[Vol .1. No. 11. p. 1]

MAC-TALLA.

“An ni nach cluinn mi an diugh cha’n aithris mi maireach.”

VOL . I. SIDNI , C. B., DI-SATHAIRNE, OGUST 6, 1892. No . 11.

E. T. MOSELEY, Q. C. ,
Comhairliche, Fear-tagraidh, &c .,
SIDNI, C. B.

Murray & Mac Coinnich,
Comharlaichean, Fir-tagraidh, &c .,
SIDNI TUATH, C. B.
G. H. MURRAY. D. D. MAC COINNICH.

HEARN & HEARN,
Fir-Tagraidh, Notairean, &c ., &c .,
SIDNI & ARICHAT.
J . H. HEARN. D. A. HEARN.

D. A. Mac Fhionghain,
Fear-Tagraidh, Comhairliche, Notair, Etc.
Baile-Sheorais, Eillean Phrionns’ Iomhair.

Mac Gillios & Mac Eachuin,
Comhairlichean agus Fir-Tagraidh aig Lagh,
Sidni & St. Peter’s, C. B.
Ioseph A. Mac Gillios. A. J. G. Mac Eachuin.

Cuir a dh’ iarraidh a’ Mhac Talla. Cha’n eil e cosg ach leth-dolar ’sa bhliadhna. ’S e ’n aon phaipear Gailig a tha ’n Canada.

NAIDHEACHDAN NA SEACHDAINN.

Chuir baile Arichat da cheud dolair gu muinntir St. John’s.

Phos ministear an Truro caraid an la roimhe agus an uair a thug e lamh air a phaigheadh, de bh’aige ach bann da dholair ann nach robh feum sam bith.

Ghlacadh tri fichead baraile de dh’uisge beatha ann an uaimh Bouchard, air amhuinn St. Lawrence, agus chaidh am fear a bha ’ga dheanamh ’s ’ga reic a chuir an greim.

Tha sinn a cluinntinn gu bheil a bhreac gle phailt ann a’ Victoria, B. C., agus tha e cunnartach gu’n sgaoil i do bhailtean eile. Tha e fior dhoirbh cur as do’n easlaint sin ris an t side theth so,

Tha lagh ur aca an Eilean a Phriunnsa a thaobh reic na deoch laidir. Aon latha deug an deigh an lagh sin a dheanamh chaidh ceud dolair do chain a chuir air Tearlach Mac ’Ille Mhaoil an Charlottetown air son a bhi reic-gu mi-laghail.

Tha paipearan Ontario ag rach gu’m bi ’n cruithneachd air an fhoghair so air thoiseach air mar a bha ’e anns an duthaich sin riamh roimhe. Mu’n fheur, tha iad ag radh nach robh e riamh na bu truime, agus tha ’n coirce mar a’s abhaist da.

Thuit Deorsa Lorkedaroff marbh ann an stor-amhlan an Charlottetown, an la roimhe. Thainig e fein sa phiuthar a stigh do n bhaile ann an carbad agus a reir coltais bha e na dheagh shlainte. Chaidh e stigh don stor ’s rinn e beagan bruidhinn ris a cheanaiche agus an tiotadh thuit e marbh.

Tha fios a St. John’s, Newfoundland, ag radh gu’n deachaidh neach-eign a stigh do phairc anns an robh eich a bhuineadh do O’Brien, am fear leis ’m bu leis am sabhal anns ’n do thoisich an teine, agus ghearr e na teanganan asda. Cha’n eil fhios co rinn an gniomh bruideil so, ach tha muinntir a bhaile a feuchainn le’n uile dhichioll ri fhaighinn a mach. Tha iad a deanamh gur h-ann mar dhioghaltas air son an teine thoiseachadh na ’shabhal a rinneadh e.

Tha aon duin eile air fas sgith de bheatha ’sa dol a dh’fheuchainn ri dhol thairis air an Atlantic am bata beag, deich troidhean a dh’fhad. ’Se ’n duine sin Caiptean Andrews am Boston, agus dh’fhag e ’m port sin air an 21mh la dhe’n mhios a chaidh.

Tha eilean ris an abrar Eilean Mor Sangir, mu letheach eadar Asia ’us Australia. Tha e na aite tiorail, beairteach, agus tha ’n sluagh an tomhas mor air an callachadh. Air an 7mh. la de dh’ Iun, thoisich beinn Gunong Aroo air bruchdadh a mach teine agus luaithre. An deigh sin thoisich crith-thalmhain agus tha’n t-eilean boidheach sin an diugh na fhasach. Cha’n eil rian air na chaidh a mharbhadh.

