[210] SEARMOIN X.
TAISBEAN. xix. 9.
Agus a deir e rium, Scriobh, Is beannuichte iad-san ata air an cuireadh gu suipeir-bhainnse an Uain.
ANNS a chaibideal roimhe so, tha an t-Abstol Eoin, le deachdadh Spiorad De, a’ roimh-innseadh leagadh Bhabiloin, agus a’ cur an ceill, cionnas a bhitheadh cumhachd agus glòir Dhe air an nochdadh ann an sgrìos na nàmhaid so. Ann am beachd dhaoine foghluimte, tha Babilon ann an so a’ ciallachadh baille no Roimhe, àrd-chaithir nam Pàpannach. O na thug aingidheachd Bhabiloin oilbheum do na h-Ainglibh, agus o na lot i gu minic, agus gu geur na Naoimh, tha Dia, ann
[211] an lorg a sgrios,
ag radh riu,
dean gàirdeachas os a ceann,
O a Neamh,
agus sibhse Abstola naomha agus fhàidhean,
oir dhiol Dia sibhse oirre;
agus do reir òrdugh,
tha iadsan air an nochdadh dhuinn a’
seinn,
laoidh mhollaidh agus aoraidh do Dhia.
Ann an deigh so tha iad a’
faotain òrdugh laoidh eile a sheinn le h-
urram agus le gàirdeachas,
do bhrì gu bheil an Tighearna Dia uile-
chumhachdach na Righ,
agus do bhrì gu bheil pòsadh an Uain air teachd.
Tha cuid a’
saoilsin gu bheil suipeir bhaìnnse an Uain a’
ciallachadh,
an sòlas agus an sonas iomlan neo-
thruaillidh sin,
a mheallas na Naoimh fa dheoigh ann an Neamh.
Ach o na tha coimhcheangal Chriosd re Eaglais air talamh,
gu minic air a choimeas re pòsadh,
agus o na tha an t-
Aingeal ag òrduchadh do Eoin briathra ar teagaisg a scriobhadh fios,
chum’
s gu’
m fuigheadh luchd-
leanmhuinn Chriosd anns gach àl eolas orra,
tha e na’
s coslaiche gu bheil an t-
suipeir-
bhainnse a’
ciallachadh an solas,
agus na tiodhlacaibh Spioradail sin,
a tha esan a’
toirt do na creidmhich air talamh.
Agus o na tha Criosd gu minic a’
toirt nan tiodhlacaidh so d’
a phobull aig a bhòrd fein,
feudaidh sinn
[212] gach ni,
a tha ann an so air a radh mu shuipeir-
bhainnse an Uain,
gu ro mhath a choimeas re Sacramaint suipeir ar Tighearna.
Ann an labhairt, uime sin, o’n cheann-teagaisg so, tha mi cur romham, trìd coghnadh Spiorad Dhe,
I. Fhiosrachadh c’arson ata Criosd air a choimeas re Uan; agus c’arson a dh’fheudas sinn sacramaint an Tighearna a choimeas re suipeir-bhainnse.
II. Co iad an dream a tha air an cuireadh chum na suipeir-bhainnse so.
III. A nochdadh gu bheil iadsan gun amharus beannuichte.
Ann an deigh so ni sinn foghnadh iomchuidh.
I. 1. Tha Criosd air a ghairm Uan, o na bha Uan mar shamhla air, fuidh lagh nan iobairtean.
[213] Fuidh ’n t-sean tiomnadh bha iomadh seorsa do chreatuirean air an iobradh air son peacaidh dhaoine, agus bha iad uile nan samhla air iobairt, iomlàn Criosd. Ameasg gach creatuir air talamh, tha an t-Uan gu h-àraidh ainmeil air son macantas agus neo-chiontachd. Agus o na bha ar Slànuighear macant’ agus iriosal an cridhe, o na bha e neo-chiontach, neo-thruaillidh, agus neo-lochdach, tha e ann am focal De gu minic air a choimeas re Uan. ’S ann o’n chosamhlachd so a tha Criosd air ainmeach Uan De, agus o so mar air ceudna bha iobradh an Uain, gu h-àraidh na shamhla air an iobairt sin, a dh’ofrail Criosd air a chrann-cheusaidh. Anns an iobairt lathail fui’ ’n lagh, a bha iad a ghnath ag ofrail gu moch agus an-moch, cha robh iad ag ofrail creatuir sam bith eile ach Uan; agus bha so na shamhla air Criosd mar iobairt-reitich shiorruidh a phobuill, agus air fhuil-sa, a tha a ghnàth a’ labhairt air an son. Ann am feisd na càisg a chaidh òrduchadh mar chuimhneachan air saorsa clann Israeil o dhaorsa nan Eiphiteach, bha Uan a ghnath agus amhàin air iobradh. ’Nise o na bha saorsa chloinn Israeil, na shamhla air saorsa
[214] a chinne-
daonna o thràillealachd a pheacaidh,
bha an t-
Uan a chaidh iobradh mar an ceudna na shamhla air Criosd;
oir mar a bha clann Israel tearuinte o sgrios,
ann an lorg fuil an Uain a chrathadh air an dorsaibh,
mar so tha gach neach tearuinte o chorruich Dhe,
a tha air an glanadh ann am fuil Chriosd.
