---

[225]

[Vol . 2. No. 30. p. 1]

Mac-Talla.

“An ni nach cluinn mi an diugh cha’n aithris mi maireach.”

VOL. II. SIDNI, C. B., DI-SATHAIRNE, FEBUARIDH 17, 1894. No. 30.

Gaidheil Bhoston.

A Mhic-Talla Ionmhuinn:

Bidh iomadh latha ’s bliadhna ma’n teid oidhche Dior-daoin s’a chaidh as cuimhne Gaidheil Bhoston. Chualas air an oidhche sin ann an Eaglais nan Gaidheal, comhradh Gailig, Orain Ghailig agus piobaireachd, nithean a chuir mor aoibhneas air na chual’ iad. Chunnacas aig an am cheudna, cireadh cloimhe, tacharas snatha, toinneamh le fearsaid, agus cardadh us sniomh, agus an sin frolic luaidh, ni nach fhacas riamh roimhe ann am baile Bhoston, fa chomhair moran sluaigh, agus ni a thug togail cridhe agus fior thaitneas de dh’ iomadh fleasgach og, seadh agus do dh’iomadh maighdean bhanail agus do dh’ iomadh seana bhean us seann duine a bha eolach air a leithid au am an oige.

Bha ’n eaglais air a lionadh, cha robh liad coise nach robh air a dhomhlachadh le muinntir na seasamh. Aig ochd uairean b’ eigin an dorus a dhunadh, agus thilleadh air falbh da cheud pearsa nach toilleadh a stigh. Chuireadh e subhachas air cridhe neach air bith fhaiciun an gairdeachas a bha ’n aodann gach aon ’n uair a bha iad ag eisdeachd ris a phiobaire a cluich a cheud phuirt, agus ri coisir cheolmhor de ghillean ’s de nigheanan a seinn nan oran, “Mo chailin dileas donn,” “Ho ro, mo nighean donn bhoidheach,” “Gabhaidh sinn an rathad mor,” agus “Fhir a bhata ’s na ho ro eile.” Sheinn aon oranaiche eireachdail, Iain Robertsan a mhuinntir Alba, an t-oran, “Is toigh leam a Ghaidhealtachd,” agus cha mhor nach toireadh e deoir an aoibhneis a cridhe neach air bith anns an robh deur de dh’fhuil a Ghaidheil, a bhi ’ga eisdeachd. Sheinn dithis de ghillean Cheap Breatuinn, agus naoidh deug eile ’gan cuideachadh da oran luaigh. Bha’n clo air a bhord, agus an luagh a dol air adhart mar a chunnacas e iomadh uair ann an Ceap Breatuinn.

Chaidh cruinneachadh mor airgid a dheanamh, agus tha sinn an dochas nach bi fada gus am faic sinn a leithid a rithist. Slan leat a charaid, an la chi ’s nach fhaic.

A. M. C.
Boston, 10, 2, ’94.

Duine Spiocach.

Bha uachdaran fearainn ann an Alba latha gabhail straid air feadh na duthcha, agus bhuail am pathadh e. Thaghail e ann an tigh tuathanaich agus dh’ iarr e deoch bhainne. ’Nuair a thugadh g’ a ionnsaidh i dh’ fheoraich e’ de na bhitheadh i. Thuirteadh ris gu’m bitheadh sgillinn a-ghlainne. Dh’ ol e an sin mu leth na glainne, agus ars esan ’se tilgeadh bonn-a- sia air a bhord, “tha mi smaoineachadh gu’m paigh sid air son na dh’ ol mi,” ’s thug e chasan leis. Tha de theachd-a- steach aig a cheart duine sin coig mile deug air fhichead punnd Sasunnach, ( £35 ,000) ’sa bhliadhna!

Fas us Cnamh na Gealaich.

So mar tha Innseanaich fhiadhaich America a cur solus air fas ’s air cnamh na gealaich:—

’Nuair tha ’ghealach lan tha droch spiorad a’ toiseachadh air a criomadh, agus tha e ’leantuinn air crioman beag itheadh a h-uile latha gus mu dheireadh am bheil i air teirgsinn; agus an sin tha ’n oidhche uile gu leir dorcha. Ach cha cheaduich an Spiorad Mor na droch spioradan a bhi dol mu’n cuairt san dorchadas ris gach olc is ail leotha; agus tha e ’cruthachadh gealach ur, a cur pios us pios rithe a h-uile h-oidhche gus am bi i air a criochnachadh. Tha e an sin a dol a chadal, agus tha na droch spioradan a gabhail a chothroim agus a toiseachadh ri itheadh na gealaich a rithist. ’Nuair gheibh iad greim aon uair tha iad coltach ris na cnuimheagan agus cha ghabh iad cur as gus an ith iad an t-iomlan.

DUTHCHANNAN CEIN.

Chaidh corr us tri fichead mile tunna feoir a chur air a gheamhradh so a Canada gu ruige Breatuinn.

Bha stoirm mhor ann an Kentucky Di-luain s’a chaidh, uisge ’s sneachda, ’s gaoth thuathach. Ann an Nebraska tha na roidean air an dunadh gu buileach. Ann an aon bhaile ’sa Stait sin, Omaha, thuit suas ri da thraigh de shneachda. ’Si stoirm cho trom ’sa bha aca ’sna cearnan sin o chionn bhliadhnaichean.

Thug na Frangaich ’s na Breatunnaich deannal no air a cheile, chionn ghoirid, ann an Africa. B’ iad na Frangaich a thoisich an da thurus agus ’s iad a fhuair a chuid bu mhiosa. Bha iad a gabhail orra gu’m b’ann le iomral a loisg iad air na Breatunnaich, agus ’s co math do na Breatunnaich sin a chreidsinn ri dhol a dh iarraidh dearbhaidh.

Tha muinntir Iceland a sior fhagail an duthcha fhein ’sa tighinn gu Manitoba. Tha iad nan daoine siobhalta, stuama, agus faodaidh duthaich sam bith gabhail riutha gu toilichte. Tha eilean Iceland tuilleadh us faisg air an aird a tuath air son a bhi na aite taitneach do shluagh a bhi comhnuidh air. A bharr air so tha e buailteach do chritheanna-talmhainn, cha’n eil e ro thorach ann am barr, agus bi’dh an sluagh bochd gu tric na’n eigin. A reir gach uile choltas cha teid moran bhliadhnaichean seachad gus am bi e air fhasachadh gu buileach.

Tha aon de dh’eileanan nan Innsean an Iar (Hayti) a tha fo uachdranachd nan daoine dubha. ’Se comh-fhlaitheachd a th’ aca, agus tha ceann-suidhe air a thaghadh leis an t-sluagh mar tha ceann-suidhe nan Staitean Aonaichte. Tha fear-ionaid aig na Staitean anns an eilean sin mar tha aig gach rioghachd us duthaich eile. Dh’fhiadhaich ceann-suidhe Hayti (da’n ainm Hypolite) fear-ionaid nan Staitean (da’n ainm Smythe) gu dhinneir maille ris, ach cha rachadh an duine spaideil sin ann, no taing, a chionn gum bu dhuine dubh am fear eile! Cha’n fhaod a bhith nach toir Cleveland air an duine ud tilleadh dhachaidh cho luath ’sa ghiulanas smuid us uisg e.