Tha sinn ro dhuilich a chluinntinn gu’n do bhathadh an t-Urr Raonal Mac Gillebhrath, Sagart Arasaig. Bha e na chleachdadh aige bhi dol a shnamh uair no dha ’sa latha, re teas an t-samhraidh, riamh bho’n thainig e gu Arasaig. Maduinn Dior-Daoin, air an t-seachdain so chaidh, chaidh e da’n uisge mar a b’abhaist da. Mu leth uair na dheigh sin chunnacas a chorp air an uisge. Tha e coltach gu’n do bhuail greim e a thug luths a lamhan ’s a chasan uaithe air chor ’s nach b’urrainn da e fein a chumail an uachdar. Bha e na dhuine foghlumaichte, geur-chuiseach, ’s air an robh meas mor aig a shluagh, ’s aig na h-uile bha eolach air Bha e na fhior Ghaidheal, aig an robh gradh mor do thir agus do chainnt aithrichean.

Sheol an soitheach smuid Newfoundland a Montreal, Di-Sathairne so chaidh, le fiach coig mile fichead dolair de bhathar gu muinntir St. John’s. Eadar airgiod ’us bathar, tha Montreal an deigh coig mile deug thar fhichead dolair a chuir gu muinntir a bhaile sin. Tha fios a St. John’s fhein ag radh gu bheil corr ’us seachd mile pearsa air an campachadh ann an aon phairc mhoir, gun rian no ordugh. Cha’n eil biadh no aodach gann aca. Tha na saighdearan air na sraidean daonnan a feuchainn ri riaghailt a chumail am measg an t-sluaigh. Bha cuid de’n t-sluagh a toirt ionnsaidh air teine chuir ris a bheagan thighean a dh’fhagadh roimhe, agus tha cuid diubh ’sa phriosan air son sin.

[Vol . 1. No. 11. p. 2]

MAC-TALLA.

Bi’dh MAC-TALLA air a chuir a mach uair ’san t-seachdainn air maduinn Di-Sathairne. A phris 50 sent ’sa bhliadhna; aon aireamh 2 shent.

Bidh am fear-deasachaidh toilichte bhi cluinntinn o chairdean na Gaelig ge be aite ’m bheil iad agus bidh e ro-thaing il airson dad sam bith a chuidicheas le MAC-TALLA, litrichean, naidheachdan, &c ., &c . Feumaidh gach ni dhe’n t-seorsa sin a’ bhi sgriobhte air aon taobh dhe’n phaipeir.

Seolaibh gach litir ’us eile gu
J. G. McKINNON,
MAC-TALLA,
Sydney, C. B.

SIDNI, DI-SATHAIRNE, OGUST 6, 1892.

So beagan fhacail a tha ar caraide Domhnul Mac Erais a cuir thugainn maille ri ainmean agus airgiod sia no seachd de ghabhaltaichean.— “Suas am bruthach le MAC TALLA. ’Se so lan dhurachd na’m beagan Ghaidheal a tha an diugh ann am Baile-nan-Gaduichean. ’Se sin an t-ainm boidheach a tha againn airPentanguishene. Oir a reir ar beachd fein, “Tha ’n gunna cosmhuil ris an urchair.” Tha Mr. MacErais ’us feadhain eile ’g iarraidh na ceud aireamhan de’n MHAC TALLA ’chuir g’an ionnsaidh, ach cha’n urrainn duinn sin a dheanamh; tha na h-aireamh-an sin air teirgsinn ach aon no dha a dh’fheumas sinn a ghleidheadh air ar son fein.

DAIL-AN TOBAIR, EILEAN A PHRIUNNSA. —29mh Iulai, 1892.

Fhir Dheasachaidh choimh:

Fhuair mi MAC-TALLA agus gu dearbh ’se bheatha. Ged tha mise sean agus mo radharc a dol air ais, thug e togail mhor do m chridhe bhi faicinn na Gailig a togail a cinn. Ged bhiodh agam sa h-uile cainain air thalamh, cha leiginn a Ghailig bhinn, bhlasda uam, a chainnt a fhuair mi air glun mo mhathar.

