SALM CIX.

O Dhia ta tàdhbhar molaidh dhamh,
gu balbh ad thost na bì.
2 Oir béul na ndaoi, ’s na mfealltach ta
gná-fhosgailt air mo thì,
Le teanga bhréugach labhradar
am aghaidhsa do ghná.
3 Chuartuigh siad me le briathraibh fuath:
chuir cath orm gun chionfà.

4 Ar son mo ghaoil ’táid naimhdoil dhamh,
acht tàims’ re guidh’ a ghnà:
5 Do chùituighd olc a néric maith:
is fuath air son mo ghràidh.
6 Droch-mharascal cuir os a chionn:
biodh Sàtain aig a dheis.
7 Urnuigh gu raibh na pheacadh dhò:
fàgthar a mbinn é ris.

8 Gearr gu raibh aois: is glacadh neach
oifig sa dhréachd gun iochd.
9 Gu raibh a bhean na baintroich fos,
’s ná ndìlleachdain a shliochd.
10 Ar seachran biodh a shliochd do ghná,
’s a giarraidh déirc na bhféim:
Is as a nàitibh falamh fás
aig iarraidh bídh dhoibh pfein.

11 Gu glacadar luchd foireignidh
gach ni do bheanas dò:
’S a shaothairsan mar chabhartach
gu buineadh coigcrich leò.
12 Na biodh neach ann ni tròcair air:
na bithadh fos a haon
A ghabhas truas da shliochd, ’ntra bhíd
na ndìlleachdain gun mhaoin.

13 Sgrios gu raibh air a ghinoilsan;
da nsgathadh as gu léir;
Gu ccuirfar as a nainm ar fad
san àl do thig nan dèidh.
14 Is gu raibh aingid~hachd athrachsan
air chuimhn’ aig Dia do ghnà:
Is cionnt a mháthar mar a ngcèudn’
nior chuirfar as gu bràth.

15 Gu rabhaid air an taisbeanadh
a bhfiaghnuis Dhiá do shìor:
Do chum go sgathadh se amach
a niomradh as an tìr.
16 Oir dhearmaid se bhi tròcairach,
dfoiréignidh se am bochd
San tainnis, chum gu marbhadh se
neach ga nraibh croidhe goirt.

17 Mar thug se toil do mhallachadh,
malluight gu raibh gach lò:
Mar nach tdug toil do bheannughadh,
nar èirghiodh beannachd dhó.
18 Amhluidh mar rinneadh leis é fein
a chuartachadh gach am,
Le heascain is le mallachadh
mar le na bhrat gu teann,

Samhluidh gu dtigeadh sùd gu beachd
mar uisg’ a steach na chom,
’S mar ola drùidheadh sùd gu géur
na chnámhaibh fein gu trom.
19 Biodh súd mar édach uimesan
le bhfoluig~har é gach trà:
Is amhluidh mar an crios do bhìos
ga chriosrughadh do ghná.

20 On Tighearna gu tiobhrar sùd
dom naimhdaibh mar an duais:
’S don droing anaghaidh manma ’tá
gná-labhairt uilc gun truas.
21 Acht ar mo chrann bhi thusa, Dhé,
air sgà tainm uasail fein:
Do bhrìogh gu bhfuil do thrócair maith,
déun saoradh dhamh a mfhèim.

22 Oir ta me aìmbeartach gu beachd,
is tà me ainnis lóm,
Ata mo chroidhe ar a lot
an leth a stigh dom chóm.
23 Is amhluidh tà me gabhail thart
mar sgàil àig claonadh síos:
Ar mfuadach mar an locust truadh
chuig agus uaidh arís.

24 Mo ghlúine táid air fáillneachadh
aig mèud mo throisg a ghná:
Is mfeoil aig díodhbhail saill is sullt
air terichduin atá.
25 Am ádhbhar fochaid bhí me fos
don aitim ód gu léir:
Chrath siad a ngcinn gu fanoídeach,
’ntra sheall siad orm gu gèur.

26 Fòir orm, a Thighearna mo Dhià:
ad thrócair cuidigh mé.
27 Go tuigfid gur hí so do lámh:
’s gur tu rinn súd, a Dhé.
28 ’N tra bhithas iad re mallachadh,
beannuighsa sinn go pailt:
Bíodh orra nàir’, air éirigh dhoibh:
acht bithadh toglachs’ ait.

29 Gu rabhaid ar a ngcuartughadh
muil’ eascairde le náir’,
’S mar fhalluing air a nuachdar bíodh
a namhluadh fein le táir.
30 Acht mise chean, árd mholidh me
Jehobha le mo bhèul:
Is fos, a measg a choimhthionoil
cuirfam a chliù a ngcèill.

31 Oir tá se leis àn duine bhochd
na sheasamh air a dheis:
Da theasairgin on droing ler bàill
anamsan fhàgbhail ris.