---

[226]

[Vol . 2. No. 30. p. 2]

Taillear Ghearraidh-bo-stig.

LE IAIN.

(Air leantuinn.)

An uair a chual’ a’ bhaineach mar a labhair i ris an taillear, rinn i glag mor gaire, agus bhuail i a da bhois ri’ cheile, agus thuirt i gu reiceadh i e air seana bhreid-broige, ged bu leatha fhein e.

Dh’ eirich an taillear ’na sheasamh an uair a chual’ e bhith ’ga dhimeas cho mor, agus thuirt e, “Gu seachnadh Dia air gach neach a’s ceisdeach leamsa bhur seorsa-se. Agus ni mise m’ uile dhichioll air sibhse ’sheachnadh air cach.” Ghearr e cruinn-leum thun an doruis, agus dh’ iarr e air ’oide bhith falbh comhladh ris, agus thuirt e nach b’ e rath no sonas a chuir a steach fo ’n ard-dorus iad am beul na h-oidhche. An uair a bha e eadar dha bhi a’s dorus thug e boidean air peighinn is leith an domhain nach fhaiceadh fear no te eile esan a’ dol tomhas na troidhe a a dh’ iarraidh boirionnaich fhad ’s a bhiodh an anail sios is suas ann.

Chuir e an oidhche sin seachad ann an taigh oide, agus e gun smur gun smalan air, ach na bh’ air de bhron ag ionndrainn ’athar.

An ceann latha no dha thainig teachdaireachd a dh’ iarraidh an taillear gu taillearachd, agus dh’ fhalbh e mar bu ghnath leis le ’shiosar ’s le ’mhiaran ’s le ’shnathaid, agus rainig e a cheann-uidhe. O’n a bha e gun athair gun mhathair, gun phiuthair gun bhrathair, gun charaid gun ghaoltach, ach a mhuime agus oide, rinn e a dhachaidh de thaigh Mhicheil; o’ na bha a bhothan bochd, dubh, udluidh fhein gun teine gun tuar. Cha robh dith no deireas air o thaigh gu taigh re shig laithean na seachduin, agus ghabhadh Micheal agus a bhean ris a a h-uile oidhche Shathurna mar gu ’m b’ e an gineil fhein a bhiodh ann. Bha na bliadhnachan a’ dol seachad air an doigh sin—Micheal a’ togail na canach, agus gach sgillinn airgid a bha ’n taillear fhein a’ faotainn, bha bean Mhicheil ’gan cur ann am minicheag uain a steach fo ’n chasan.

Cha robh de dh’ earnais ann an taigh Mhicheal ach da leabaidh—leaba mhor egus leab’ ard; sreath chlach mu choinneamh an teine, agus sgrath reisg air an uachdar gu beinge; tri sunnagan connlaich, loban gu gleidheadh shil; ciste gu gleidheadh mhine; coidhean gu gleidheadh ime; noigean gu bleoghan bhainne; miosair shuidheachaidh no dha; crannachan is loinid is roineachan; spal-ladhair gu fighe nam plataichean; corc-rasair gu marbhadh agus gu gearradh na feola; da chuaich fhiodha, agus da spain adhairc. Cha robh de bhord bidh aca ach gluinean bean an taighe. Bha ’n earnais a reir an latha agus na linn anns an robh iad beo. Ach an deigh a h-uile cuis, eadar na bha Micheal a’ deanamh a dh’ aiteach agus na bha ’n taillear a’ cosnadh, maille ri maruinn spreidhe, cha robh dith no deireas orra latha deug ’s a’ bhliadhna.

Bhiodh cal gu leor an cur aig Micheal, agus o’n a thigeadh an t-samhuinn gu toiseach an t-samhradh bhiodh iad gu math roipeiseach air bruthaiste, muilt-fheoil is muic-fheoil is mairt-fheoil. An uair a thigeadh an t-earrach steach chuireadh bean Mhicheil da mhogan oirre, agus a cliabhan beag eallaich air a muin, agus bheireadh i a’ sgeir-leathann oirre a mhaorach. Ri traigh reodhairt bheireadh i dhachaidh eallach a droma eadar fhaochagan is bhairnich is chrubagan is phortain; agus an uair bhiodh a’ chonntraigh ann bheireadh i dhachaidh luma lan platadh de shlocan ’s de dhuileasg ’s de ghruaigean. Bhruicheadh i dhaibh e, agus ghabhadh iad an sath dheth; agus dh’ oladh iad an diol de shaile nam bairneach an uair a bhiodh feum aca air. Bha ’n triuir aca cho fallain ris a’ bhreac, cho reamhar ris an ron, cho gionaich ris an trosg, agus cho sgaiteach ris a’ bhioraich. Thainig atharrachadh dreach agus cruthachd air agaidh an taillear comhladh ri ’mhuime ’s ri oide; agus ma bha e smearail eutrom, aigeannach, uallach, gu ruith ’s gu iomain roimhe sid ’s ann a bha e nis seachd uairean ni bu smearaile na bha e riamh. Bhiodh e aig gach iomain is ruith is leum a bhiodh eadar gob Rudha aird Mhicheil agus faoghail Mhic an Fhuidhear.

Bliadhna dhe na bliadhnachan bha fleadh mhor aca Latha Fheill Micheil ann a’ Hogh-mor, agus cath choileach. Cha robh bean thorrach no lair shearraich eadar da cheann na duthchadh a b’ urrain a bhith lathair nach fheumadh a dhol deiseal a’ chlaidh an latha sin. Thog an taillear air gle’ mhoch ’s a’ mhaduinn, agus thug e leis a chaman, a cheithir spadagan ’s a bhadan mionaich. Cha robh e fada air ruidhinn an uair a thoisich an iomairt. Ged a bha a’ chuid bu mho de shluagh na duthchadh ann, cha robh gin aca ’dheargadh air an taillear ann an doigh dhe’n doigheannan. An uair a bha gach iomairt seachad sgioblaich an taillear e fhein gu dhol dachaidh, agus buaidh gach cluich aige, mollachd gach fir as a dheigh, agus beannachd gach maighdinn ’na lorg.

An uair a bha e ’nuas Carnan Diarmain air machair a’ mhiogadain, agus e cheart cho luath ri boc earba, smaoinich e gu suidheadh e greis a leigeil analach. An uair a shuidh e air an tulaich thug e an aire do chlaigionn duine air tighinn ris an aghaidh a’ bhruthaich agus na fiaclan a bh’ ann cho geal ri canach an t-sleibhe. Thog e ’na laimh e; dhur-bheachdnaich e air, agus thuirt e, “Cha bu bheag leud do chlaragan ann an ceapaire math Latha Fheill Micheil.” Thilg e uaithe an claigionn, thug e dudar leum as, bhuail e breab air a’ chlaigionn, agus chuir e da chlaraig as. Ch’ fhag e an claigionn an sid fo ghaoith ’s fo uisge, agus thug e na buinn dhith.

Cha bhiodh an traigh ann gu anamoch air an oidhche; agus mu’n d’ fhuair e an fhaoghail a chur as a dheigh bha gach duine air a dhol a chadal. Ghabh e tarsuinn Gearraidh Dhomhuill ann an Liona-cleit ballgacha direach gu ruige Gearraidh-bo-stig. Agus an uair a bha e ’dol seachad air an taigh a bh’ aig ’athair, ciod a bhuail ’s a’ cheann aige ach gu’n cuireadh e seachad an oidhche ann, o nach do chaidil e riamh ann o’n a chaochail ’athair. A uair a rainig e ’n dorus ciod a b’ iongantaiche leis na solus briagha geal a bhith ’dearrsadh a mach fo bhonn na comhladh.

