---

[167]

II.

NOAH ’NA SHAMHLADH AIR AN T-SLANUIGHEAR.

Tha ’n t-ainm Noah a’ ciallachadh fois, sòlas, agus gu tric gràs; agus mar sin ’se Criosd ar sòlas agus ar fois-ne, agus tre-san tha gràs a’ rìoghachadh chum na beatha maireannaich; agus d’a thaobh-san ’s ceart a dh’fhaodar a ràdh, “Bheir an tì so féin sòlas dhuinne thaobh ar n-oibre agus saoithreach ar làmh.” Gin. v. 29. ’Nuair a thruaill gach uile fheòil an slighe, “Bha Noah ’na dhuine cothromach agus iomlan ’na linn, agus ghluais e maille ri Dia, Gin. vi. 6, agus, suarach mu thàir nan aingidh, chronaich e iad am briathraibh bagraidh, a’ searmonachadh fìreantachd ’nan coimhthional, 2 Pead. ii. 5. Mar so sheas Criosd ’na ionracas anns gach cùis, an linn olc agus adhaltranach, a’ searmonachadh mar tha e sgrìobht’ uime ’sna sailm, “Rinn mi sgeul air t’fhìreantachd sa’ choimhthional mhór; feuch cha do chaisg mi mo bhilean, a Thighearn, is aithne dhuit,” Salm. xl. 9. Tha e air ìnnse dhuinn, nach bu chomasach fìreantachd Noah, Dhanieil agus Iob, sluagh aingidh a shaoradh o’n bhuille bha teachd orra, Esec. xiv. 14. B’ fhìrean Noah, ach, tre ’fhìreantachd, cha bu chomasach e air an dìle thilleadh, ach tha fireantachd an Fhir-shaoraidh cho luachmhor, cho iomlan ’s cho neo-chrìochnach, ’s gur comasach e air peacaich gun àireamh a shaoradh o bhàs. Ach gabhaidh sinn a nis beachd air ullachadh na h-àirce, a’ chùis àraidh sin a tha mar shamhlachas, “air tèarnadh tre aiseirigh Iosa Criosd.” 1 Pead. iii. 21. Sguir Spiorad an Tighearna bhi strīgh ri daoinibh ceannairceach, agus bha ’n t-àm air teachd san robh dioghaltas an Tighearna

---

[168] ri bhi air a dhórtadh orra le buaireas, ach, air do Noah rabhadh fhaotuinn o Dhia, dh’ullaich e àirc fa chomhair na dìle bha dlùthachadh, ’s air dha bhi air a ghluasad le h-eagal thug e géill do dh-àithne ’n Tighearna. Chuir e ’n suarachas fanaid an t-saoghail mhi-chreidich ’s cha robh smuairean air a thaobh nan deuchainnean a bha gu amas air mun crìochnaicheadh e àirc a ghleidheadh ’na glaic gach gnè bheò-chreutair, leis gach ni bhiodh feumail fhad ’s a bha iad ri tuineachadh innte; ach chreid Noah ann an Dia agus ghluais e ’na eagal agus neartuicheadh e gus a’ chùis a dh’orduicheadh a thoirt gu crìch. ’Nuair ghabhadh an luchd a stigh dh’éirich an tuil thar na beanntabh a b’airde, ’s dh’adhlaiceadh an cinne-daonna ann an uaigh uisge, ach mharcaich an àirc gu buadhar thar na tonnabh ’s cha do bhuail i air na creagaibh ’s cha do lion i ’s na h-uisgeachabh làidir. Fadheòigh thainig columan le duilleig craoibh-ola mar shanus gu’n do thraoigh na h-uisgeacha, Gin. viii. 2. Fhuair iad mu dheireadh fa sgaoil, agus le taingealachd airson tèarnaidh cho miorbhuileach thairg an saoi urramach féin iobairt do’n Tighearn, a dh’ fhairich faile cùbhraidh sìthe, agus a dh’ ùraich leis a chùmhnanta gràsmhor, nach malluicheadh e ni ’s mò an talamh airson an duine. Nochdadh am bogha-frois os a cheann, agus bha so mar chomharadh nach còmhdaich na h-uisgeachan aghaidh na talmhainn, ’s nach buadhaich na tuinn ged bhuaileas iad air an tràigh.

Có nach faic a’ chùis gu léir mar shamhladh air saorsa, tre Iosa Criosd, o thuil a’s uamhasaiche thig luath no mall air na h-aingidh? ’Se Criosd air am bu shamhladh Noah, araon san àirc, aig an altair ’s air a chuartachadh leis a’ bhogha-fhrois; agus gu cinnteach is esan an àirc a tha ’gar tèarnadh o thuiltibh feirge Dhé, an ìobairt a tha ’sìtheachadh a cheartais, ’s am bogha sin a dh’ fhiamhaicheas le suilbhearachd gach neul a dh’iathas m’ar cuairt. Ged bha àirc Noah, an iobairt ’s am bogha-frois eadar-dhealaicht’ uaithe féin agus o aon a chéile, ann an Iosa Criosd tha iad gu léir air an aonadh.

Có thùradh innleachd mar an àirc chum tèarnaidh o’n dìle léir-sgriosaich? Cha b’e Noah féin a mheòraich a’ chuis ach Dia; mar sin ged rachadh aingil agus daoine gu’n dùlan chum seol-saoraidh fhaotainn airson saoghail aingidh, cha tigeadh an rathad sin am feasd fa’near dhoibh a fhuair gliocas Dhé amach ann an eadar-mheadhonaireachd Iosa Criosd; oir tha e dol cho fada thar smaointe dhaoine ’s nach urrainn iad a thaobh nàduir gabhail ri run-diòmhair Dhé; oir a ta e ’na cheap-tuislidh do na h-Iudhaich agus do na Greugaich ’na amaideachd.” 1 Cor. i. 23.