Thuill’
air so,
tha an t-
Abstol Pòl gu riachdail a’
dearbhadh gun robh an t-
Uan càisg ’
na shamhla air iobairt Chriosd,
oir ata eadhon Criosd ars’
esan,
ar n’
Uan càisg’
air iobradh air ar son.
O na nithe so chi sibh,
c’
arson ata Criosd air a choimeas re Uan,
tha mi anis gu nochdadh ’
san
2. C’arson a dh’fheudar an t-sacramaint so a choimeas re suipeir-bhainnse.
Tha an soisgeulaiche Matha ag innsidh dhùinn gu’n do shuidhich Criosd an t-sacramaint so, an deigh dha fein agus d’a dheisciobuil an suipeir a gabhail do Uan na càisg; agus tha so mar aon reusan, c’arson ata i air a h-ainmeach suipeir. Ann an talamh Iudea, agus ann an duthchaibh eile, gu h-àraidh ann an làithibh ar Slànuighear, bi an t-suipeir an
[215] lòn a b’
fhearr agus bu phailte a bha daoine a’
faotain;
aig fèisd na càisge cha robh e ceaduichte dhoibh lòn sam bith eile a ghabhail,
agus ghabh iad an t-
Uan càisg a ghnàth an deìgh luidh’
na grèine.
Agus o na tha pailteas do na nithe a’
s fhearr,
agus a’
s luachmhoire,
chum anama dhaoine a bheathachadh air an ulluchadh le Criosd airson a phobuill san an t-
sacramaint so,
tha i so mar an ceudna air a h-
ainmeach suipeir. ’
S ann o iobairt Chriosd,
agus trìd creidimh,
a tha daoine a’
faotain lòn spioradail da’
n anamaibh;
agus do’
n dream a tha gabhail na sacramaint so gu cubhaidh,
agus le làn earbsa annsan,
tha esan gu gràsmhur a’
toirt maitheanas,
na’
m peacaidhean,
coghnadh a Spioraid chum fa’
s ann an eolas agus ann an gras,
neart chum an dleasdanais a chur ann an gniomh,
agus a’
daighneachadh an rùin chum am peacaidh a threigsin,
agus chum gràdh agus umhlachd a thoirt do Dhia.
Tha Criosd mar an ceudna a’
toirt dhoibh aig a bhòrd,
gliocas ga’
n stiùradh ann an slighe na fìreantachd,
cruadal chum cogadh an aghaidh an Abhairseir,
agus chum an ain-
mianna feolmhor a mharbhadh,
foighidin chum nithe trioblaideach na beatha
[216] so a ghiùlan,
agus gach ni eile a tha feumail,
ga’
n neartachadh chum am beatha a chaitheadh gu cubhaidh d’
a Shoisgeul fein.