“Ubh, ubh, ciod e so?” ars’ an taillear ris fhein. “An iad na sithichean a th’ ann? Cha robh mi riamh gun bhuaidh gach cluich agam, agus bidh buaidh na cluiche so agam mar an ceudna.” Le’ cheanna-bheairt lachduin m a cheann, a chaman na laimh, agus a chaiseart ’na achlais, ghabh e e gu neo-sgathach a dh’ ionnsaidh na comhladh, dhragh e an iall, dh’ fhosgail an dorus, agus ma dh’ fhosgail, stad an da shuil ’na cheann an uair a chunnaic e na bha roimhe. Co bh’ann ma ta ach a’ bhaineach, agus i ’n deigh an taigh a sgriobadh ’s a sguabadh. Bha ’n leaba air a caradh aice, agus bha gealbhan briagha air a’ chagailte.

“Ciod e, a bhan-eucorach, a tha

---

[227]

[Vol . 2. No. 30. p. 3]

thusa ’deanamh an so?” ars’ an taillear.

“B’e sin mi da rireadh an uair nach fhad’ o thainig mi a chur do thaighe sa air doigh,” ars’ ise, Bu tusa an truaghan an oisinn taigh fir eile, agus do dheadh thaigh fhein a’ dol a dholaidh.”

“A phlaigh nan seachd sitigean,” ars’ an taillear, “mur bi thu ann am briobadh na sul air chul an dunaidh, bheir mi air chasan troimh ’n teine thu. Mur bitheadh do dhroch bheul-sa bhiodh te’ agamsa a b’ fhearr a chumadh mo thaigh na thusa ’nochd.”

Leis cho garg ’s a labhair an taillear—agus b’ e ’cheud uair dha e—thug i leum aisde thun an doruis, agus cha mhor nach tug i leatha ’chomhladh ’s na h-ursannan m’a ceann. Leig i rannaghail de dhroch cainnt aisde air an t-sitig, thionndaidh i clach air aimhleas an taillear, agus chairich i air lic dhilinn i, agus thug i na buinn as dha bothan fhein.

O’n a bha ’n taillear sgith an deigh a thuruis agus an taigh seasgair, blath, smaoinich e gu sineadh e a chliathach car aon oidhche anns an leabaidh anns an do thilg ’athair agus a sheanair an anail. Thilg e dheth gach snaithle mhathar a bh’ air, agus chaidh e chadal. Bha ’n gealbhan a’ gabhail gu boisgeil.

An uair a leum air a’ mheadhon oidhche chual’ e guth fann air an luidheir, ag radh; “Am bheil thu ’staigh, a thaillear? Bha mise latha nach cumadh tu ruith no cluich no leum rium. Ma chuir thusa da chlaraig asamsa an de, cuiridh mise da chlaraig agus da chulaig asadsa ’nochd.”

Bha ’n t-anam gu leum as an tailleaar, agus e air a dhruim direach anns an leabaidh.

“Thig a mach, a thaillear,” ars’ an guth.

Cha robh smiach aig an taillear.

“Greas a mach, a thaillear,” ars’ an guth.

Caa ghluaiseadh an taillear lamh no cas ged a gheibheadh e ’n Crun Rioghail agus rioghachd fhearainn. Bha driuch falluis air a h-uile gaoisnean fuilt a bh’ air a cheann leis an eagal.

Bha boillsgeadh beag as an teine, agus chunnaic e an claigionn a’ tighinn a steach air an luidheir mar eun air iteig. Agus thainig claigionn mor eile steach air uinneig thuill a bha mu choinneamh an teine, agus chaidh e

(Air a leantuinn air taobh 6.)

eadar an claigionn a thainig a steach air an luidheir agus an raillear. Thoisich na claignean air gabhail dha cheile, agus fear aca air gach taobh de’n t-slabhraidh. Bha ’n claigionn a thainig ’a steach air an luidheir ag iarraidh thun an taillear, agus an claigionn a thainig a steach air an uinneig ’ga chumail uaithe. An uair a bheireadh iad greis air leum air a cheile, shuidheadh iad an sin gu baisgeanta, fear air gach taobh de’n teine, mu choinneamh a cheile. An uair a bhiodh iad greiseag ’nan tamh, thoisicheadh iad a rithist air a cheile. Is gann a bha fhios aig an taillear co dhiubh a bha e beo no marbh leis mar a chaidh e troimh a cheile leis an eagal. Dh’ eirich an coileach beag glocanach, stocanach, stacanach a thug a’ bhaineach do ’n taigh agus bhuail e’ dha sgeith tri uairean ri’ churach, agus ghairm e tri uairean gu binn, boidheach. Ghrad thug fear dhe na claignean ’aghaidh air an luidheir, agus thug am fear eile ’aghaidh air an uinneig thuill, agus dh’fhalbh iad.

Fhuair an taillear rud-eiginn de mhisnich an uair a ghairm an coileach agus thug e earraig air eirigh gus a dhol do thaigh ’oide do ’n Ghearraidh-bhuidhe. Ged a thug, cha’n amaiseadhh e air snaithle aodaich a chur uime leis an eagal. Bha ’n anail an aird a’ chleibh aige, agus b’eiginn dha tilleadh do’n leabaidh.

Cha robh e sion sa o ghalta ach air a thaobh a shineadh innte an uair a ghairm an coileach an darna turus. O’n a bha ’n taillear bochd sgith ’na chorp an deigh gach cluich, agus saruichte ’na inntinn le eagal, thuit clo cadail air. Cha robh e fada air tuiteam ’na chadal an uair a chual’ e guth tiamhaidh ag eigheach tri uairean, agus ar leis gur e guth a sheanar a bh’ ann. Thuirt an guth, “A thaillear, a thaillear, an cluinn thu mi? agus eisd riun.”

Dhuisg an taillear, agus thuirt o gu neo-sgathach, “Eisdidh, eisididh.”

Thuirt an guth ris an uair sin, “Ge b’e air bith aite anns am faic thu cnaimh do cho-chreutair na buail ’s na brist e. Chuir thusa da chlaraig as a’ cheann ud an de, agus bha e latha dhe laithean gur beag a dheanadh tusa ’na lamhan. Ge b’ e aite am faic thu cnaimh duine comhdaich e le duslach na talmhainn, na loisg cnaimh caorach. Mur bhitheadh mise bha thusa an nochd air a bhith ’n geall na b’ fhiach

Am bheil thu dol a thogail tigh no sabhal ur air an t-samhradh so? Ma tha, ruig

MOORE & JOHNSTON,

far am faigh thu Tairnean, Gliane, Paipear-tearra, Paipear-mullich, Olla, Glasan, Ludagain, agus Acfhuinn-shaor dhe gach seorsa.

’Nuair a thoisicheas tu air an fhiar, thig thuginn air son, Spealan, Crannan, Sgriobain, etc., etc.

Tha Cruidhean each agus Tairnnean chruidhean aginn do gach aon air a bheil iad a dhith.

Tha sinn a creic Crannuchain, Tubaichean, Sguabichean, Slatan-iasgich, Dubhain, Cuileagan, etc., etc.

