---

[19]

FOIS NA SABAID.

A CHARAID, MO RUN,

Tha mi direach an deidh a bhi shuas an oifis an tailleir. Tha luath-sgial air a’ chogadh a’ tighinn gach latha agus cha bhi mi riaraichte gus an leugh mi e. Tha naidheachdan matha tighinn anns na laithibh so agus tha sinne ’n dochas nach bi fada gus am faicear sealladh air fàire air deireadh a’ chruadail. ’S iomadh duine dheanadh gairdeachas ri linn sin, ach dh’ aindeoin de ni sinne agus na rioghachdan eile tha ri ar guallainn, cha tig crioch air a’ chogadh gus an toir “freasdal caomh an ti tha riaghladh” gach ni gu crich mar a tha’n a run, agus mar is luaithe dh’ fhoghluimeas sinne bhi striochdte ri a thoil, ’s ann is luaithe chi sinn lamh dhiomhair Ughdar na

---

[20] cruinne ’g oibreachadh gu h-eifeachdach am measg gach cinneach agus gach rioghachd air a bheil smachdachadh a’ chogaidh fhuiltich a’ laighe gu trom air an trath so. Chan’eil da dheanamh air a’ chuis nach’eil gach rioghachd a tha cogadh leinn agus ’n ar n-aghaidh air buille throm na slaite smachdachaidh fhaireachadh do ’n deoin a nise, agus tha ar cuid fhein air bualadh oirnne mar rioghachd, co dhiu tha gus nach’eil sinne ’g an gabhail gu cridhe agus a’ foghlum uatha nan earailean sin bu choir dhuinn. Bha dochas mor an toiseach na tuasaid so aig iomadh neach ’n ar rioghachd gu’n toireadh uamhasan an ama fhuileachdaich ’s a bheil sinn beo snasachadh mor air inntinn an t-sluaigh, gu’n toireadh e sealladh spioradail dhoibh, agus gu’m biodh e ’n a mheadhon air daoine thoirt na bu dluithe ri firinnean an t-soisgeil, agus ri tuilleadh co-chordaidh ri laghan agus aithne Dhe a dh’ orduich e dhuinne mar reachd airson an coimhead ann an cuairt an fhasaich. Chan’eil na toraidhean sin ro fhaicsinneach fhathast co dhiu. Tha sinn a’ faicinn air gach taobh dhinn gu bheil creideamh dhaoine ’g a failneachadh, agus nach mor nach’eil iad a’ dol fodha ann an tuinn uaibhreach a’ mhi-mhisnich mar a bha Peadar roimhe an uair a dh’ fhas e cho proiseil a chionn gu robh e ’g imeachd air na tuinn luaisgeach gu comhdhail a chumail ri a mhaighstir. Tha eagal air daoine nach bi siol gu leor aca ’m bliadhna mur a treabh iad air an

---

[21] t-Sabaid, ’s mur cuir iad cul ris an aon aithne ’n ar Leabhar Cheist a tha toiseachadh leis an fhacal “cuimhnich.” Tha imcheist air an duthaich nach cumar innealan marbhaidh ri ar saighdeirean mur bi obair na Sabaid timchioll orra. Gun teagamh ’s gun mhearachd ’s gun iomrall, feumar an namhaid a chur fo chis, ’s feumaidh sinne gach innleachd air an urrainn sinn smaoineachadh a chur an cleachdadh airson cuideachadh le Freasdal gus an latha sin a thoirt mu’n cuairt, ach a dh’ aindeoin sin uile, chaidh a dhearbhadh a muigh ’s a mach bho ’n thoisich an cogadh so, nach do chruthaich Dia corp duine is urrainn oibreachadh gun lasachadh seachd laithean as na seachd, agus mar sin mar is luaithe chi sinne gu bheil obair na Sabaid an aghaidh leas duine agus ainmhidh cho math ri bhi ’n a bhriseadh air lagh Dhe, ’s ann is luaithe dhealraicheas sith agus sonas air speuran ar tire. Tha sinne ann am Bearnaraidh uamhasach buidheach dhibh fhein airson cho math agus a tha sibh a’ togail suas urraim na Sabaid ’n ’ur paipeir. Chan e gu faicear obair Shabaid an Leodhas no ’s a’ Ghaidhealtachd air fad “gus an traigh an Cuan-Siar,” ach air a shon sin uile feumaidh sinn ar guth a thogail agus sealltuinn do luchd a’ chul-shleamhnachaidh gu bheil “freumh a’ ghnothuich” annainn. Thug an taillear puing chiatach dhomh an diugh ann an teagasg an taghaidh, air an d’ rinn e mion-rannsachadh fad iomadh bliadhna. Tha fhios agaibh an uair a bha

---

[22] Pol air an t-slighe do’n Roimh gu a chuis a thogail gu Caesar, agus an uair a bha e fhein agus a chuideachd air an tonn-luasgadh an cuan Adria, gu’n d’ thuirt e troimh fhoillseachadh bho’n airde, “cha bhi call anama sam bith ’n ’ur measg ach a mhain na luinge,” ach ’n uair a rainig iad gu tir agus ’n uair a bha na maraichean air ti teicheadh a mach as an luing, gu’n d’ thuirt e, “Mur fan iad sin ’s an luing, chan’eil e ’n comas dhuibh a bhi air ’ur teasairginn.” Ged a bha barrantas Dhe aige gu rachadh an sabhaladh fadheoidh, bha fios aige gu feumadh iad an cuid fhein a dheanamh ann an toirt mu’n cuairt na criche sin. ’S e a’ phuing a chord ri mo charaid, Scottie.

Mise, le durachd,

ALASDAIR MOR.