobh deas is tuath dheth,
’S na leig fuath a thighinn g’am ionnsaigh, 675
’S nuair a thig an stoirm ’s na siantan
Cum gu dìonach os mo chionn e;
Ged a shéideadh i bho’n earra-dheas
Gus ’m biodh fairge ghorm a’ bùirich,
Na leig crosgag oirnn a failmse 680
Bhristeas sgealb no ghluaiseas lùb air.
Beannaich an teine is a’ phoit
’S a’ chromag air an croch mi’m bùilleasg,
’S am bocsa tha ri taobh na grìosaich
A thug mi nuas bho bhial an tiùrra. 685
Beannaich an dà phoca chaoran

’S an t-sopag fhraoich is gum bu lùigeach
Mi ’gan tarruing air mo dhronnaig
Á Gleann Chill-Donnain le sùgan.
Beannaich mo bhothan gu h-iomlan 690
’S masa h-iomchuidh Leat e cum i
Gun diar tighinn fodha no fraighnigh.
Lìon mi fhìn na toill cho dùinte,
’S dh’fhosgail mi luidhear ri speur air,
’S guidheam Ort gun éirich smùid as, 695
Oir an uair bhios mise leughadh
Nach bi an toit cho geur ri m’ shùilean;
’S cuir plàigh a sgriosas na rodain
Mu’n tig toiseach na Bliadhn’ Ùire
Bho’n tha iad cho pailt a’ tàmh ann, 700
’S gun deach an àireamh thar chunntais.
Thàinig iad a-nall bho’n Ròdha,
’S rinn iad còsan feadh na h-ùrach;
Chan eil toll nach fhaic mi sròn ann,
’S cha do dh’fhògair cat no cù iad. 705
Nuair a thàinig mis’ a thàmh ann
Fhuair iad fàileadh gun robh flùr ann;
Chruinnich iad a dh’ionnsaigh na h-àirigh,
’S cha b’e an t-àgh thug ann an tùs iad.
Thàinig iad gach sean is òg dhiubh 710
Dhe gach seòrsa bha ’s an dùthaich,
Beag is mór is garbh is caol—
A mhic an t-saoghail! ’s ann tha ’n trùp dhiubh.
Nuair a shìneas mi ’s an leabaidh,
’S a chuireas mi as an crùisgean, 715
Sin nuair a thòisicheas àsan
Air an stàrachd ’s air an rùilleach.
Chan eil bocsa, glas, no deubhann
Leis an gléidh mi tì no siùcar
Gu ruige is am poca buntàta. 720
Leig iad sràbh dheth feadh an ùrlair,
Ged a chroch mi ris an spàrr e
An dùil sàbhalainn co-dhiùbh e.
Fhuair e dìreadh ris an ròpa,

’S rinn e òirnean dheth le chùlaig; 725
Fear a’ sgiamhail, fear a’ bìgil,
Fear a’ sgrìobadh ann an cùil ann,
’S cha tig lochdadh air mo shùilean.
Chaidh fear am bocsa na pìoba,
’S dh’fhàg e i dìreach gun bhiùgan; 730
Tholl e air amhach a’ mhàlaidh,
’S cha toir mi ’n diugh ràn air siùnnsar.
Ach nam faighinn-sa mo làmh air,
’S mi gum fàgadh e ’na smùrach;
Leam bu mhiann a bhith ’ga bhualadh 735
Thar mo ghuailleadh leis an t-sùistidh;
Ach ma bhios mi fada maireann
Their mi bearradh air na trùillich;
Càiridh mi litir dha ’n Òban
Agus òrdan chun an Dùgh’llaich, 740
Feuch am forfhaisich e neas dhomh
Is ma théid ise chur g’am ionnsaigh
Rachadh i tromh tholl na tora,
“ ’S éirich orra, nis, is na cùn iad!”
Ma gheibh a’ chaigeann ud sgaoileadh 745
’S adhbhar smaointichidh a’ chùis e.
Togaidh gach paidhear dhiubh gad ann
’S cha bhi iad fada mu chùlaibh;
Mar a tha an treamh ud cho lìonmhor
Cha toir iad ach mìos air ghiùlan, 750
’S ithidh iad mu’n ruith am bliadhna
A h-uile dias a th’anns an dùthaich.