---

[221]

Litir Phubliuis Lentuluis, Uachdaran a bha ’n Iudea, ann an làithibh Thiberius Chésair, chum Seanadh na Ròimhe, mu thimchioll

IOSA CRIOSD.

“THARLADH gu bheil anns na làithibh so, Duine a ta beò fathast ’n ar measg, da’n ainm Iosa Criosd, mór-chumhachdach ann an subhailcibh mìorbhuileach. Tha na cinnich a’ creidsinn ann, mar fhàidh fìrinneach, no Slànuighear: ach tha a dheisciobuil féin ag ràdh, gur h-è Mac Dhé.

“Tha e ’dùsgadh nam marbh as an uaighibh, agus a’ leigheas gach gnè thinneis. A thaobh meudachd a phearsa, tha àirde mhath ann, agus tha e fìor eireachdail; maille ri òirdheirceas urramach ’na làthaireachd, ionnas gu’n toir an neach a sheallas air gràdh dha maille ri eagal. Tha ’fholt air dhath nan cnù làn abuich, ’na chleachdaibh sìos m’a chluasaibh; ach beagan

---

[222] ni’s soilleire aig a bhàrr, agus caisreagach, gun bhi ro fhada, a’ sgaoileadh sios m’a ghuaillnibh. Ann am meadhon a chìnn tha sreth d’a fholt a réir gnàth nan Nasarenach. Tha clàr- ’eudainn ro mhaiseach, agus coimhlionta gun smal no preasadh. Tha ’ghruaidhean dearg mar chorcur a’ deàlradh le maise na seirc. Tha ’shròn agus a bhilean sàr choimhlionta; tha ’fheusag air dath ’fhuilt. Tha a shealladh neo-chiontach agus foirfe. Tha ’shùilean soilleir-ghorm agus furachair. Tha e smachdail ann an toirt achmhasain: ach ’an àm teagaisg tha e macanta, ciùin, agus teó-chridheach ’na labhairt; ach an còmhnuidh tìom agus dùrachdach. Cha chuimhne le neach fhaicinn a’ deanamh gàire; ach is lìonmhor iad a chunnaic e a’ gul. Tha òirdheirceas ’na phearsa leis a’bheil gach ball a’ càramh mais’ air a chéile. Tha a làmhan agus a ghaìrdeanan ionmholta os ceann tomhais. Ann an cainnt tha e fìor stuama, modhail, agus cumhachdach ann an gliocas.

“Duine gun choimeas ann an àilleachd, a’ toirt barrachd ann am maise air cloinn nan daoine.”

PUBLIUS LENTULUS.