Taghail aginn agus bidh sinn uile gle riaraichte.

MOORE & JOHNSTON,
Sidni, C. B.

REIC A MACH
Aodach Dheiseachan is fhiach 20 cts. air son 13 cts.,
agus
Cotaichean-uachdar air son ghillean, air an ceannach o cheanniche a bhrist.
“STOR SAOR SHIDNI”
F . A. CROWELL,
Fear-Gnothich.
Bruidhnidh na cleirich Gailig.

---

[228]

[Vol . 2. No. 30. p. 4]

MAC-TALLA.

A PHRIS.
Bliadhna, - - - $1 .00
Sia miosan, - - - .50
Tri miosan, - - - .25

Tha ’phris ri bhi air a paigheadh toiseach na bliadhna.

Cuirear am paipear gu luchd-gabhail am Breatuinn, an New Zealand ’s an duthchannan eile air son $1 .52, neo 6s. 3d. ’sa bhliadhna.

Tha sinn an dochas gu’n dean cairdean na Gailig an uile dhichioll air am MAC-TALLA ’chumail suas, oir ’se ’n aon phaipear Gailig a tha ri fhaotainn.

Thugadh iad-san a bhios a sgriobhadh Gailig g’ ar ’n ionnsaidh an aire nach sgriobh iad ach air aon taobh d’an duilleig, agus nach bi an sgriobhadh tuilleadh us meanbh.

Biodh gach litir us eile air a seoladh gu

J. G. MacKINNON,
Editor “Mac-Talla,”
Sydney, Cape Breton.

SIDNI, DI-SATHAIRNE, FEB., 17, 1894.

THUG luchd-riaghlaidh Nobha Scotia ionnsuidh air an earrach so air cur as do thigh nan Comhairleach. Chuir tigh nan Cumantach an aonta ris a bhill, ach ’nuair a rainig e na Comhairlichean fein chaidh a bhreabadh a mach as an tigh mar ni nach b’ fhiach, ged a gheall moran de na ceart fhir mu’n d’ fhuair iad do’n tigh, gun cuidicheadh iad leis an luchd-riaghlaidh uair sam bith a bhiodh iad air son a Chomhairle chur as. Tha gach fear de na daoin’ -uaisle so a faighinn coig ceud dollar ’sa bhliadhna mar thuarasdal, agus ’ga chosnadh gle shocair. Tha iad an sid ri’m beo no gus an togair iad fein tighinn as, agus mar sin tha iad an duil gu bheil iad air neor-thaing, agus gu’m faod iad an geallaidhean a bhristeadh, agus cluas bhodhar a thoirt do iarratusan an t-sluaigh, direach mar a thogras iad. Ach ’se barail gach aon a thug smuain do’n chuis, gu bheil an laithean air an aireamh, agus nach bi ’n uine fada gus am feum iad an greim-bais a tha iad a deanamh air an onair ’s air an tuarasdal a leigeil as an deigh a h-uile rud.

FHUAIR muinntir Eilean a Phrionnsa agus muinntir Ontario cothrom air a gheamhradh so air am barail a thoirt seachad air co-dhiu bu choir bacail a chur air reic na deoch-laidir, agus a nis tha’n cothrom ceudna ri bhi air a thoirt do mhuinntir Nobha Scotia. Tha bill air a dhol troimh thigh na parlamaid ann a Halifax, agus aig am taghaidh a tha nis, mar tha fhios aig a h-uile aon, gle fhaisg air laimh, gheibh gach duine cothrom air a bharail a thoirt seachad. Thug muinntir Eilean a Phrionnsa agus Ontario am barail gu laidir air taobh bacail an uisge-bheathe agus cha’n eil e ao-coltach gu’m dean muinntir na mor-roinne so an ni ceudna.

Gheobhair ann an ait eile ainmean na muinntir a tha ’paigheadh MHIC-TALLA air son a bhi ’gan taghal uair ’san t-seachdain. Tha iad so agus an fheadhain a phaigh roimhe a nochdadh gu bheil iad dhe’n bharail gur fhiach am paipear a phaigheadh cho math ’s is fhiach e ghabhail ’sa leubhadh. Tha sinn an dochas nach fhada gus am bi ar luchd-leubhaidh uiai dhe’n bharail cheudna, agus gu’n toir iad cothrom dhuinn air an ainmean e chur an cho comhlath ri cach.

A GHAIDHEALTACHD.

Dh’eug fear Ardra Henderson ann an Glascho toiseach a mhios so air doigh iongatach. Bha fiaclan meallta aige agus ge air bith a bha e deanamh shluig e iad. Dh’fheuch na dotairean ri ’n toirt as, ach dh’ fhairtlich orra, agus chaochail e an ceann beagan uime.

Tha stoirmeannan aca air a Ghaidhealtachd cho math ’sa againn ’san duthaich so fein. Tha sneachd us uisge ma seach aca, agus tha na roidean ann an droch shuidheachadh. Tha iadsan a tha ris an iasgach a fulang moran anraidh, agus tha iad gu tric ann an cunnart gu’n caill iad am beatha.

Chaidh Iain Friseal Domhnullach, taillear a mhuinntir Ghlascho a chur do’n phriosan fad shia miosan air son da fhichead punnd ’sa sia de dh’airgiod Comunn nan Taillearan a ghoid, agus air son suim airgid a tharruing as a bhanca an ainm fir eile, run-chleireach a chomuinn cheudna. Thuirt am Breitheamh mur biodh gu robh e na dhuine bochd agus gu robh teaghlach lag aige gu’n toireadh e dha air a chuid bu lugha bliadhna dhe’n phriosan.

’SeMinard ’s Linimenta’s fhearr.

Chaidh fear Iain Murphy a mhuinntir Chow Bay a ghoirteachadh gu dona aig an International Pier, Di-ciaduinn air an t-seachdain ’sa chaidh. Bha ’aodann air a ghearradh gu granda agus b’ fheudar do’n dotair fhuaigheal. Tha sinn toilichte chluinntinn gu bheil e ’dol gu math na’s fhearr.

Leighseadh mise o’n Ghrip leMINARD ’S LINIMENT.
C. I. LAGUE.
Sydney, C. B.

Leighseadh mise o chall guth leMINARD ’S LINIMENT.
TEARLACH PLUMMER.
Yarmouth, N. S.

Leighseadh mise o’n loinnidh leMINARD ’S LINIMENT.
LEWIS S. BUTLER.
BURIN, Nfld,

Dr. G. T. Mac GILLEAIN,
Dotair Fhiacal,
OIFIG: Os cionn Stor Harrington.
SIDNI, C. B.

D. A. MacFHIONGHAIN,
Fear-Tagraidh, Comhairliche, Notair, Etc.
Baile-Sheorais, E. P. I.

SIOSAL & CROWE.
Fir-Tagridh, Comharlichean
Notairean, &c .
SIDNI, - - - - C. B.
CAILEAN SIOSAL. W. CROWE.

Gillios & Mac Eachuinn,
Comhairlichean agus Fir-Tagraidh aig Lagh,
Sidni & St. Peter’s, C. B.
J. A. Gillios. A. J. G. MacEachuinn.

HEARN & HEARN,
Fir-Tagraidh, Notairean, &c ., &c .,
Sidni & Arichat.
J . H. HEARN. D. A. HEARN.