Ach feudar an t-sacramaint so a choimeas ni ’mhàin re suipeir, far am bheil càirdean Chriosd a’ faotain lòn no eolas agus neart; ach mar an ceudna re suipeir-bhainnse, far am bheil iad a’ faotain sòlas, sìth agus aoibhneas. Aig suipeir-bhainnse ’measg dhaoine, tha gach ni am bi’ -chiontas air an ullachadh, a tha coimhfhreagradh chum a chuideachd a dheanamh sòlasach, ait, agus subhach. Agus aig suipeir-bhainnse an Uain, tha Dia ’g ulluchadh airson anama dhaoine, agus gu fial a’ toirt dhoibh, gach ni a tha feumail chum an deanamh subhach, ait agus aoibhin. Aig an ordugh naomha so, tha e gu minic a’ nochdadh dhoibh, gu bheil e rèidh riu, tha e a’ labhairt sìth re ’n anamaibh, agus a’ togail, orra dealradh glan a ghnùis chàirdeil, tha e a’ nochdadh dhoibh gur iad a chlann, agus tha e a’ toirt dhoibh geall-daighnich an Spioraid, mar dhearbha gu bheil iad nan oighreachan air sonas Neamh. Anis o na’s ni deirbhte è, o fhein-fhiosrachadh nan Naomh ann ’s gach
[217] àll,
gu bheil na nithe so air am builleachadh air pobull Chriosd aig a bhòrd fein,
agus gu bheil iad a’
toirt mòr-
shòlas,
agus mòr-
aoibhneas da’
n anamaibh,
bha deadh reusan aig an Abstol Eoin an t-
sacramaint’
so a choimeas re suipeir-
bhainnse.
Mar so nochd mi dhuibh,
c’
arson ata Criosd, ’
nar ceann teagaisg,
air a choimeas re Uan,
agus an t-
sacramaint sin a shuidhich e na Eaglais re,
suipeir-
bhainnse.
Tha mi nise dol air m’
aghaidh anns an
2. Gu fhiosrachadh co iad an dream ata air an cuireadh chum na suipeir-bhainnse.
Cha’n’ eil daoine am bi’ -chiontas a’ cuireadh chum bainnis, ach an càirdean agus an luchd-eolais amhàin; air a mhogh cheudna cha’n’ eil Criosd a’ cuireadh chum a shuipeir-se, ach a chairdean fein amhàin, agus an dream sin aig am bheil eolas slàinteil air. Chum’s gu’m meal a chuideachd, a tha aig an fhèisd ghràidh so, sòlas agus sith, tha e feumail gu’m bi iad uile rèidh re cheile; ’s iad càirdean ’mhàin na’m measg fein, a tha air an cuireadh gu suipeir-bhainnse an Uain. Ann an Soisgeul
[218] Mhata,
Caib.
22.
tha sinn a’
leughadh ma dha sheorsa do dhaoine,
cuid a fhuair cuire chum bainnis,
agus cuid eile chum suipeir-
bhainnse an Uain.
1. Fiosraichimid co a tha air an cuireadh gu bainnis an Uain.
Mar a dh’innis mi dhuibh a cheana, tha an co’ -cheangal a tha eidir Criosd agus Eaglais, gu minic air a choimeas re pòsadh ann am focal De. ’Nis’ o na tha e na ni soìlleir, so-thuigsin do gach neach, gu bheil Eaglais Chriosd a’ ciallachadh a phobull air talamh, tha iadsan uile air an co’ -cheangal ris mar gu’m beadh am bannaibh-pòsaidh a tha creidsin n’a ainm, no a gabhail ris, mar a tha e air a thairgse san t-soisgeul; agus tha iadsan uile air an cuireadh gu bhainnis, a tha a’ faotain tairgse nan gràs. Tha tairgse nan gràs, air an laìmh eile, air a deanamh gu saor do gach neach, a tha cluintin fuaim aoibhneach an t-soisgeil; uime sin, tha gach neach a tha air am baisteadh an ainm Chriosd, agus a tha ’n lorg so na’m buill d’a Eaglais fhaicsionnaich air talamh, air an cuireadh an ’taobh amuigh
[219] gu bainnis an Uain.
Si a bhainnis so,
an co’ -
cheangal dlù càirdeil,
mairreanach sin,
a tha,
trìd creidimh,
air a dheanamh suas,
eidir Criosd agus a phobull;
agus o na tha Criosd comasach agus toileach gach neach a shàbhaladh,
tha e gu gràsmhor a toirt cuire’
do gach neach,
a tha cluintin sgeul air,
teachd na ionnsuidh,
gabhail ris,
agus creidsin na ainm. ’
Nise mu tha sinne,
o mhothuchadh ceart d’
ar cionta fein,
agus do iomlaneachd glòirmhur Chriosd,
a’
gabhail risan,
mar ar fàigh,
ar Sagart agus ar Righ,
mu tha sinn a’
creidsin a theagaisg,
a’
cur làn-
earbsa na iobairt airson maitheanas,
sìth agus sonas,
agus ma tha sinn toileach umhlachd threimh-
dhìreach a thoirt da àitheantaibh,
tha sinn gun amharus air ar pòsadh,
no air ar co’ -
cheangal ’
trìd creidimh re Criosd.
