ORAN XV.

AN AGHAIDH AN EIDIDH GHALLDA.

LE IAIN MAC CODRUM.

THA mi cràiteach tinn,
’S tha mi sgìth làn dochair;
Ceangal air mo bhuill,
Cha deann mi ceum coiseachd;
Mallachd air an rìgh
Thug am breacan dhinn,
Guidheam air beul-sìos!
On a shìn e’n t-osan
Ged tha ’n stocain fada
’Se na chochall farsuinn
B’annsa ’n t-osan gearr
’Nach biodh réis on t-sàil ’s o’n ghartan.

Dh’ orduich thu ar còt’
Bhi na sheòrsa casaig,
Luthaig thu ar brògan;
’Bhi leòn ar casan,
Mheudaich thu ar cìs,
’S lùghdaich thu ar ni,
Dh’ fhàg thu sinn gun phrìs,
Cha’n- eil dìreadh againn,
Thug thu dhuinn a’ bhriogais
Theannaich thu ar n’ easgaid
B’annsa ’m breacan sgaoilte,
Aodach aotrom, sgiobalt.

’S olc, a’ chulaidh òidhche
Bhi ’n luib na casaig
Cha’n fhaigh sinn căs a shìneadh
’S cha’n fhaigh sinn cadal
B’ fhearr an sòlas inntinn,
Na deich slatan aon-fhilt
Chuireadh sinn ’san éile
’Nàm éiridh sa’ mhadainn,
Sud an t-aodach dreachmhor
’Chumadh gaoth as fras uainn
Mallachd an da shaoghail
Do’n aon a’ chuir as e!

Cha ’n eil culaidh shàmhraidh;
’S fearr na’m breacan
Tha e aotrom fonnmhor
An àm an t-sneachda,
Bha e greis mar chòmhdach
Aig na gaisgeich lòghmhor
’S acaineach an còmhradh
O’ nach eil e aca;
Culaidh bha cur fasgaith,
Air gach Gàël gasta,
Ri! bu mhòr am beud
Le bleid a chuir á fasan.

Cha’n fhaca tu mac màthar,
Air sràid no faiche,
’S deise na mac Gàëil
Bu shàr-mhath pearsa
Breacan air de’n fhéileadh,
’S claidheamh air chul sgéithe
Le dhagachan cho gleusta
’S nach éisd iad sradag

Sgiath air guala ghaisgeich
Cuilbhear caol fo achlais,
Cha’n eil Gall san t-saoghal
Nach caochladh ri fhaicinn.

’S math thig bonaid ghorm,
Air chul borb a chogaidh
Cota-gearr a’s féileadh
’S na sleisdean nochta,
Dol an lathair cruadail
Gu fuilteach neimh-bhuailteach,
A’ liodairt nam fear ruadha
Bhiodh an smuais ga fosgladh;
Neart treun nan curaidh
Cur nan lann gu’ fulang
Bhiodh luchd nan casag millte
’San cinn a dhì am muineil.

’Nuair chruinnicheas na Gàëil
An’ làthair troda,
Le ’n geur lannan spàinteach
’S le’n dearsadh chlogaid,
Pàighidh iad gu daor,
Ann am fuil san gaor,
’S cha bhi bonn gun mhàladh,
Air son blàr Chuli-Fhodair,
Cha’n eil fear a’ chreachadh;
No neach a chaidh ghlacadh,
Nach faigh an luchd mi-ruin
Gu ragha diol thoirt asta.

’Nuair chluinneas fir na h-Alba
Gu dearbh do chaismeachd,
Theid iad gu neo-chearbach
Fo dhealbh do bhrataich;

Dòmhnullaich bu dual
’S daoine theid san ruaig,
Tailearan clò ruaidh
Ged nach fuaigh iad sracaidh;
Le’n cruaidh lannan sgaiteach
Snaigheadh chluas a’s chlaignean,
’S gum bi àireamh cheann
Air na h-uile ball sa bhreacan.

Gur h-oil leam ar n’ éideadh
A chaochladh cumaidh
Ach chì mi bhi ga dhioladh
Mu gheata Lunnainn,
Leis na fleasgaich bhòidheach
Chluicheas mar na leòghain
Chuireas geilt air Seòras
’S nach faod e fuireach,
’Nuair a théid e dhachaigh
’S am Prionns’ òg a ghlacadh,
Bidh Tearlach na Rìgh
’S feairrde prìs nam breacan.

Ni sinn ùrnuigh dhicheallach
’S gheibh sinn taice,
Thig deich mìle Frangach,
’S bi’dh ’m “ball fo’n casan”
Bidh Tearlach mar cheann orra,
Le gleois chasgraidh,
Armailteach gu leòir
Luaigheas an clò Catach:
Theid a’ mhuc a dhaghadh
’S a cuid uircean fhaileadh,
’S air claidheamh no air breacan
Cha bhi tuileadh bacaidh.