---

[99]

CUIRM SINE.

FHIR MO CHRIDHE,

Fhuair sinn a’ bhliadhn’ ur seachad a nise agus mar a dh’iarr sibh orm, tha mise airson cunntas goirid a thoirt dhuibh air gach car a chuir sinn dhinn aig an am ud. Mar a b’ abhaist chuir Peigi mo nighean bosca mor dhachaidh a Glaschu le biadh agus deoch agus dh’earb i rium fhein agus ri Sine, oidhche chridheil thoirt do na nabuidhnean gu leir agus a deoch-slainte ol le meas ann a fior stuth na Toisdheachd. Thug Calum Sheorais a nall am bosca a Breascleit latha Nollag, agus an uair a fhuair sinn feumalachd na cuirme ann an

---

[100] tide cho math smaoinich sinn gu’m bitheadh oidhche na feisde air a suidheachadh airson na bliadhn’ uire, chionn ’s gur h-e sin an t-am anns am miann le na Gaidheil a bhi cruinneachadh an caidreamh a cheile gu bhi guidhe solais an ama do chach a cheile. Ach gu dearbh mar is sine tha mi-fhein a’ fas ’s ann is motha tha uaill agam a Oidhche Nollag, an oidhche sin a tha air a cur air leth airson cuimhneachain a dheanamh air teachd ar Slanuighear do’n fheoil, agus ma tha oidhche seach a cheile troimh ’n bhliadhna anns am bu choir dhuinn gairdeachas a dheanamh, ’s e ’n te ud, agus chan e idir oidhche na bliadhn’ uire. Chaidh Sine timchioll air na cairdean Di-sathuirne roimh oidhche na cuirme agus thug i cuireadh cridheil dhoibh gu pairt de’n fheasgar a chur seachad comhla ruinn. Cha robh duine air urlar Bhreacleit nach d’ fhuair cuireadh— ’s e sin a dh’ orduich Peigi fhein, agus cha deanadh an corr an gnothuch ’n uair a thuigeas sibh gu bheil sinn uile cho cairdeach do cheile agus nach’eil fuath no ar-a- mach eadar duine seach duine, direach mar bu choir do’n chuis a bhi ann am baile beag bochd mar so. Chaidh Sine far an robh bean Bhill airson a cuideachadh leis an deasachadh agus gheall am boirionnach coir sin a dheanamh. Comhla rithe-se bha bean Aonghais Fhionnlaigh, maighstir-sgoile an Scarp, agus ’s i fhein a tha deas air frithealadh. Cha chreid mi gu faca mi boirionnach riamh cho dealasach rithe air laimhseachadh nan truinnsearan. Cha deanadh i cail

---

[101] ach an cur air ceann a’ bhuird mhoir a rinn mi-fhein agus Calum Sheorais air fiodh cladaich, agus mu’n tarradh tu sealltuinn uat ’s ’g ad ionnsuidh bhiodh iad ’n an aite fhein cho luath ri gille-mirean. Nach mor an t-aite Glaschu fhein ma ’s ann mar sud a bhios iad a’ suidheachadh nan truinnsearan. ’S ann ’s an t-sabhull a bha a’ chuirm againn agus bha e a’ cheart cho comhfhurtail ri tigh-osda chionn ’s gu’n do chuir mi-fhein an deagh thughadh air am bliadhna, agus chuir mi urlar ur cement ann agus bha e ciatach airson an dannsa bhig a bha againn aig deireadh na cuise. Shaoileadh sibh gur h-e banais a bha gu bhi againn leis na bha de dheasachadh a’ dol air adhart ’s an fhardaich ud mu’n d’ thainig oidhche na cuirme, agus gu dearbh ma bha gnothuichean grinne againn air an deagh dheasachadh bheireamaid taing airson sin do bhean Bhill agus do bhean Aonghais Fhionnlaigh, ’s iomadh boinne falluis a chuir iad dhiubh mu’n d’ fhuair iad gach ni air ghleus. Chan e nach robh Sine bhochd a’ deanamh gach cuideachaidh a b’ urrainn dhith, ach ’n uair a thoisicheadh i air comhradh is air aithris mu na h-euchdan a bha ise deanamh ’n uair a bha i aig an iasgach, cha robh guth air obair an uair sin. Sin an rud is moisa de Shine, tha cus aice ri radha gu math tric, agus mar a theireadh bean Bhill rithe an latha ud, chan e comhradh a chuireadh cuirm bliadhn’ uire air ghleus cho math ri gniomh.

Tha mi cluinntinn gu’n d’ thainig ciad tunna

---

[102] buntata do Leodhas airson cobhair a dheanamh orra-san aig nach’ eil gin. ’S math gu bheil cairdean cho cuimhneach oirnn an uair a tha an t-eilean an eigin, agus tha sinn an dochas gu’m bi eagnuidheachd agus gliocas air an sealltuinn ’n an roinn.

Mise, le meas,

ALASDAIR MOR.