’Se tha ga’m chradh a bhi faicinn moran de na Gaidheil ’ga murt ’s ’ga marbhadh da’n deoin. Oir ged bhiodh an saoghal mu’n iadh a ghrian a feuchainn ri cuir as di, cha’ fhaigh i bas gus am marbh na Gaidheil i. Is iomadh duine ’bheir a bheannachd oirbhse air son a’ MHAC-TALLA. Mar a thuirt am bard coir.—

“Ach buaidh ’us piseach air na laoich
Tha seasamh air a sgath,
Chaidh arach ann an tir an fhraoich,
Ge sgaoilte ’n diugh an al;
Ged chaidh an sgapadh air gach taobh,
Cha chaochail sid an gnath,
Cha’n fhas an eachdraidh lag le aois,
’S cha’n fhaigh a Ghailig bas.

Duisg suas a Ghailig, tog do ghuth,
’S na biodh ort geilt no sgaig,
Tha ciadan mile dileas dhuit
Nach diobair thu ’sa bhlar;
Cho fad ’s a shiubhlas uillt le sruth,
’S bhuaileas tuinn air traigh,
Cha’n aontaich iad an cainnt no’n cruth.
Gu’n teid do chur gu bas.”
Bho ’ur caraide dileas.

M. L.

LITIR A SAN ERANCISCO.

Fhir-Dheasachaidh:

Tha mi dol a sgriobhadh beagan fhacail a dh’innse dhuit cho toilichte ’sa tha sinn gu bheil MAC-TALLA tigh’nn ’g ar coimhead an so an California. Tha e mar gu’m biodh seann charaid a tighinn air cheilidh oirnn uair ’s an t-seachdainn, agus bhitheamaid gle dhuilich mur tigeadh e an latha bhiodh duil ris. Tha mi ’n dochas gu’m bi e na mheadhon air luchd na Gailig anns an duthaich sin a dhusgadh suas, oir tha mi smaoineachadh nach eil iad cho uailleil as an cainnt mhathaireil ’s bu choltach dhaibh a bhi. Thogadh mi fein an Ceap Breatuinn, ’s ged a dh’fhag mi e gle og, ’s ged tha mi an so chionn corr ’us deich bliadhna, labhraidh mi a Ghailig cheart cho math, no na’s fhearr na labhrainn i mu’n d’fhag mi ’n tigh, agus tha mi gle bhosdoil an diugh gur h-urrainn domh MAC-TALLA a leughadh.

Na’n cuireadh sibh beagan aireamhan de’n phaipeir dh’ionnsaidh an fhir a tha mi cuir ainm thugaibh, cha’n eil teagamh agam nach faigheadh e gabhaltaichean dhuibh. Tha e tamh o chionn fhada ’n Columbia Bhreatunnach, agus tha e ro eudmhor a thaobh na Gailig. Bha e ’g iarraidh oirnne cuid de na paipearan againn fein a thoirt da, ach tha sinn ro mhiosail orra air son an toirt seachad do neach sam bith. Ach gheall mise dha gu’n cuirinn ainm thugaibh.

Tha mi’n dochas gu’m bi MAC-TALLA beo iomadh la agus bliadhna.

Ur Caraide Dileas,

M. M. L.

Tha fear-deasachaidh anReporteran deigh bean a ghabhail da fein. Tha sinn an dochas gu’m bi saoghal fada aig ar caraid, agus gu’m bi a chuid sin de bheatha air thoiseach air cho soirbheachail sa bha chuid a chuir e seachad.

Chruinnich Parlamaid Bhreatuinn Dior-Daoin. ’Se cheud ni ceann-suidhe a thaghadh agus na buill a mhionachadh a stigh. Di-Luain so tighinn bith’dh oraid na Banrigh air a liubhairt agus an sin toisichidh an cath eadar an da phairtidh. Tha e ro choltach gu’m bi e gu math teith eatorra.

Chaidh Iain Domhnullach, an Catalone a ghoirteachadh gu dona o chionn da sheachdain. Bha e fein ’sa bhean a dol dhachaidh as an eaglais Di-Domhnaich, agus ghabh an t-each eagal, ’s thilgeadh iad le cheile as a charbad. Bhuail Mr. Domhnullach a cheann air an talamh chruaidh agus chaidh cuibhle ’charbaid thairis air aodann a mhna, a deanamh gearradh grannda. Tha Mr. Domhnulach gle iosal bho’n thachair so dha, agus cha’n eil moran coltais air gu’n tig e uaithe.