O so chi sibh,
gu bheil gach neach,
gu bheil na peacairean a’
s mugha air an gairm gu bainnis an Uain,
no,
gu bheil Criosd gu saor a’
tairgse slàinte do gach neach,
agus a’
guidhe orra teachd na ionnsuidh agus gabhail ris.
Fiosraichimid anis ’
san
[220] 2. Co a tha air an cuireadh gu suipeir-bhainse an Uain.
Tha mugha mòr eidir cuireadh an taobh a muigh chum teachd an ionnsuidh Chriosd, agus cuireadh teachd na ionnsuidh chum sochairean a phobuill a mhealtuin, agus lòn spioradeil d’ar n’anamaibh fhaotain uaithe. Tha Criosd fein ag innseadh dhuinn, gu bheil mòran air an gairm, ach beag air an taghadh. Tha gach neach air an cuireadh gu bhainnis, ach cha’n’ eil ach a chàirdean amhàin air an cuireadh gu shuipeir-bhainnse. ’S còir ann an so a thoirt fainear, ged a tha mòran air an cuireadh gu bhainnis, nach ’eil air an cuireadh gu Shuipeir, gidheadh nach ’eil a h-aon air an cuireadh gu Shuipeir, ach an dream a bh’aig a bhainnis. Tha so a’ ciallachadh, gur eigin dhuinn air tùs gabhail re Criosd fein, agus gur ann an lorg so amhàin, a tha e a’ toirt tiodhlacaibh spioradeil dhuinn. Tha Criosd agus a ghibhte do-sgaraidh, agus gus am bheil e fein a’ faotain seilbh air ar n’ anama, cha’n’ eil e ga’n neartachadh le aran na beatha, cha’n’ eil e a’ labhairt sìth riu, cha’n’ eil e a’ toirt solas agus aoibhneas
[221] dhoibh.
Ann an cosamhlachd bainnis mhic an Righ,
a tha air chur sios Matha 22.
a dh’
ainmich mi roimhe,
tha Criosd a’
toirt dhuinn dearbhadh riachdail air an fhìrin so.
Ameasg nan aoidheachan a thainig chum na fèisd a dh’
ullùich an Righ air son bainnis a mhic,
bha neach àraidh gun truscan na bainnse,
se sin re radh,
nach robh aig a bhainnis;
co luath sa mhothuich an Righ an neach so,
an àit’
comas a thoirt dha,
itheadh aig a bhord maille re càch,
las a chorruich suas ’
na aghaidh,
dh’
orduich e d’
a sheirbheiseachaibh air ball a cheangal,
agus a thilgeadh an iomall dorchadais.
Tha truscan na bainnse a’
ciallachadh fìreantachd Chriosd,
tha gach neach a tha creidsin ann-
san a’
faotain còir air fhìreantachd,
no air an sgeudachadh leis an truscan so,
agus is ann do’
n dream so ’
mhàin a tha Dia a’
toirt cuireadh suidhe sios aig a bhord.
Air an làimh eile,
tha Dia sa chosamhlachd so a’
teagasg dhuinn,
nach fhuigh an dream sin lòn spioradeil,
ach gu bheil iad a’
toiltin peanas,
agus an cunnart sgrios,
a tha gu dàna a’
teachd gu suipeir a mhic,
gun chreidimh ’
na ainm,
agus gu’
n bhi air an sgeudachadh le fhireantachd.
O
[222] na nithe so tha e soilleir,
gur iad an dream sin amhàin,
o tha air an coimhcheangal re Criosd trìd fior chreidimh,
agus a thug iad fein thairis gu h-
iomlan dha-
san,
gu bhi air an sàbhaladh agus air an riaghladh,
leis a tha gun amharus air an cuireadh gu suipeir-
bhainnse an Uain.
