DO M’ LEANNAN.

Air fonn— “Ochòin mar thà mi”, &c.

Gur truagh nach bard mi le ’n cleachdadh dânachd,
’S gu’n dcanainn mànran a chur fo luaidh
Air ainnir àluinn nan gorm-shul nàrach,
A rinn mo thàladh le gràdh gach uair
Gu’n leòn thu ceudan le bòidhchead t’eudainn;
S gu bheil mi féin ann ad dhéigh gu truagh;
Air feadh Chintìre air h-uile nìonaig
’An uaisle ìnntinn, gur ì bheir buaidh.

A rùin nan gruagach gur h-iomad uaisle
Tha ’snàmh gun bhruaillean a’ d’èudann sàimh;
Tha tuigse ’s eòlas tha gliocas fòghluim
A’ gabhail còmhnuidh a’d chòir do ghnà;
Gur seirce caoimhneil thu beusach maighdeannail,
Sùil mar dhaoiman a’ soillseadh gràidh;
Beul binn nan òran o ’n grinn thig còmhradh;
Gun spìd gun spòrs gun mhiadmhòr gun tàir.

Mi ’m shuidhe ’m ònar gu tùrsach brònach.
Mo chridhe leòinte gun seòl air léigh,
Gach neach a chì mi gun tuigs’ air m’inntinn;
A’deanamh dìmeas air strìgh mo chléibh;
Gun dean mi gàire le cridhe cràiteach,
Mar dhuilleig bhàite air fàs-loch céin;
’S cha chluinnear ceòl uam a Luan no Dhòmhnach,
Ach osna bhrònach ’s na deòir ’na déigh.

Mar chraobh ’an gàradh gun mheas gun bhlàth mi,
Mar long air sàile gun ràmh gun seòl;
Mar neach air fhàgail a’m meadhon fàsaich,
Gun tigh gun làrach gun àird gun dòigh;
Mar bhothan-àiridh gun neach ’ga àiteach’
Mar reull gun deàrsadh ’s i bàite ’n neòil.
Mar ghrian gun bhlàs mi, mar sgor gun sgà mi;
Mar uan gun mhàthair ’s gun chàch ’na chòir.

Cha ’n e do stòras a rinn mo leònadh
Cha ’n e do bhòidhchead a rinn mo chlaoidh,
Ach ’se do nàdur ’s do bheusan blàth-chridheach,
Dh’fhàg fo phràmh mi a là ’s a dh’oidhch’;
Gur h-ioma gruagach co àrd ’an uaisle
Co deas co snuadh’or mu’n cuairt an fhuinn,
Nach cuireadh suarach an tairgse fhuair thu,
Mo làmh gun smuairean ’s mo luaidh a chaoidh.

OSAG.