D. MAC ’ILLINNEAN,
TAILEIR,
SIDNI, - - C. B.

Aodaichean Sassunach agus Albanach dhe gach seorsa ’s grinne ’sis fhearr, a feitheamh ri’n cur gu feum. Duine sam bith a dh’ fhagas a thomhas aig Mac ’Illinnean, bidh e cinnteach a deise cho cumadail ’s cho fasanta ’sa gheibhear an aite sam bith.

TAGHAIL AIG
Aoghnas Domhnullach,
CEANNAICHE,
SIDNI, - - - C. B.
Tha Flur, Min, Siucar, Ti, Tombaca, Coirce, Feur, agus iomadh ni eile aige.
RI’N REIC SAOR!

THA
E. C. NIC FHIONGHAIN,
SIDNI, C. B.

A reic Measan dhe gach seorsa, Canndaidh Brioscaidean, Siucar, Cofi, Ti, &c .

Ti, Cofi, Bainne, agus deochannan stu eile air laimh an comhnuidh. Biadh air dheasachadh an uine ghoirid.

SANAIS.

Thigibh an so,
Thigibh an so.
Thigibh an so le bhur cuinneadh.
Thigibh an so, ’s gheibh sibh cunnradh.
Gheibh sibh rud daor.
Gheibh sibh rud saor.
Gheibh sibh gach ni mar bu run leibh.
Thigibh an so ’s gheibh sibh cunnradh.
Seachnaibh na h uilc
Dheoghladh bhur cuid,
’San teanga ’nam pluic oirbh a burtadh.
Thigibh an so’s gheibh sibh cunnradh

TIGH ACADIA.

[Vol . 1. No. 11. p. 3]

NA CURRAICEAN-OIDHCHE.

EADAR. LE MAC-MHARCUIS.

Ann am Baile-na-drochaid, o chionn a nis moran bhliadhnaichean, bha a chomhnuidh duine fiachail, agus figheadair barraichte d’am b’ ainm Eoghan Mac-Cailein, agus a bhean, boirionnach utagach, tapaidh, a bha, ma dh’fhaodas sinn a’ radh, car beag tilgte ’n a doigh. Thuirt sinn gu’m b’ i an fhigheadaireachd a b’ obair do Eoghan, ach cha ’n ’eil sinn a’ ciallachadh leis a so idir duine aig a bheil ri saothrachadh le fallus a ghnuise air son cuibhrionn an latha a tha dol thairis air, agus a tha gu buileach ag earbsadh a obair a lamhon. Cha ’n eil idir. Bha Eoghan ’n a duine glic ’n uair bha e og, agus am feadh ’s a bha tuarasdail ard rinn e maorach ’n uair a bha an traigh ann; chuir e airgoid mu seach a dh’fheitheamh an latha fhliuich. Cha’n e mhain so, ach le cuid de thoradh a shaoithreach chuir a suas, aig a chosdas fhein, an tigh anns an robh e aig an am so a chomhnuidh—tigh beag, comhfhurtachail le garadh air an taobh-beoil anns am b’ abhaist de Eoghan ’fheasgair a chur seachad am measg nam flur ’s nan lus, anns an do ghabh e mor thlachd agus as an robh e ro uailleil.

Ach cha robh tigh Eoghain leis fhein. Dhreach lamh ris bha tigh-comhnuidh Iain Mhic-Aindrea, a bha ach beag anns gach doigh ’n a leth-bhreac do thigh Eoghain Mhic-Cailein. Bha Iain fein anns an t-suidheachadh cheudna ri Eoghan—bha esan cuideachd ’n a fhigheadair agus air beagan a chur mu seach mu choinneamh am feuma, agus bu leis fein an tigh anns an robh e an drast a’ ciomnuidh. Chi sinn, mar so, gu’n robh Eoghan agus Iain ’n an dluth-chiomhearsnaich; agus uime sin bha am mnathan-posda ’n an dluth-choimhearsnaich cuideachd; ach cha d’ thuirt so gu’n robh iad idir cairdeil no ann an deadh run d’ a cheile. Bha an cridheachan lan gamhlais d’ a cheile—gamhlas a bha gu mor air a chumail suas le eud agus farmad a bha a’ lionadh an inntinnean, air eagal gu’n leigeadh an darna te leis an te eile barr a thoirt oirre ann an coltas soibhreis ann an ni sam bith a bhuineadh aon chuid d’ an dreach fein, no an tighean, no am fir-phosda fa leth. Na’ni faigheadh aon diubh ball aodaich ur, dh’fhaodteadh a bhi cinnteach gu’m faigheadh an te eile a cheart leithid, no na’m bu chomacadh e gu’n tugadh i barr oirre; bha an spiorad farmadach so air a nochdadh anns gach cuis a bhuineadh daibh fein ’s d’an tighean.