Chum’s nach duisg sinn eagal an inntin nan creidmheach anmhunn, agus chum’s nach d’thoir sinn misneach do pheacairean dàna, bheir mi beachd eile dhuibh do’n ni chudthromach so. Tha giùlan agus caithe’ -beatha dhaoine gu riachdail a’ dearbhadh, nach ’eil iad uile a’ creidsin an Criosd, agus an dream nach ’eil a’ creidsin ann-san, tha iad nan naimhde do Dhia, agus nan seirbhisich do’n Abhairseir. An dream, uime sin, a tha nan naimhde do chrann-ceusaidh Chriosd, a tha cur doilghios air a Spiorad, agus a tha le dimeas a’ diùltadh tairgse nan gràs, cha’n’ eil iadsan air an cuireadh gu shuipeir. Ach an dream sin a tha mothuchadh an cionta agus an cunnart, a tha re bròn air son an eas-umhlachd, a tha air an deanamh rèidh re rathad na slàinte trìd fuil Chriosd, a tha gabhail
[223] ris ’
na oifige agus ’
na àitheantaibh gu leir,
agus a’
cur cùl ris gach bunait dochais sam bith eile,
ge b’
e ciod an staid no am peacaidhean air an àm a chaidh seachad,
tha Criosd ’
nise gu gràsmhor ga’
n cuireadh gu shuipeir,
do bhrì ga’
n robh iad aig a bhainnis.
Ach ’
s còir dhuinn ann an so a thoirt fainear,
gu’
m feud eadhon fior-
dheisciobuil Chriosd a bhi an amharus mòr mu dheimhin an staid fein,
agus an dàimh risan;
agus o na chaidh a radh feudaidh iad a shaoilsin nach ’
eil còir aca-
san air sochairean Spioradeil a phobuill.
Ga’
n saoradh o mhearrachd mu’
n ni so,
tha barrantas againn innseadh dhoibh,
ged nach ’
eil dearbhadh riachdail aca,
gur iad deisciobuil Chriosd,
gidheadh mu tha iad toileach am peacadh a threigsin,
agus iad fein a thoirt thairis gu h-
iomlan do Dhia trìd an t-
Slànuighear,
s’
còir dhoibh so a dheanamh air tùs,
agus an deigh so an cumhnanta a shèuladh le bòidean aig bord an Tighearna.
Tha Criosd a’
toirt comas agus cuireadh do’
n dream so teachd na ionnsuidh,
tha esan ag ulluchadh lòn spioradeil air son a leanabaibh,
co mhath ’
s airson nan daoine laidir;
agus mu thig iad gu shuipeir le bròn le creidimh,
[224] agus le ciocras,
buinidh esan gu gràsmhor riu.
Mar so nochd mi dhuibh c’
arson a dh’
fheudar sacramaint an Tighearna a choimeas re suipeir-
bhainnse,
agus co iad an dream a tha air an cuireadh chum na suipeir so.
Tha mi a nis gu dhearbhadh san
III. Gu bheil an dream sin gun amharus beannuicht’ a tha air an cuireadh gu suipeir-bhainnse an Uain.
Nochd mi dhuibh a cheana, nach ’eil Criosd a’ cuireadh neach sam bith, ach fior-chreidmhich, ach a chàirdean fein amhàin. A nis’ o na’s ni deirbhte e gu bheil fior-chreidmhich air an saoradh ni ’mhàin o chionta a pheacaidh, agus o pheanas siorruidh, ach mar an ceudna air an deanamh rèidh re Dia, agus nan oighreachan air sonas Neamh; tha eadhon an staid a’ nochdadh dhuinn, gu bheil iad gun amharus beannuichte. Oir ma’s e am peacadh a tha ’a deanamh ar natuir neo-ghlan, agus neo-thaitneach am beachd Dhe, ma’s se so màthair-aobhair gach triobloid a tha sinn a’ fulang, agus gach truaighe da’m bheil sinn buailteach; mu tha
[225] na creidmhich air an glanadh am fuil Chriosd o shalchar a pheacaidh,
mu tha iad air an dionadh leisin o pheanas,
agus o thruaighe,
agus a’
mealtuin càirdeas De slàinte,
sòlas agus sonas an anama,
tha an staid gu cinnteach sonadh.
Co a’
s urrainn sonas nan creidmheach a chur gu ceart an ceill. ’
Se Dia an Athair,
agus an caraid caomh,
se Criosd am bràthair agus an Slànuighear,
tha an Spiorad Naomh’
a’
gabhail comhnuidh annta agus tha na h-
Aingil threun gu càirdeil a frithealadh dhoibh.
Tha iad beannuichte na’
n anamaibh,
oir tha iomhaigh Dhe air ath-
nuadhachadh orra;
tha iad beannuichte nan cuirp,
oir tha iad air an neartachadh chum am buill a thoirt nan armaibh fìreantachd do Dhia.