Anns an àirc cha robh ach ochd anama, (1 Pead. iii. 20.) agus cia beag an àireamh sin an coimeas ris an t-sluagh gun chunntas a chailleadh ’s na tuiltibh! Mar sin is treud beag treud Chriosd, oir ged tha mòran air an gairm cha ’n eil ach beagan air an taghadh. Gu cinnteach b’iongantach an sealladh na h-ainmhidhean ’s an eunlaith a b’fhiadhaiche fhaicinn, gu sìtheil,

---

[169] san aon ionad, an àm gabhaidh cho cruaidh, ach cho robh so idir cho iongantach ris a’ chùis sin a tha tachairt, ’nuair tha peacaich, air an tilleadh gu Dia agus a’ dol asteach d’a ionad naomh, oir, ann an Criosd, tha daoine garg a’ call am buirbe nàdurra agus a’ cur umpa mar shluagh Dhè, cridhe iochdmhor, irisleachd inntinn, macantas agus fad-fhulangas; agus am briathraibh maiseach an fhàidhe, “An sin gabhaidh am madadh alluidh còmhnuidh maille ris an uan agus luidhidh an liopard sios maille ris a’ mheann; agus an laogh agus an leòmhan òg, agus an spréidh reamhar le chéile; Cha dochuinn agus cha sgrios iad air feadh mo shléibh naoimh-sa gu h-iomlan.” (Is. xi. 6.) Uamhasach ’s mar bha bualadh nan tonn air an àirc, air dhi bhi fo dhìdean an Fhreasdail sheas i ’ghaillionn agus ghléidh i gach beo-chreutair a bh’innte gus an do shocraich i air beanntaibh Ararat. Mar sin, a Shlànuighir bheannaichte, chaidh tonna feirge t’ Athar thar do cheann-sa agus chair tuilte dhroch dhaoine eagal ort, (Salm xviii. 4,) ach thainig thu asda gu buadhar agus ghabh thu t’ fhois air beanntaibh na glòire, an déigh saorsa do shluaigh féin oibreachadh amach. Is tusa ar n-aite-folaich o’n stoirm ’s ar fasgadh o’n doininn. Mur biodh an Tighearna leinn shluigeadh tuiltean feirge Dhé suas sinn; rachadh na h-uisgeachan uaibhreach thar ar n-anam. (Salm cxxiv. 4.)

’Nuair chuimhnichear gu ’n do luidh columan air an àirc le duilleig craoibh-ola, thig e ’nar beachd mar thuirling an Spiorad air Iosa aig uisgeachaibh Iordain, an coslas an eòin chaoimh sin. ’Nuair fhuaradh an sanus so air “geamhradh na feirge bhi seachad.” (Dan. ii. 11.) dh’fhàg an saoi urramach an àirc, ’s ’nuair dhearc e air an léir-sgrios uamhasach dhìol e ìobairt réite de gach eun a’s beathach glan agus dh’fhairich an Tighearna fàile sìthe. Bheir so sinn gu smuaineachadh air-san a thug e féin air ar son“ ’na thabhartas agus ’na ìobairt deagh-fhàile do Dhia.” (Eph. v. 2.) Tha Dia cho toilichte leis an ìobairt so ’s gu ’m bheil e socrachadh ann an cumhnanta le Criosd, agus le shluagh nach tig iad (muinntir Chriosd) am feasd a chum dìtidh. Agus chuir e féin an céill leis an fhàidh Isaiah: Tha so mar uisgeachaibh Noah dhomh. mar a mhionnaich mi nach rachadh uisgeacha Noah tuilleadh thar an talamh, is amhuil a mhionnaich mi nach bithinn ann an corruich agus nach toirinn achmhasan duit, O thusa, a ta ainniseach, air do luasgadh leis an doininn agus gun chomh-fhurtachd. (Is. liv. 9.) Faic mar tha na neòil ghruamach fo fhiamh-ghàire le dathaibh oirdheirc a’ bhogha-fhrois a’s comhara suilbhear air cùmhnanta Dhé! Is bogha e, ach is bogha gun saighead e, le ’aghaidh air a thionndadh air falbh uainn mar chomharadh air sìth. ’Sann mar so a theid àmhghair nan oighreachan air fireantachd a chaochladh gu sòlas tre Iosa Criosd. Faodaidh neòil agus dubh-neòil iathadh mu ’n timchioll ach cha sil iad ach braona air an anam a dh’ath-bheothaicheas sinn mar arbhar ùrar. An ni sin a bha aon uair ’na chomharadh air feirg ’s ’na chuis-

---

[170] eagail, tha nis ’na shamhladh gràidh ’s ’na chuis-mhisnich d’ar creidimh. Tha bogha-frois gu siorruidh mu thimchioll righ-chathair Dhe, (Taisb. iv. 3.) ged thigeadh amach aisde dealanaich, tairneanaich agus gathanna; agus ged bhiodh esan mar an t-aingeal cumhachdach, (Taisb. x. 1.) air a sgeadachadh le neul ann am frithealadh a fhreasdail ni deàlradh a ghnùise bogha-frois mu chuairt a chinn. Tha e ghnàth cuimhneachail air a chumhnant agus cha’n eil aobhar aig a mhuinntir a bhi fo gheilt roimh uamhasaibh a ghlòire.

A. M‘I.

An Calbh Muileach.

(Gheibhear san ath Theachdaire, eachdraidh Mhelchisedeic a réir ’s mar bha e ’na shamhladh air an t-Slànuighear.)