Cha mho bha moran cridhealais eadar an da dhuine; oir, a thuilleadh air iad a bhi a’ cophairteachadh de mhi-run am mnathaibh-posda, bha aobhar-naimhdeis nach bu bheag eadar iad fein. Tha e coltach gu’n do chlach Iain Mac-Aindrea aig aon am tunnagan Eoghan Mhic-Cailein a lub a bha air an taobh-cuil, agus leth an rathaid eadar an da thigh; a’ tagair gu’n robh an lub an sin air son a thunnagan-san a mhain; agus ciod a thachair ach gu’n do leon agus mhill e drac briagh a bhuineadh do Eoghan. Mar bu dual do Eoghan, bha e fo mhor chorruich mu ’leithid de ghniomh neo-ghnetheil; agus a bharr air sin cha gheilleadh e air chor sam bith gu’n robh tuilleadh coir air tunnagan Iain air an lub na bha aig fheadhain fein, Chonnsaich na bodaich gu searbh, salach, agus is e bu deireadh gu’n deachaidh iad gu lagh; rud a chosd daibh mu leth-chiad punnd-Sasunnach am fear; agus is i a’ bhreth a chaidh a thoirt anns a’ chuis gu’n rachadh lub nan tunnag a roinn eadar riutha leth mar leth.

Bha, uime sin, fuath uaigneach aig an dithis dhaoine d’ a cheile, ach cha robh gamhlas nam ban daonnan an uaigneas; agus bha bean Mhic Aindrea a’ h-uile buile cho smiorail ri Nic-Cailein, agus ’n a seise dhi air aon doigh ’g an gabhar iad.

Thachair do bhean Eoghain Mhic-Cailein a bhi aon latha ag amharc a mach air an uinneig, agus faicidh i Iain Mac-Aindrea a’ sraidimeach anns a’ gharadh le currac-oidhche ur, stiallach, dearg air a chean. Cha luaithe chunnaic a suil so na chuimhnich i air an t-Seann churrac lachdunn a bha aig Eoghan aice-se, agus a bha, mar thuirt i rithe fein, “na bu choltaiche ri breid urlair na ri rud sam bith eile.” Chuir i riomhpe gu’m faigheadh i fear ur dha gun tuilleadh dalach—fear fada a b’fhearr na fear a coimhearsnaich. “Gheobhadh an duine aice-se currac o bhiodh uile dearg; rud moran a bu ghrinne’s a bu bhoidhiche na’m fear stiallach, mosach aig Iain Mac-Aindrea.

Cha robh i ach goirid a’ gabhail mu chul a’ ghnothaich; thainig i gu seolta m’an cuairt air Eoghan, mar gu m b’ann a’ gabhail a chomhairle ach aig a’ cheart am a ceiltinn an aobhair air son an robh i cho deidheil air gu’m faigheadh e currac-oidhche ur; oir bha i lan chinnteach nach tugadh Eoghan bochd gnuis sam bith dhi ’n a leithid de chomh-fharpais fhaoin, amaidich. Coma-co-dhiubh, thog i oirre moch air madainn an ath latha, ’s rainig i am baile-mor a cheannach a’ churraic. Roghnaich i fear lasrach, dearg nach mor nach d’thug sealladh nan sul o Eoghan coir an uair a thill i ’s a sgaoil i mu choinnimh e.

“A Sheonaid,” ars’ esan gu socharach, agus e gu tur aineolach air ciod a b’fhior aobhar do’n churam a bha a bhean a’ gabhail d’a chomhfhurtachd aig an am so— “a Sheonaid, air m’fhacal tha an currac boidheach da-rireadh,” thuirt e ’s e ’sparradh a laimhe suas anns a churrac agus ’g a chumail a mach mu ’choinnimh, ’s a’ dearcadh air le mor thoil-inntinn.

“Mo riar, gu bheil e eireachdail,” thuirt e rithist, “agus theid mi an urras gu ’m bi e seasgair.”

