SORAIDH LE EILEAN A’ CHEO

LUINNEAG:–

Soraidh leis an àit’,
An d’ fhuair mi m’ àrach òg,
Eilean nan beann àrda,
Far an tàmh an ceò;
Air am moch a dh’ éireas,
Grian nan spéur fo ròs,
A’ fuadach nèul na h-oidhche,
Sòillseachadh an Stòir.

’Cur m’ aghaidh air Glaschu,
B’ airtneulach mo chéum,
’Cur mo chùl ri càirdean,
Nochd am bàigh cho tréun;
Ghluais ar buadhan nàduir,
Ann an gràdh dha chéil,
Shruth mo dheoir a bhàn,
Is dh’ fhàilnich guth mo bhéil.

Co aig am beil gràdh,
No tàlantan na cheann,
Is déigh air obair nàduir,
Nach toir stràchdan ann;

Sasunnaich is Stàdaich,
Agus àireamh Ghall,
A chosdas cuid de m’ maoin,
A dh’ fhaicinn taobh Choir-eang.

Flodagaraidh sgiamhach,
C’ ait ’eil d’ fhiach de grùnnd,
’S ainmeil an crodh dàra,
A dh’ àraicheadh air d’ fhònn;
Is ’n uair a thig an oiteag,
Bho Lochlann òirnn a nàll,
Séideadh air Sroin-Bhìrlinn,
’S cùbhraidh gaoth do bheann.

Tha ’n sneachda is an neòinean,
A’ pògadh bèul ri bèul,
Shàmhradh is a ghéamhradh,
Ann an ceann a chéil;
Canach air do mhòintich,
’S lògar air gach féith,
Muran air do chruachain,
’S luachair air do réisg.

Creag-Shniosdail nam biatach,
Fraigh-shnighe sios gu ’bonn,
Cruinneachadh na ’loch
’S an seòladh coit is lòng;
’S ged bhiodh neach le ‘prosbaig,’
Chan fhaiceadh e a grùnnd;
Bho ’n nigh Fionn a chasan,
Dh’ fhag e ’n t-uisge donn.

Tha do lochan riomhach,
Sìnnte stigh feadh d’ eang,
Dealachadh ri chéile,
Réidhleanan is bheann;
’S ma tha neach le léirsinn,
Chan i bhrèug a th’ ann,
Chi iad bhàrr do shléibhtean,
Pàirt de dh’ Eirinn thàll.

’S aoibhneach Eilean Asgrab,
Fàilteachadh nan tonn,
’S uaibhreach creagan Gheàrraidh,
Sàilean fos an cionn;
Suas gu ruig thu ’m Fàsach,
Far an tàmh an sonn,
Stéinn is Sgòrr-a- bhàigh,
An t-àite ’s àille fonn.

Seall fo Chaisteal Uisdein,
Feasgar ciùin gun cheò,
Ghrian a’ dol san iar,
’S a dreach air fiamh an òir;
An cuan na leabaidh dhion,
Do dh’ iasgaibh de gach seòrs,
Is buar a’ dìreadh suas,
Gu ceann Bòrd-uain’-Mhic-Leòid.

Seallaibh o’n a’ Chrannaig,
Madainn ghreannach fhuar,
Nùll gu Eilean Liandail,
’S a’ ghaoth ’n iar tighinn tuath;

Tonnan air an riasgladh,
’G éirigh sios is suas,
’S bàtaichean le ’n iasgairean,
Cur siar nan stuadh.

Seallanna bu bhriagha,
Riamh chan fhaca sùil,
Spréidh a mach ga’m fiarach,
Maidinn ghrianach chiùin;
’N uiseag air a sgiath,
Seinn gun fhiamh a ciùil,
’S an ceò mu cheann Beinn Dìonabhaig,
’S an sliabh fo dhriùchd.

Suidh air Cnocan-uain’,
Air Cruachan is Saoi-bhéinn,
Seall gach taobh m’ an cuairt duit,
Eadar cuan is tìr;
Sgoirebreac nan stuadh,
’S na thogadh suas na sùinn,
’S Dòmhnullaich nam buadh,
Cur snuadh air Port-a’-Rìgh.

’S iomadh rosg a dh’ iadhas,
Sealltainn sios le sùil,
Air do chreagan iargalt,
Air gach lian is stùc;
Thig uaislean na ’n ciadan,
’N uair tha bhliadhna ciùin,
Tional as gach ceàrn,
Air bàtaichean na smùid.

Eileanan a’ chuain,
M’ an cuairt duit air gach àird
Seallaidh iad le uamhann,
Air do stuadhan ard;
’N uair a dh’ eireas buaireas,
Eadar cuan is tràigh,
Ni Mol-Staphain nuallan,
’S uair dhaibh bhith na ’n tàmh.

Mhuinntir chòir tha làthair,
’S a tha tàmhach ann,
Cumaibh suas ur gnàths,
Ur bàighealachd ’s ur cainnt;
Tha mòran a dh’ fhàg e,
An ceàrnaidh fad o làimh,
Chuimhnicheas le gràdh,
Beul-àtha-nan-tri-allt.

’N uair ràinig mi ’n t-àite,
’N d’ fhuair mi m’ àrach òg,
Far an robh ar n-àiridh,
Spréidh le ’n àl mu’n chrò;
Choltaich mi ri Gàidhlig,
Torman tlàth nan lòn—
“ ’S aoibhneach leinn, a Mhàiri,
D’ fhaicinn slàn ’s tu beò.”

Seinneadh gach fear-ciùil,
Le mùirnn a dhachaidh fhéin,
’’S cumaibh suas a cliù,
Ma bhios ur cùrsa réidh;

Ach cha ghabh sinn mùiseag,
Os ur cionn gu léir,
Nach ’eil spot is cùbhr’,
Air an laigh driùchd o nèamh.

Soraidh leis an àit’,
An d’ fhuair mi m’ àrach òg,
Eilean nan beann àrda,
Far an tàmh an ceò;
Air am moch a dh’ éireas,
Grian nan spéur fo ròs,
A’ fuadach nèul na h-òidhche,
Sòillseachadh an Stòir.