Calum MacIllEathain: Seo ma-thà. ..

Ruairidh MacFhionghain: Bha eile ann, aguss ann air Taobh a Tuath Loch Baghasdail a bha i, agus tha sin seachd mìle às an seo. Agus thàinig i a choimhead air a càirdean ann a sheo dhan ... do bhaile ann a sheo, agus nuair a bha i deiseil agus a bha i airson falbh dhachaigh, rinn i air a shon, agus dhfhalbh i cuideachd, agus chaidh duine dhe na càirdean pìos math dhen rathad leatha, ach dhfhàg iad an sinoidhche mhathaice ann a shin fhèin.

Ach co-dhiù, cha robh i sin fad air tilleadh, nuair a chunnaic i duine mòr ri taobh. Bha ise acumail oirre gu tuath, ’s bha an duine mòr sa acumail air cho math rithe fhèin. ’S cha robh e adol air thoiseach no air dheireadh oirre, ach steap mar a dhèanadh i fhèin dhèanadh esan.

Chùm i roimhpe, mìle dhen rathad, ’s mhìle dhen rathad, agus suas a trì dhen rathad gun taigh idir ... air an rathad idir. Shealladh i air a fiaradh an-dràstas a-rithists air a gualainn feuch am biodh e ann, ’s bha e ann a shiud ri gualainn. Cha robh ise acantail guth, ’s cha robh esan acantail guth.

Ach bha pìos, nuair a ràinig iad sìos teann air Dalabrog, bha rathad adol a-mach ann a shin gu Loch Baghasdail, a-mach taobh an t-Sròim, an Sròm Dearg a chanas iad ris, agus bha e na rathad aithghearra. Bha e acur mhìle a-staigh rithese dhen astar na bu ghiorra na ged a ghabhadh e an rathad mun cuairt air fad. Agus rinn i airson gearradh a-mach mar seo, ged a bha an oidhche dorcha dubh taobh an t-Sròim. Agus bhruidhinn esan an uair sin agus thuirt e rithe: “,” ars esan, “ ’s fheàrr,” ars esan, “rathad goirid ... rathad fada glan na rathad goirid salach.”

Cha do rinn i ach tionndadh an uair sin air ais, agus an rathad mòr a chumail mun cuairt, agus lean esan i. Bha e còmhla rithe fad na h-ùine gus an do ràinig i dìreach an taigh, agus nuair a ràinig i an taigh thuirt e rithe an uair sin gun robh feum aice gun robh esan ga geàrd air an rathad a-nochd.

Agus mar sin, fhuair i dhachaigh, ach tha mi cinnteach gu leòr gun robh oidhche no dha mun deach i a-mach air an doras tuilleadh leis an eagal.

Agus chan urrainn mise a chantail ach sin an-dràsta.

titleNochd duine mòr agus gheàrd e boireannach a bha a’ coiseachd dhachaigh
writersRoderick MacKinnon
internal date1959.0
display date1959
publication date1959
level
notesSgeulachd mu boireannach a bha a’ coiseachd dhachaigh ann an Uibhist a Deas. Nochd duine mòr ri a taobh, agus choisich e còmhla rithe, gun dad a ràdh. Bha i airson rathad aithgheàrr a chleachdadh, ged a bha e dorcha, ach thuirt an duine rithe nach bu chòir dhi sin a dhèanamh. Ghabh i an rathad fada còmhla ris gus an do ràinig iad an taigh aice, far an do dh’fhalbh e i. Thuirt e rithe gu robh e fortanach gu robh e ann a cuideachadh. [Tobar an Dualchais]
parent textSgoil Eòlais na h-Alba
<< please select a word
<< please select a page