“Bidh e sin,” fhreagair Seonaid, gu buadhmhor. Agus cha mhor nach d’ thuirt i mar an cendna, “Nach mor is boidhiche e na fear Iain Mhic-Aindrea!” Ach leigeadh so a mach tuilleadh ’s a’ choir de na bha ’n a h-inntinn dhiomhair agus is ann a thuirt i, “Nis, Eoghain, a ghraidh, caithidh tu e mu na dorsan agus an uair a theid thu an gharadh. Cuiridh e dreach a’s coltas ort nach robh ort anns an loirein a tha thu ’caitheamh—is ann a tha thu na ’s coltaiche ri fuathaiche a bhiodh ann ann talamh-buntata, na tha thu ri duine Criosdail.”

Rinn Eoghan feith-ghaire, ach cha d’thuirt e diog.

(Ri leantuinn.)

THUGAIBH FANEAR.

Reic W. E. Peters ri F. Falconer an obair-dhiolaidearachd a bha e cuir air adhart ann an Sidni.

Bidh an obair sin air a cumail air adhart anns an aite cheudna le ARTHUR FALCONER, a bha o chionn ghoirid ag obair anns na taighean diolaidearach a’s fhearr a tha ’m Boston.
ACFHUINN EACH DHE GACH SEORSA
air laimh
F. FALCONER.
Sidni, C. B., Mai 26, 1892.

SEUMAS A. CAIMBEUL.

Brioscaidean, Nithean-milis
Ti, Siucar, Cofi, Tombac’
agus Sigars.
SIDNI, C. B.

Ma tha dealbh mhath a dhith ort ruig
UILLEAM W. DILLON,
SIDNI, C. B.

Bi’dh e toileach feitheamh ort uair sam bith a thig thu. Dealbhan beaga air am meudachadh agus air an deanamh cheart cho boidheach.

Sgathain agus gloine uinneag air a phris a’s isle.

Seallaidhean air Ceap Breatuinn air laimh an comhnuidh ’s air an reic gu saor.

Airson ad no boineid ruig
MAIRI A. NIC FHIONGHAIN,
aig a bheil
ADAN,
BOINEIDEAN,
RIBINNEAN,
FLURAICHEAN,
ITEAN.
agus iomadh ni eile. Ad saor no daor mar a’s ail leat. Tha’n ad a’s saoire gle mhath, ach si’n ad a’s daoire ’s fhearr.

[Vol . 1. No. 11. p. 4]

MARBH-RANN, NO CUMHA SHAUIL AGUS IONATAIN.

LE RIGH DAIBHIDH.

2 SAM. I, 19—27.

Co-sheirm.

Och nan och! us och mo leon!
Och nan och! us och mo leon!
Chaidh sgiamhachd Israeil ’s a ghloir
A leonadh air na mullaichibh.

O! ailleachd Israeil mo ghraidh,
Chaidh lot gu geur air d’aitibh ard!
O! ciamar thuit a sios gu lar
Na h-armuinn a bha cumhachdach!

Na h-innsibh ann an Gatt an sgeul,
An Ascelon nan sraidean reidh
Na cuiribh idir e an ceill,
Mun dean iad leum le subhachas.

Bhiodh aoibhneas agus sunnd gu luath,
Air oighibh Philisteach nan gruag;
An sliochd mi-chaomh a thoill am fuath
Bhiodh ait le lua ghair iullagach.

A Shleibhtean Ghilboa nan stuchd,
Na tuiteadh oirbh-se fras no druchd,
Na fasadh arbhar oirbh nas mu,
Na cinneadh fluran tuilleadh oirbh.

Oir sgiath nan cumhachdach ro threun
Dhiobradh an sin gun mhath, gun fheum;
Si targaid Shauil a thilleadh beum:
’Se fein mar neach neo-urramach.

Bho shail nan treun, ’s bho fhuil nam marbh,
Le gealtachd cha do thill air fabbh,
Sar bhogha Ionatain bha searbh
Air iarmad garg nan curaidhean.

Us claidheamh Shauil an fhaobhair gheir,
Gu falamh cha do thill bho ’n streup;
B’e sud an claidheamh bu mhath gleus
A ghearradh bheum gu fuileachdach.

Bu ghaolach Ionatan us Saul,
Bu taitneach iad ’nam beatha ghraidh;
Us cha do sgaradh iad ’nam bas;
Ach chaidh an caradh cuideachd ann.