Leabhraichean Gailig.
RI ’N REIC AM BADDECK.

Tha Leabhraichean Gailig dhe gach seorsa ri’n reic aig Niall Domhnullach, anns an stor aig D. F. Mac Rath. Gheibhear Mac Talla gach seachdain ’san aite cheudna.

---

[229]

[Vol . 2. No. 30. p. 5]

NAIGHEACHDAN.

Tha sinn toilichte chluinntinn gu bheil an t-Urr. M. A. Mac-a- Phearsain, Sagart a Bhras d’Oir Bhig, a bha gu tinn, air a dhol am feabhas.

Tha Parlamaid Chanada air a gairm gu bhi cruinn air a choigeamh latha deug dhe’n Mhart. Sgaoil Parlamaid Nobha Scotia feasgar Di-luain s’a chaidh, an darna latha deug.

Tha ’n deigh eadar Sidni us Sidni-a- Tuath a nis air a meas laidir gu leor, agus tha moran ’ga gabhail a h-uile latha, ach cha’n i idir cho math ’sa bhitheadh i mur biodh na h-uiread de shneachd oirre.

Dh’ eug duine ann an Douglas, N. B., air an t-seachdain s’a chaidh, aig an robh sia duine fichead cloinne, ’s bha ochd deug dhiubh sin beo aig am a bhais. A bharr orra so dh’fhag e ceud ogha agus coig deug de dh’iar-oghaichean.

Aig Upper Stewacike, N. S., bha fear Alasdair Miller, an la roimhe a dol dhachaidh o bhi air cheilidh an tigh nabuidh dha, agus thuit e air an deigh. Ghoirticheadh e cho dona ’s ged bha gach ni a b’ urrainn dotairean air a dheanamh ris, gun dh’eug e an ceann latha no dha.

Chaidh fear Henry Battersby a leon gu dona aig an International Pier Di-ciaduinn s’a chaidh. Bha e ’g iarraidh lod gnail, agus air dha bhi cladhach as an torr thuit e air a mhuin agus bha e car greis na shineadh fodha mu’n d’ fhuaras a thoirt as. Cha’n eil fhios ceart fhathast air cia mar a theid dha.

Cha’n eil sinn air a gheamhradh so idir aineolach air stoirmeannan sneachda. Air an t-seachdain so, bha’n t-each iaruinn air a chumail air ais gun faighinn gu Sidni o mhadainn Di-luain gu feasgar Di-ciaduinn. Ann an aon aite stad an t-each a ghabhail deoch, fhuair an t-uisge ma chuibhlean a charbaid agus reoth iad air an rathad cho teann ’s gu’n tug e corr us da uair a thim dheth ’n luchdoibreach mu’n d’ fhuair iad am fuasgladh.

Chuir muinntir Chanada gibht bainnse gu Ban-phrionnsa May bean Sheorais, mac Prionnsa Wales, B’e ghibht sin sleighe air a deanamh cho briagha ’s cho cosgail ’s cho riomhach ’sa b’ urrainn i bhith. Chuir mnathan na duthcha an t-airgiod cruinn, agus an deigh an t-sleighe phaigheadh fhuaras gu robh de chorr ann na cheannaicheadh paidhir each, agus tha iad a nis air an turus gu Sasuinn. Tha iad ag radh gu bheil iad na’n ainmhidhean co cumadail, dealbhach, ’sa ghabhadh faotainn.

Tha e air aithris an drasd gu bheil, air an t-samhradh s’a tighinn, carbad iaruinn ri bhi falbh a Sidni a h-uile feasgar, a bharr air an fhear a bhios a falbh ’sa mhaduinn mar a a b’ abhaist. Tha aiteachan cadail ri bhi anns an fhear so, agus cha chuirear dragh sam bith orra-san a bhios air bord gus an ruig iad St. John, N. B. Air an doigh so faodaidh neach am baile so fhagail feasgar an diugh, mar gu’m b’ eadh, agus a bhi ann am Boston feasgar am maireach.

Ann am Melbourne, Australia, fhuaradh bean da’m b’ainm Mrs. Knoor cointach de mhort. Bha i cumail taighe anns an robhas a gabhail a steach leanabanan aig nach robh neach a’ gabhail curam dhiubh, agus cha mhor nach do mharbh i a h-uile gin a bha fo ’curam. Chaidh a diteadh agus a crochadh air a mhios s’a dh’fhalbh. Dh’aidich i a cionta agus bha i gabhail oirre bhi anabarrach duilich air son a h-obair, ’s bha i ’g radh gu robh i ’n dochas gu’m biodh a crioch-se na rabhadh do mhuinntir eile.

Bha’n t-Urr. I. F. Forbes air a phosadh ri Eaglais St. Andrew’s feasgar Di-ciaduinn s’a chaidh. Bha a Chleir cha mhor uile cruinn, agus bha ’n t-seirbhis air a cur air aghart gu h-ordail. Shearmonaich an t-Urr. Uilleam Grannd, agus an deigh do’n Chleir uile failt ’a chur air Mr Forbes mar aon diubh, rinn an t-Urr. D. Mac-Ille-mhaoil oraid ’ga earallachadh, agus rinn an t-Urr. D. Drummond oraid eile ag earallachadh an t-sluaigh. An deigh sin thugadh an t-seirbhis gu crich leis an Urr. E. B. Mac Raing, ceann-suidhe na Cleire. Tha sinn fior thoilichte gu bheil cubaid St. Andrew’s air a lionadh aon uair eile, agus air a lionadh cho math.

Iadsan a Phaigh.

Nial CaimbealNorth Wiltshire, E. P. I.
S. D. McPhee, Gleann Uilleam, do.
J. J. Mac-a- Phi, Little Sands, do.
Alasdair D. Mac Leoid, Kinross , do.
An t-Urr. R. Mac Coinnich Arasaig, N. S.
D. S. Mac Gilleain, Halifax , do.
An t-Urr. D. Camaran, Georgeville , do.
Domhnull Currie, Flesherton Sta’n, Ont,
An t-Oilear Harris, Kingston , do
D. I. Friseal, Vankleck Hill, do.
Frank Anderson, Niagara Falls, do.
I. R. Mac Coinnich, Skye P. O., do.
A. B. Mac Leoid, N . Plymouth, Mass.
An t-Urr. D. Healy, Peirce City, Mo.
Ceit Nic Iomhair, Boston , Mass.
D. Mac Fhionghain, Earlswood , N. W. T.
D Mac Cuaig, Abbottsford , B. C.
C. L. Domhnullach, Skeabost, ’san Eilean Sgiathanach, (2).
D. Mac Laomuinn, Glaschu, an Alba
I. Mac-an-Toisich do.
Coinneach Mac Fhearghais, L ’Ardoise.
D. I. Mac Philip, L ’Archeveque.
Ruairidh C. Mathanach, Grand River.
Aonghas Munroe, Lorway Mines.
Seumas Mac Gilleain, Clarkes Road.
Iain A. Mac Gilleain, L ’Ardoise.
Aonghas D Moireastan, Baile nan Gall.
Iain A. Mac Ille-mhaoil, Loch Ainslie.
Aonghas Gillios, Orangedale .
Calum Mac Leoid, do.
Iain Mac Leoid, Beinn nan Sgiathanach.
A. R. Mac-a- Phearsain, Blues Mills.
I. E. Mac Leoid, Ingonish .
Ailain Mac Pharlain, Dunbheagain.
Iain K. Mac Rath, Boulardarie Centre.
Bean L Dhomhnullaich, Malagawatch .
Seumas Mac-a- Phi, Louisburg .
D. Mac Cuidhein, Cow Bay.
Aonghas I. Gillios, Gillis ’ Point.
Uisdean Mac Cuish, Cow Bay.
Uilleam A. Friseal, Big Harbonr.
R. Mac Gilleain, St . Esperit.

