SALM XXI.

A Mèd do nearts’ a Dhé na ndúl,
biaidh aoibhnas ar an rígh:
Is ann do shláinte throcairaich
sólas cia méud do ni?
2 Làn-mhiann is rún a chroidhe fein
do thug tu dhó gu seth:
Aon athchoinigh do iarr a bhéul
nior dhearnas air a chleth.

3 Oir beannughadh an mhaithas mhóir
sin thugas dó gu moch:
Is chuir tu coroin árd ma cheann
don ór is deirge dreach.
4 Do iarr sé ortsa beatha bhuan,
sin thug tu dhó gu fíor:

Do thug tu síneadh saoghail dò,
do chum bheth beo gu sìor.

5 Do thaoibh na slàinte thug tu dhó
is mòr a ghloir gach am:
Ard-onoir agus mórdhalachd
do chuir tu ar a cheann.
6 Oir rinneadh leat ro bheannuight è
ar feadh gach rè gu beachd:
Is rinn tu è lán-aoibhneach fòs
led ghnúis an trócaireachd.

7 Oir ann an Dia Jehobha mòr
earbidh an rígh do ghna:
Trìd trocair’ fos an ti is aird’,
ni ngluaisfar é gu brath.
8 Aimsigh do ghlac ar huile nàmh:
ar heascar do làmh dheas.
9 Mar àmhuinn thinntigh nì tu iad
an aimsir tfeirg’ da nsgrios:

Na chorrigh mhòir ni Dia gu fíor,
an slugadh sios ar fad,
Is nìtar orra milleadh fos
le teine mór gu grad.
10 An toradh sgriosfidh tu on tìr,
’san síol o dhaoinaíbh as.
11 Oir chum siad chugad olc: sdo dhealbh
feall ghrànd, nach dféud cur leis:

12 Is uime sin led shoighdaibh glèust’
ar sreing re naghaidh súd,
Bheir orr’ air ais gu rachadar,
sgu pilleadar ar gcùl
13 Arduigh thu fein, ad chumhachdaibh,
a Thighearna na mfeart:

Mar sin sior-chanfidh sinn do chlu,
is molfidh sinn do neart.