Oir b’ iadsan gaisgich threun nam buadh,
A’ s tric a chuir air cach an ruaig,
Bu treise iad na leomhainn chruaidh,
’S bu luaithe iad na iolairean.

A nionagan nan leadan donn,
A dh-iarmad Israeil nan thuigse ciall conn* ,
O togaibh suas le bron am fonn
Mu righ nan sonn gu muladach.

’Se sgeadaich sibh le sgarlaid mhin,
’S a lion le h-aoibhneas ait ’ur cridh,
S e dh’uigheamaich le h-oir ghreus grinn
Bhur n-aodach riomhach, urramach.

Och! ciamar thuit na feara treun,
Na cumhachdaich an cath nan streup!
O! Ionatain, a ghaisgich threin,
Air aird nan sleibhtean dh’fhuirich thu!

Ochoin! is mise th’ air mo chradh,
Mu d’thimchioll, Ionatain, mo bhrath’r!
Is tu bha taitneach dhomh gach la
Us bha do ghradh dhomh iongantach.

Bha ’n gaol a thug thu ’n tus dhomh glan,
A tabhairt barr air gradh nam ban,
Bho d’chridh’ ag eirigh ’s e gun smal,
Gu dileas, leantach, bunailteach.

Och! ciamar thuit na feara treun!
Na gaisgich chumhachdach le cheil,’
Us ciamar bhris na lanna geur,
’Sa threig am feum gu buileach iad.

D. B. B.

*Tiugse ciall.

BARGAIN.

B’fhearr leinn gu feuchadh sibh am Flur, a Mhin, an Siucar, ’san Ti a tha sinn a reic. Tha h-uile duin’ ag radh gur h-ann againne gheibh iad an cunnradh a’s fhearr, agus gu bheil sinn a reic ar bathair nis saoire na aon de chach.

Botainnean & Brogan air a phris a phaigheadh tu orra anns an fhactoridh.

Fiodh agus gach ni eile air son togai thaighean gle shaor.

C . H. HARRINGTON & CO.
Sidni, C. B.

Nuair a thig thu cheannach uainn innis gu’n faca tu so ’sa Mhac-Talla.

Am bheil Piano, Organ no Inneal-fuaigheal a dhith ort?

Cha’n eil inneal-ciuil ann an Canada ni’s fhearr na Pianos agus Orgain“Kharm. ”Fhuair iad cliu mor aig Feill Halifax an uiridh.

Agus ’se ’n“Raymond”agus an“New Williams”am da Inneal-fhuaigheal a’s fhearr a tha ri’m faotainn air thalamh.

Airson, tuilleadh fiosrachaidh ruig, no sgriobh gu

C . B. TRAVIS,
P. O. Box 68, Sydney, C. B.

LEUGH SO.

Tha mi reic Uidheaman-Giulain dhe gach seorsa na’s saoire na gheibhear an aite sam bith eile ’n Ceap Breatuinn. Bheir mi dhuit Cairt-Rathaid air $22 . Tha mi dol an urras air gach Carbad a ni mi gu’m bi thu riaraichte leis.

Ceannaich do Charbadan ’nad dhuthaich fhein, ’sna bi cuir do chuid airgid air falbh, gu h-araidh, ’nuair a gheibh thu cho saor agus cho math aig an tigh

D. W. MAC FHIONGHAIN,
SIDNI TUATH, C. B.

Taghail aig Stor
MATHESON , TOWNSEND & CO. ,
agus faic na tha aca de
Bhathar de gach seorsa,
agus e ri reic gu saor.
Math ar Duthcha tha ’nar beachd.

COMHRADH.

“De’n uair a tha e?”

“Tha e coig mionaidean an deigh tri.”

“Ciamar a tha fios agad?”

“Nach do sheall mi air m’ uaireadear.”

“Dh’fhaoidte gu bheil an t-uaireadear sin ro-luath.”

“Cha’n eil e luath no mall riamh on a chaidh a chuir air doigh mu’n am so ’n uiridh. Bha e roimhe sin cho mi dhoigheel ’sa bha ’leithid riamh, air aon spoig, ’se cho gliogach ’s nach b’ urrainn dhomh feum sam bith a dheanamh dheth. Ach an drasda ’se uaireadear cho math sa tha ’san duthaich.”

“Co ’charaich e?”

“O, nach be cheist e! Charaich
GUZZWELL & RHODES,
ann an Sidni, feadhainn da ’m b’aithne charadh.”