PILLEADH AIR AIS.

I.

Tha mi ’m faicinn an trà so,
Aobhar eagail ro àrraidh fo’n ghrèinn:—
Dream bha leanntuinn an t-Slan-fhirr,
Ann an coslas luchd crabhaich na’m bèus:
’S a rinn aideachadh laidir,
Gu ’na ghlanadh o’n gràinneileachd iad,
Nis a pillèadh ri Sàtan,
’S gun iad toileach ’bhi ’fagail a shreud.

II.
Thachair dhoibhsean da rìreadh,
Rèir an t-shean-fhocail ’sgriobhadh o’ chèin,
“Phill a ’madadh ri dhìobhairt,”
’S gun e toileach bhi diobèar a bhèus;
’Sa ’mhuc a ghlanadh gu sonruicht’,
“Chùm a h-eabradh a neo-ghloin na crèa,”
’Sud mar thàchras don t-sheòrsa,
Phill air ais le cùl sleamhnachadh brèun.

III.
Sud na gèugan gu’n tòradh,
A chaidh ìnns’ ann a ’m focal an Uain,
Theid a thional mar chònnadh,
’S ’thèid a lòsgadh le teinne bith-bhuan;
Sud na h-òighean gun òla’,
Air an dùinear an dorus a suas,
’S ged a gh-èigheas iad fosgladh,
’S ann a dhìtear ni ’s ’mo iad gu truaigh’.

IV.
Tha iad cosmhuil ri fearann,
A bhiodh uisg’ air a frasadh o’n àird,
’S nach fhaicte da mhaitheas,
Ach drisean is droighean a fàs;

V.
Sud an dream a’s mò dìteadh,
A tha again; sa Bhìobul gu lèir,
Pheacaich iad le sàor ìnntinn,
An deigh eolas air fìrinn a bhèil.
’S doibh cha’n- fhàgur aon ìobairt,
Rinn iad tàir air a nìth dheanadh fèum,
Ach duil ri breitheanas sìorruith,
’S fearg theinteach bheir sìos iad gu pèinn.

VI.
Chuir iad lamh ri crann-aradh,
Agus sheall iad air ’n-ais as an dèigh,
Thog iad stèigh air a ghaineamh,
’S cha do lean iad a’ Mac le’n crann-cèusd’;
Sann mar ’lìon ’n damhan allaidh,
A tha’n dòchasan tàna gun fhèum,
Cha ’neil trocair da’n anam,
Chuir iad cul ri Emanuel fèin.

VII.
Cuid a phill arson beartais,
Mar rinn Iudas a ’m brathadair mòr,
’S cuid eile ’s cha tearc iad,
Arson fhearann a’s dhamh a’s bhan pòsd’
’S cuid tha’n saoghal a mealladh,
Sann le buairidhean salach na ’feol,
Cuid gu cleachdaichean masluch,
Bhios na thruaighe da’n- anam ri’m beo.

VIII.
Cuid a phill ris an t-shaoghal,
’S ri thoil-inntinnean faoine gun chiall,
Mar bha Dèmas na àonar,
’S gun sgeul air gun shàoradh e riamh;

IX.
’S tha nigheanan Mhòaib,
Na’n ceup-tuislidh do mhòran do’n àls’
Tha uabhar is morchuis,
’S anamhiannuibh na feola do phairt;
Eagal oilbheum air mòran,
’M fagail Focail a Bheoil dhoibh gu’n stà,
’S fearr leo pilleadh gu dòruin,
Na ’bhi siubhal na ròdsan fo thàir.

X.
Se’ an cliu ’th-acc’ on t-shaoghal,
Nach eil annta ach daoine gun stèigh,
Cha’n- earbar riu aon nith’,
Sam bheìl onair on chaochail iad beus;
Na aon nith’ a ’tha fìochail,
’S cha chreidear geil fìrinn na’m beul,
’S tha iad buileach fo dhìteadh,
Thaobh tiom agus sìorruitheachd fèin.

XI.
Thog iad tuaileas neo-chìnnteach,
Air an an fhearann th’aig Israel Dè,
Thug iad masladh is mi-chliu,
Agus ’s mal air na firein gu lèir;
’S ghabh an anamaibh sgiosa,
Do’n mhana tha-aig Iosa da Shrèud,
Agus phill iad a rìse,
Air an ais ann na’n crìdhe do’n Eiphet.

XII.
Fhirr a shaolas bhi ’d sheasamh?
Thoir an aire nach tuislich do chèum,
Agus cuimhnich bean Lot,
A nuair a sheall i air ’h-ais as a dèigh:

XIII.
Ach tha dealachadh sònruicht’,
Eadar pilleadh gu dòruin gu lèir,
Agus Israel chul-sleamhnuich,
Tha i pilleadh le bròn a chum Dhe;
Tha i ’g ’aideach a gòraich’,
’S tha i tagar a thròcair gu trèun,
’S tha ’ghealladh gu mòr dhith,
Gu’n leighis e’ breòiteachdan fèin.

XIV.
Leig do thaice air Iosa,
SE Fearsaoraidh na’m fireain E fein,
Cuim do shuil air gu dìreach,
’S lean eiseimpleir iosal ’s ’gach cèum;
Biodh a ghradh ann do chrìdhse,
’S ni E saor thu o dhiteadh so phèinn,
’S buinnidh dhàsan da thrid sin,
Glòir gun cheann aig a chrìch feadh gach rè.