A ris,
tha iad beannuichte nan onoir,
agus nan stòras,
oir tha Dia ga’
n sdiùradh agus gan neartachadh chum feum ceart a dheanamh dhiu;
tha iad beannuichte na’
m bochduin agus nan triobloid,
oir tha Dia ga’
n naomhachadh dhoibh.
Do reir mar a tha iad a’
fàs ann an eolas slàinteil,
ann an gràs,
ann am maitheas,
agus ann an naomhachd,
tha iad sona air talamh,
agus ann an Neamh far am bi iad foirfe ann an eolas,
agus ann
[226] an naomhachd,
bithidh iad gu h-
iomlan sona.
Tha an dream a tha Criosd a’
cuireadh gu shuipeir air gach doigh sona,
beannuichte,
tha iad sona do bhrì gu bheil iad air an coimhcheangal risan,
tha iad sona annta fein;
tha iad beannuichte do bhrì gu bheil iad nan oighreachan air glòir agus sonas Neamh;
agus tha esan ga’
n cuireadh gu shuipeir-
bhainnse,
chum an gràsa a neartachadh,
agus chum an sonas a mheudachadh. ’
Nise mur ’
eil sinn a’
creidsin,
gu bheil na daoine so beannuichte, ’
n dèigh dhuinn beachd a ghabhail da’
n staid,
tha dearbhadh riachdail eile againn air an ni so,
dearbhadh nach urrain sinn a dhiùltadh,
mu tha sinn a’
creidsin gu bheil Dia fior.
Le òrdugh a h-
aon do aingil Dhe,
agus le deachdadh a Spioraid,
tha an t-
Abstol Eoin nar ceann-
teagaisg ag radh,
Is beannuicht’
iadsan a ’
ta air an cuireadh gu suipeir-
bhainnse an Uain;
agus chum’
s nach bitheamaid ann an amharus sam bith mu’
n ni so,
tha e mar an ceudna ag radh,
Is iad so briathra fìrinneach Dhe.
Mu tha sinn a’
creidsin gu bheil Dia uil’ -
fhiosrach, ’
s eigin dhuinn aideachadh gu bheil fhios aige,
ciod a ni an cinne-
daonna
[227] sona;
agus mu tha esan ag ràdh,
gu bheil an dream a tha faotain na cuire so gun amharus beannuichte ’
s dàna an ni do chreatuirean an ni so aicheadh, ’
s aingidh crosda an ni breugaire a dheanamh do Dhia na fìrinn.
Anis o na tha ar reusan fein,
fein-
fhiosrachadh nan creidmheach anns gach àll,
agus focal fìrinneach Dhe ag innseadh,
agus a’
teagasg an ni ceudna dhuinn,
tha gach dearbhadh againn a’
s urrain sinn iarruidh no fhaotain,
gu bheil an dream sin gun amharus beannuichte a tha air an cuireadh gu suipeir-
bhainnse an Uain.
Mar so thug mi aoirrip a nochdadh dhuibh,
c’
arson a dh’
fheudar sacramaint an Tighearna a choimeas re suipeir-
bhainnse,
co a tha air an cuireadh na h-
ionnsuidh,
agus gu bheil iadsan sonadh beannuichte.
Coimh dhunamaid anis le foghnà iomchuidh.
1. O na chaidh a radh, chi sinn co iad an dream sin a tha air an cuireadh, agus aig am bheil barrantas teachd, gu bòrd an Tighearna; agus ’s iad so a mhuintir sin a tha
[228] creidsin anns an t-
Slànuighear,
agus a tha air an deanamh rèidh re Dia trìd-
sin. ’
S ann airson a dheisciobuil fein amhàin,
a tha Criosd ag ulluchadh na fèisd ghràidh so,
agus ’
s ann orra-
san a mhàin a tha e a’
builleachadh tiodhlacaibh Spioradail aig a bhòrd.
Ach ’
s còir ’
n so a thoirt fainear,
gu bheil ni ’
mhàin an dream sin nan deisciobuil do Chriosd,
a fhuair seula an Spioraid,
agus dearbhadh riachdail gu bheil iad air am fìreanachadh,
ach mar an ceudna a mhuintir sin,
a tha toileach gabhail ris,
umhlachd a thoirt dha,
agus earbsa a chur ann,
mar am fear-
teagaisg,
an iobairt-
reitich,
agus an Uachdaran dligheach.
Do’
n mhuintir so uile agus dhoibh-
sin amhàin tha e ceaduichte suidhe sios aig a bhord.