LeighsidhMinard ’s LinimentGrip.

Anns an
Acadia House
Gheibh thu
Brogan air pris sam bith eadar 50c. us $5 .00.
Brogan seomar, no Cuarain air 25c.
RUBBERS dhe gach seorsa.
Aodaichean Deante air gach pris.
Curraichdean us Adan.
Feuch gun taghail thu.
INGRAHAM & MacGILLEAIN.

’S math is fhiach dhuit so a leughadh ma ghabhas tu a chomhairle bheirear ort. ’S taitneach an ni ri fhaicinn bean air a deagh sgeadach; agus ’se ’n ni ’s fhaisge thig air sin ann an taitneas duine fhaicinn ’sa chuid aodaich a freagairt air gu math. Agus ma tha thu air son thu fein a bhi mar sin, ma tha toil agad aodach math a bhi ’nad dheise, ’san deise air a sar dheanamh, ’s coir dhuit a dhol gu
IAIN MAC-LEOID & CO.

Tha stoc mor de dh’ aodach aca, ’s tha na gearradairean aca cho math sa ghabhas faotinn. Tha iad a deanamh gnothuich aig
207 QUEEN ST., CHARLOTTETOWN, E. P. I.

Cuimhnich nach deid thu seachad orra oir reicidh iad riut an Gailig.

---

[230]

[Vol . 2. No. 30. p. 6]

thu. Bi faicleach le d’ laimh agus le d’ fhacal as a dheigh so; oir chuir thu mise gu mor-dhragh an nochd. Sith na dheigh so do d’ chos-cheumannan, agus Muire fhein ’gad’ leantuinn.”

Dh’fhalbh an guth. Dh’ aithnich an taillear gu math ’s gu ro mhath gur e guth a sheanar a bh’ ann.

A chur an sgeoil an aithghearrachd, thuit an taillear ’na chadal gu trom agus gu math trom, agus bha’ ghrian a’ gabhail a cursa gu seimh agus gu math ailleanach ann an cridhe na h-aird-an-eara-dheas mu’n d’ thug e a rosgan o cheile an la-iar-na-mhaireach.

An uair a dh’ eirich an taillear bha ’n coileach beag ’ga chlumhadh fhein ann an oir na luathadh.

“Is tusa ’s mo a thug de mhisnich agus de thoileachadh dhomh na bhana-bhuistreach a thug do ’n taigh thu,” ars’ an taillear. Thuit e mach gu robh sgonn de shrubhan ann am pocaid an taillear. Shuath e eadar a bhasan e, agus thilg e thun a’ choilich air bathais an urlair e, agus thug e ’n dorus air. Rainig e taigh Mhicheil, agus ma rainig, ’s ann ris a rinneadh an suillean; oir bha eagal orra nach tigeadh a bheo no’ mharbh gu brath o’n nach d’ thainig e an oidhche roimhe sin.

An uair a fhuair an taillear ’annail a tharruinn dh’ innis e facal air an fhacal mar a dh’ eirich dha o’n a dh’ fhalbh e. Ghrad thuig Micheal agus a’ bhean mu chuilibheartan na baineich. Bhuail a’ bhean an tairig air a ceann, agus thuirt i ris gur ann a bha uigh aig a’ bhaineich i fhein ann.

“Biodh sin mar a thogras e,” ars’ an taillear, “ach ged a bhiodh aigileannan de ’n or o a cluasan, agus a’ ghrian ag eirigh eadar a da shlinnean, is i an te mu dheireadh de ’n ch[ ? ]nne -daon a ghabhainn mar cheile.”

“Is fior e, a dhalta,” ars’ a mhuime, “nighean na mathar nach do chuir dhachaidh na fuigheagan a dh’ ionnsuidh a ban nabuidh riamh.”

Is e’ chomhairle ’chinnich ann an seann Mhicheil gu falbhadh an taillear cho luath ’s a thigeadh tonn o chloich air a’ chois-cheum cheudna, ballgacha-direach, gu Carnan Diarmain; air machair a’ mhiogadain, agus gu ’n tiodhlaiceadh e an claigionn ’s a’ ghainmhich. Dh’ aontaich an tailiear leis gach facal a thuirt Micheal; agus aig fior thoiseach na trathad thog e air le’ chuaille ’na laimh, agus dh’ fhalbh e. Gheall e bhith air ais roimh thrath cadail. Rainig e Carnan Diarmain. Fhuair e an claigionn agus an da fhiacail mar a thnit iad as. Chaidh e air a’ ghluin dheis agus ’aghaidh an cridhe na h-aird a’ deas, agus a lamh thoisgeal air a leas, agus chairich e ’n claigionn anns a’ cheart bhad anns an d’fhuair e e, agus chuir e gainmheach air a mhuin. Thill e dhachaidh na ruith ’s ’na leum cho luath ri boc earba. Rainig e dhachaidh mu’n do chaidil iad. An uair a ghabh iad am biadh rinn iad deas air son a dhol a laidhe. Chaidil an taillear gu trom, socair, samhach, gus an robh a’ ghrian ann an aird nan speur an la-iarna-mhaireach.

Chuir an taillear na bha roimhe dhe’ bheatha seachad mar a rinn ’athair agus a sheanair—a’ taillearachd o thaigh gu taigh, agus o bhaile gu baile. Bha taigh Mhicheil ’na dhachaidh aige a h-uile latha riamh fhad ’sa bha Micheal agus a bhean beo. An uair a chaochail Micheal agus a bhean, dh’ fhag iad gach ni a bhuineadh dhaibh aig an taillear. Bu cho math leis a’ chorrabhinneach fhaicinn ris a’ bhaineich, ged a thachradh i ris air a’ bhlar.

Is e thainig as a’ chuis mu dheireadh gn ’n d’ rinn an taillear agus an te a chaidh oide a dh’ iarraidh dha suas ri’ cheile, agus gu ’n do phos iad. Bha iad gu sona, seasgair, socair, samhach comhladh ri’ cheile fad iomadh bliadhna ann am measg cuid agus cothrom. Bha esan ’na dheadh fhear-ceairde, doigheil, deanadach, agus bha ise ’na deadh bhean taighe, cunntach, gleidhteach, glic. Mara tha ’m facal ag radh. “Cuid an fhir mhairbh aig an fhear bheo.” Fhuair ise gach ni a dh’ fhag a h-athair, agus fhuair esan gach ni a dh’ fhag ’oide.

Cha robh iad riamh gun chrodh gun chaoraich. Bha iad ann an sith ris na nabuidhean, agus bha muirn is meas is manran a’ gabhail comhnuidh nan dachaidh. Cha d’ fhuair fuachd no gorta aoidheachd aon oidhche riamh aca. Bha dithis mhac is aon nighean aca.

