SALM CXII.

O tugaibh moladh mór do Dhia,
’s beannuight an tí gu beachd
Da neagal Dia, ’s a ghabhas toil
gu mòr da lagh ’s da reachd.
2 Biaidh ’shliochdsan làidir ann san tìr,
’s ro bheannuight síol na nsaoi.
3 Biaidh maoin is saibhreas ann na theach:
biaidh cheartas buan a choidh.

4 ’Ntra bheithas saoi an dorchadas
eirighidh solus dó:
Ata se gràsmhur tròcaireach
is comhthromach gun ghò.
5 Is truacant fos, deadh-choingheallach,
an duine maith a choidhch’:
Is bheirthar leis gu críonnda glic
a ghnothaicha gu crích.

6 Gu dearbh cho dtig aon ní a mfeasd
leir gluaisfar è gu mòr:
Ach cuimhn’ is iomradh maith a choidhch
biaidh air an fhíreun chóir.
7 Is airsan cho bhi faiteachas
air cluinntinn dò droch sgèul;
Ta chroidhe socrach muinghineach
an Dia Jehobha tréun.

8 Ta chroidhesan air socrachadh,
cho ghluais an teagal é;
Gu nuig a nuair, ar eascairdibh
a mhiann gu bhfaiceadh sé.
9 Do sgaoil se chuid, is thug don bhochd,
’s buan fhírentachd a mfeasd;
Biaidh adharc air a hárdughadh
le onoir mhòir gun cheisd.

10 Cràdhthar an daoi, ’ntra chi se so;
casaidh se fhiacla géur,
Searguidh se as: ìs sgriosfar miann
na naingid~hach ud gu léir.