2. Feudaidh sinn fhoghlum o na chaidh a radh, ciod na tiodhlacan agus na sochairean, ris am feud dùil a bhi aig an dream sin, a tha gabhail na sacramaint so gu h-iomchuidh. Chum ocras agus tart a phobuill a shàsachadh, tha Criosd gu gràsmhor ag ulluchadh, tha e gu càirdeil a’ toirt dhoibh aig a bhòrd, lòn agus sòlas spioradail da’n anamaibh.
[229] Bheir esan a chuibhrionn sin d’a ghràs do gach neach, a tha e faicinn feumail air an son, ga’n neartachadh chum dol air an aghaidh ann an slighe na fìreantachd gus gach triobloid a ghiùlan, a chuireas esan ’nan caraibh, agus chum gach dleasdanas a chur an gniomh a dh’òrduicheas esan dhoibh. Cha’n’ eil Dia gun amharus a’ toirt do gach neach, an taisbeanadh as riachdaile air a ghràdh, an taisbeanadh sin a tha so-mhothuchail, agus a tha gineamhuin aoibhneas Spioradail san anam, tha e a’ toirt so am bi-chiontas do’n dream sin amhain a tha laidir ann an creidimh, agus tarbhach ann deadh oibribh. Ach ged a tha Dia a’ diùltadh an t-sòlais so dhuinn, gidheadh cha’n’ eil aobhar bròin no gearrain againn, mu tha sinn a’ faotain beachd na’s soilleire dar dleasdanais, agus do ghràinealachd a pheacaidh; mu tha ar fuath do’n pheacadh na’s mugha, agus ar rùn a threigsin na’s neartmhoire; mu tha ar gràdh do Dhia, agus do dhaoine air a dheanamh na’s dian-laiste agus na’s tarbhaiche. Mu si so ar staid, feudaidh sinn a bhi deirbhte, gu’n do mheal sinn comhchomunn maille re Dia, ged nach robh e so-mhothuchail; agus gun d’fhuair
[230] sinn na tiodhlacaidh a’
s feumaile air ar son,
ged nach d’
fhuair sinn na tiodhlacaidh a’
s sòlasuiche agus a’
s taitniche.
3. Feudaidh sinn fhoghlum o na chaidh a radh, ciod na h-aigneidh leis an còir dhuinn teachd, chum bòrd an Tighearna. O na tha gach dearbha againn a’s urrain sinn iarruidh, gu’n do shuidhich Criosd an t-sacramaint so, chum tiodhlacaibh Spioradail a thoirt d’a phobull, agus gu bheil e comasach agus toileach so a dheanamh ’s còir dhuinn suidhe sios aig a bhord le creidimh, le dochas, agus le làn-earbsa na chumhachd agus na ghràdh. O na se Criosd tobar ar sonais, o na tha gach ni aige a tha feumail chum sinne a dheanamh sona, araon anis agus gu siorruidh, agus o na tha e a’ tairgse nan nithe so dhuinn; ’s còir dhuinn ar cridheachan fhosgladh gu farsuing dha, agus gàirdeachas a dheanamh ann, mar ar cuibhrionn, mar ar Slànuighear, mar an ti sin ata uile-mhaiseach, uile-mhaith, agus uile-ghradhach. ’S còir dhuinn mar an ceudna bàs ar Slànuighear fhoillseachadh le bròn agus doilghios airson ar peacaidhean, o na b’iadsan mathair-aobhair fhulangais agus
[231] a bhàis;
agus le taingealachd agus teas-
ghràdh air son na rinn agus na dh’
fhuiling e air ar son.
O cia beannuichte,
sòlasach a bhitheadh ar staid,
na’
m b’
urrain gach h-
aon a shuidheas fios aig bòrd an Tighearna air an là an diu,
a radh gu treibh-
dhireach maille re Daibhidh;
mar thogras fiadh na sruthain Uisg,
mar so ata m’
anam a’
ploscartaigh ad’
dheigh-
sa,
o Dhe,
ata tart air m’
anam an geall air Dia,
air an Dia ’
ta beo.
Gun deonaiche Dia gu’
m bi cridheachan mhòrain a’
labhairt na’
m briathra so,
agus gu’
m bi na nithe,
a chaidh anis a radh o fhocal air am beannachadh dhuinn,
agus d’
a ainm naomha-
sa gu’
n robh a ghlòir anis agus gu siorruidh.
Amen.