Cha ’n ’eil sion a chuimhne aig duine a tha beo ciod e bu chinneadh do ’n taillear. Bha e fhein ’sa’ bhean beo gus an robh iad gle’ shean. An uair a dh’ eug iad chaireadh taobh ri taobh iad ann an cladh a’ Bhail-Uachdraich am Borogh, ann am Beinn-a- faoghla.

(A’ chrioch.)

Taghail aig Stor
MATHESON , TOWNSEND & CO. ,
agus faic na tha aca do
Bhathar de gach seorsa agus
e ri reic gu saor.
Math ar Duthcha tha ’nar beachd.

C . B. TRAVIS,
SIDNI, C. B.

Pianos, Orgain, agus Innealan-fuaighil dhe na seorsaachan a’s fearr.

Stoc math de dh’ accordeons, Harmonicas, teudan-fidhle, ’s de leabhrichean ciuil.

Snathadar, Olla, agus gach ni air an cuir Innealan fhuaighil feum, air laimh daonnan.

Ma ruigeas tu stor
D. J. DOMHNULLACH,
Air Straid Wentworth,

chi thu gu bheil gach seorsa bathair a th’aige cho math ’sa gheibh thu an stor sam bith sa bhaile, agus gu bheil e ga chreic
GLE SHAOR.

Nuair a thig thu do’n bhaile, ’s coir dhuit a dhol ’ga choimhead, gun fhios nach eil ni eigin aige a tha dhith ort, agus ma tha gheibh thu
DEAGH BHARGAN.

---

[231]

[Vol . 2. No. 30. p. 7]

Turas a Mharaiche.

LE EOBHAN MAC LAOMUIN, M. A., D. D.

CAIB. V. —Air a leantuinn.

Runaich Dearrsadh le run suidhichte gu’m bitheadh e fein na sgiobair, esan a chaith ’uine,— ’nuair bha e ri seors’ obair, a’ strith ri co-chordadh litir aitheantan an Tighearna ri beag obair agus nuair bha e diomhanach ’g amharc air ’aghaidh nadurra fein ann an sgathan; oir bheachdaich e air fein, agus dh’ imich e roimhe agus dhichuimhnich e air ball ciod an coslas duine bh’ann fein. Uime sin thoisich e air cur siol an air-a- mach air feadh na luinge: ann an uine ghoirid fhuair Criosduidh a mach gu robh an sean-fhacal so fior: “Is iad naimhnean duine buill a theaghlaich fein.” Chuala Peadar agus Tomas briathran an t-Seann Duine. Thuirt Tomas gu robh deagh aobhar teagaimh aig na maraichean, ach thubhairt Peadar, “ni mise gniomh sgiobalta dhe’n t-Seann Duine so le a thilgeil thar na cliathaich; cha’n eil lagh ann air son fear-ceannairc. An sin bha cainnt gharg eatorra, gus na dhealaich iad ann an corruich, —Tomas chum labhairt ri Cridhe Cruaidh, Peadar chum a chlaidheamh a gheurachadh aig a chlaich-bhleith. An sin air do’n t-Seann Duine a cho-dhunadh gu robh ’n t-am ar-a- mach a dheanamh, chuir e dheth gach coltas feallsa, a cur an ceill gu robh Criosduidh ga’n treorachadh dh’ionnsaidh bas cinnteach, agus airson Imanuel, cha’n eil ann ach aon a chuireas muinntir eile air turus nach gabh e fein; ’se ni a b’fhearr dhoibhsan a dheanamh an soitheach a ghlacadh, a bhi ri malairt air feadh nan eileanan mu’n cuairt orra, a tha saoibhir ann an or, clachan luachmhor agus seudan, chum gu fasadh iad beartach agus gu’m pilleadh iad gu Bablion. Ghlaodh Dearrsadh gu h-ard: “Ho-lo! Ho-ro! air son na Banrigh Scarlaid,” gus na thilg Timoteus e null ris a chliathaich, ni a chrath an anail ’na chom. Sheas Eudmhor—a dh’fhas e fein mi-thoilichte—suas chum cur an aghaidh Thimoteus. An uair chuala Peadar an tuasaid, thuig e ’n t-aobhar agus ruith e gu toiseach na luinge le ’chlaidheamh ’na dhorn chum an Seann Duine ’bhualadh, ach thug Cridhe-subhach putadh dha air ais, ag radh, “Na dean cron ort fein.”

(Ri leantuinn.)

Bathar Saor

air a cheannach o chionn ghoirid bho cheannichean a bhrist ann an Nobha Scotia, Aodaichean dhe gach seorsa, Bratichean-urlair, Beilbheid, Osain, Merino dubh, Sioda dubh, Sgaileanan, Aodichean uachdar, &c ., ’s iad uile gle saor.

ADAN FODAIR

beag us mor bho thri sentichean suas, curraichdean ghillean da shent dheug, Adan air son fir us mnathan, Leintean geala, &c ., air leth pris.

BATHAR UR

air tighinn agus a tighinn. Pailteas do gach seorsa, agus na prisean ceart. Feuch gun taghail thu oirnn.

C . S. JOST, & Co.
Sidni, Iun 1, 1893.

ADAN! BONAIDEAN!

THA
Mairi A. Nic Fhionghain
air a bhliadhna so a cumail stor ri taobh na“County Hall”agus tha i deiseil gu bhi feitheamh air aon sam bith a tha ’g iarridh.

AD NO BONAID,
RIBINNEAN,
FLURAICHEAN,
ITEAN NO GEUGAN

no ni sam bith eile a’s o gnath leis na mhathan a bhi cur ma’n cinn. Tha moran de nithean eile aice nach gabh ainmeachadh an so. Thig thusa agus
FAIC DHUIT FEIN.

COMHRADH.

“De’n uair a tha e?”

“Tha e coig mionaidean an deigh tri.”

“Ciamar a tha fios agad?”

“Nach do sheall mi air m’ uaireadear.”

“Dh’fhaoidte gu bheil an t-uaireadear sin ro-luath.”

“Cha’n eil e luath no mall riamh on a chaidh a chuir air doigh mu’n am so ’n uiridh. Bha e roimhe sin cho mi-dhoigheil ’sa bha ’leithid riamh, air aon spoig, ’se cho gliogach ’s nach b’ urrainn dhomh feum sam bith a dheanamh dheth. Ach an drasda ’se uaireadear cho math sa tha ’san duthaich.”

“Co ’charaich e?”

“O, nach be cheist e? Charaich
G . H. GUZZWELL,
ann an Sidni, fear da ’m b’aithne charadh.”

A. J. PEUTAN,
FEAR-ADHLACADH.
Cisteachan-Laidhe bho $2 .00 gu $90 .00

Anart us Lion-aodach dhe gach seorsa, Deiseachan-Donna, Curraican, Lamhann an, Stocainnan, Gleus Airgid air son chisteachan &c ., &c .

Carbad-Mairbh aig laimh Daonnan.

TAGAIL AIG
AONGHAS DOMHNULLACH,
Ceannaiche,
SIDNI, - - - - C. B.
Tha Flur, Min, Siucar, Ti, Tombaca, Coirce, Feur, agus iomadh ni eile aige.

RI’N REIC SAOR.

---

[232]

[Vol . 2. No. 30. p. 8]

EALAG CHAMSHRON.

