REUL NA MAIDNE.

Tha reul ghlan na maidne a’ dealradh gu h-àrd,
A’ fuadach an dubhair a luidh air gach àit’;
Roimh sholus a gnùise theich an duibhre air falbh,
’S tha spiorad a’ gheallaidh a’ beothach’ nam marbh.

Leinn is ait an caomh sgeul o nèamh thàinig oirnn,—
Leinn is ait agus ’s aoibhinn gealladh gréin’ agus lò;
’Am maise ’s an soillse grian chaoimhneil an àigh
Eiridh oirnne gu boisgeil a’ spaoileadh an àird.

Bu chianail ar càramh ’an dubhar na h-oidhch’,
’S bu mhòr e ar fadal ri latha ’s ri soills’;
Bu bhicheant’ ar n-osnaich, ’s bu ghoirt iad ar deòir,
Ach bhuanaich ar misneach gu’n tigeadh an lò.

O! Shioin ’s ro fhad a luidh smal air do ghlòir,
’S bu dùmhail ’s bu tiugh ’luidh ort dubhar a’s neòil;
A’s b’ fhann e an solus do lòchran thug uaith’,
A’ nochdadh na slighe o sgrios a’s o thruaigh.

Tha Iehòbha a’ tighinn, tilg do dhuslach gu làr;
Do chéile do Chruithfhear, glac misneach is fearr.
Gu d’ chobhair ’s gu d’ chòmhnadh tha ’chos ’tarruin dlùth,
A ghuùis mar an solus, ’s a ghuth mar theud chiùil.

Mar àireamh nan rionnag s an iarmailt ghlan, chiùin,
Bidh àireamh do chloinne gu Dia ’tarruing dlùth;
’S ge d’ ’s dubhach an cridhe, ’s ge d’ snitheach an sùil
Anns an Ti sin a lot iad tha’n earbsa ’s an dùil.

Tha do chlannsa, a Shioin, air an teagasg le Dia,
’S is mòr sin an t-sìth a gheibh iad o’n Triath;
’S ge d’ bu chruaidh ’n cath a chuir iad, ’s na buillean a a fhuair,
Tha thu geal mar an solus, air do choroin tha buaidh.

Do ghràs a’s do chumhachd grad fhoillsich, a Dhé,—
Do shagairt làn sgeadaich le d’ fhireantachd fhéin:
Do shlàinte dean aithnicht’, do ghlòir nochd gu h-àrd,
’S gu’n labhradh iad umad gu cubhaidh ’s gach àit’.

O! seall orr’ ’an tròcair, —thoir eòlas, thoir saors’ ,—
Foillsich do ghlòir, ’s cuir i ’mòid air gach taobh;
Gus an lìonar leath’ ’n talamh ’s na fiaitheanais féin,—
’S gur e Iosa na h-uile gu buileach ’s gu léir.

O! thus’ a shàr ghaisgich, glac do chlaidheamh gu luath,
A’ marcachd a’d’ chumhachd le d’ bhuille biodh buaidh;
’Bhrìgh firinn a’s ceartais ’s do neart a thug bàrr,
Biodh do naimhdean a’ strìochdadh gu h-ìosal a’d’ làth’ir.

Do Dhia bheirear urram a’s cumhachd ’s gach àit’,
’S ni Sion gu buileach a bun a’s a ghràs;
Gus fadheoidh mar reul sholuis ’an coron a Rìgh,
’S mar fhoirfeachd na maise gu’n dealraich i chaoidh.