Is oidhche dhomh ’n am aonar
A siubhal fraoich is fasaich,
Gu ’n d’ dhruidh an t-uisg’ air m’ aodach,
Is shaoil leam a bhi baithte.
Bha ’ghaoth a cheart cho fuath’sach
’S mo chluas nach cluinneadh tairneach.—
Ceud soraidh slan do ’n ghruagaich
’Thug dhomh gun ghruaim an fhardach

’Nuair ranaig mise ’n teaghlach
Bu chaoimhneil rium bha Sara,
Gu ’n d’ fhuair mi cuid na h-oidhche
Is roinn de ’n la- ’r-na-mhaireach;
Bha h-uile ni mar dhaoimean
Gun fhoighneachd ’tigh’nn gu m’ ailgheas;
’S mo dhurachd-sa do’n mhaighdinn
A rinn mo leab’ a charadh.

B’i sid an leaba chliuiteach;
Gu ’n gabhadh Diuca tamh innt’;
Le iteagan ’s le dunnais,
’S le cuirteinean ur’ arda,
Le cuibhrig dearg is uaine,
’S le cluasagan min, alainn:—
Ged bhiodh an reothadh cruaidh ann
Am fuachd cha’n fhaigheadh lamh-rium.

Is math ’thig gun de ’n t-siod’ dhuit,
Is breacar riomhach sgarlaid;
Is lamhainean geal riomhach
Mu d’ bhasan mine, bana;
An t-suil a’s glaine lionadh,
’S do bhian mar shneachd an fhasaich;
Gur son’ e, ge b’e og e,
A gheibh le deoin do lamh-sa.

’N uair theid thu thun na h-airidh
’S a Bhraighe ’s tearc do shamhladh,
A dheanamh muighe ’s cabaig,
’S a dh-arach laogh is ghamhna:
Do phears’ tha direach alainn,
’S gur h-ailleagan ’sa ghleann thu;
B’ e ’n solas a bhi comhl’ riut
Seach storas Thighearna Ghrannda.

’Nis bheir mi dhuit mo sheoladh,
Mar ’s eol dhomh, ann an danachd;
Bi ’fuireach bho gach goraich’,
’S do dhoigh na doir do mhanran.
B i ’n comhnaidh banail, stuama,
S fear-fuadain na leig teann ort;
Is chi thu le do shuilean
Gur cuis sin nach dean call dhuit.

Gur h-iomad caileag bhoidheach
A b’ eol dhomh ri mo la-sa,
A chaill le falbh na h-oidhche
A h-aoibhneas is a h-ailleachd.
Tha iad an nis is gnuig orr’
An cuil gun fhear thig lamh-riu;
Gur daor am paigheadh sugraidh
’Bhi ’tabhairt gluin do phaisde.

Mu Lochaidh ’sann tha seorsa
Na h-oigh’ mu bheil mi ’seanachas;
Na fleasgaichean grinn’, boidheach
’Tha eolach air gach fear-ghleus;
Fir ghasda dha ’m bu dual
An am cruadail a bhi calma.—
’S e ainm na maighdinn shuairce
Mu ’n cualas Ealag Chamshron.

Mo ghuidhe dhuit ’s mo dhurachd
Gach cuis a dhol gu brath leat,
A nighean mhaiseach chliuiteach
A’s fiughantaiche nadur.
Do chliu bidh mise ’g innseadh
Le firinn anns gach aite.—
Ceud soraidh slan do’n mhaighdinn
A rinn mo leab’ a charadh.

Rinneadh an t-oran boidheach so leis a Bhreabadair Mhor. ’S e Frisealach a bh’ann. Bha e fuireach an Ionarnis, ach is ann a mhuinntir Bhaideanaich a bha e. Cha robh ann ach duine bochd. Bhiodh e siubhal feadh na duthcha. Bha e anabarrach gu ith nuair a gheibheadh e biadh.

Bhiodh e ri orain. Thanaig mise do’n duthaich so sa bhliadhna 1823. Bha e beo an uair sin.

EALASAID NIC-COINNICH.
Sept. 4, 1877.

POSAIDHEAN.

Aig Loch Lomond, an 16., la de Ianuaraidh, leis an Urr. Mr Mac Leoid. Gilleasbuig Mac-a- Phiocair us Rebeca Nic Leoid.

Aig Sunny Brae, Pictou, 31mh Ian., leis an Urr. Seumas Sinclair, Tsmas M. Siosal us Isabel H. Dhomhnullach nighean Thomais Dhomhnullaich.

Aig Wellington, B. C., 22ra de Nov. 1893. leis an Urr I. W. Flinton, Sheumas Mac Ille-mhaoil, a Taobh Deas an Eilein Mhoir us Peigi Stiubhart a Eilean Phrionns’ Iomhair.

Aig Port Hawkesbury, an 5mh la de Feb., leis an Urr. R. Domhnullach, I. A Mac Isaic us Anna Dhomhnullach, a Port Hood.

BAIS.

Aig St. Peter’s, Ian. 30mh., Iain R. Domhnullach, leth-cheud bliadhna ’sa seachd a dh’aois.

Aig Ceap Mabou, Ian. 28mh, Alasdair Friseal, ceithir fichead bliadhna ’sa coig deug a dh’ aois. Rugadh e an eilean Chana, an Alba, agus bha e air aon de’n cheud fheadhain a shuidhich aig a Cheap.

Aig Lorne, Siorramachd Phictou, Ian. 21mh. Uilleam Mac Leoid, tri fichead bliadhna ’sa deich dh’ aois.

Aig Abhainn Bharnaidh, Ian. 12ra, Iain Ros. tri fichead bliadhna ’sa h-ochd deug a dh’aois.

Minard ’s Linimentair son Loinnidh.
Minard ’s Linimentair son an fhuilt.

Tha na dotairean a’s fhearr a moladh
K. D. C

BLIADHNA MHATH UR!

Tha sinn an deigh aireamh mhor de bhrogan a cheannach, agus air son rum a dheanamh dhaibh, reicidh sinn na th’againn air laimh

Gle shaor air son airgid.

Brogan a’s fhiach $2 .25 air $1 .75 agus cach a reir sin.

Faigh Paidhir air son an Earraich.

Tha sinn mar an ceudna ’cumail nam brogan a thatar a deanamh ’san Fhactoridh aig Sidni a Tuath, na brogan fhearr a’s cosg a tha ri’m faotainn, agus tha sinn ’gan reic air pris na factoridh.

Brogan-uachdair agus Rubbers dhe gach seorsa.

SIABUNN

air a phris air am faighear e ann a Halifax. Flur o $3 .00 suas, Ti o 20c, Reiseadain o 85c. am bocsa.

AMHLAN DHE GACH SEORSA GLE SHAOR.

Ceannaichidh sinn Coirce, Im, Uidhean, agus feoil agus bheir sinn a phris a’s fhearr orsa an coinneamh bathair.

C. H. HARRINGTON & CO.
Sidni, C. B.
Feb. 2, 1894.

Ma tha dealbh mhath a dhith ort ruig
UILLEAM W. DILLON,
SIDNI, C. B.

Bi’dh e toileach feitheamh ort uair sam bith a thig thu. Dealbhan beaga air meudachadh agus air an deanamh cheart cho boidheach.

Sgathain agus gloine uinneag air a phris a’s isle.

Seallaidhean air Ceap Breatuinn air laimh an comhnuidh ’s air an reic gu saor.