SALM XXXV.

TAgair a Dhia re luchd mo stríbh;
cuir troid ar luchd mo chath.
2 Glac fein do thargaid, is do sgiàth,
éirigh’, déan congnamh maith.
3 Glac fós do shleadh, ’s ar luchd mo thóir
an bealach druid gu teann:
Re manam abair fèin mar so,
is me do chongnamh ann.

4 Trom nàir’ is masladh gu raibh dhóibh,
tà ’giarraidh manam bochd:
Is pilleadh siad le hamhluadh gèur,
ta smuintiug~hadh chugam lochd.
5 Biodh iad mar mhuillnen dol le gaoith:
biodh aingeal Dè na ntóir
6 Biodh aingéal Dè ga nrith gu teann,
dorch sleamhuin biodh an ròd.

7 Oir goiste dfoligh siad san dìg
gan ádhbar no cionfáth;
Sin chlaoichadar gan chúis ar bith,
chum manam chur an sás.
8 Gun fhios, gu dtigeadh dóghruinn air,
is glacfar è san líon
Dfoligh sè fèin: ’san sgriosadh chèudn’
grad thuitadh é gu dian.

9 Ni manam gàirdeachas an Dia:
’sna fhurtachd sólas mór.
10 Is deir mo chnámhan uil’, a Dhè,
cia choimeas riots’ is còir;
Ni teasairgin don duine bhochd
on neach ta air ro thrèun,
An tainnis is an bocht on tì
ler báill a chlaoidh gu léir?

11 Luchd fiaghnais bhrèig a dèirigh riom:
is chuir siad as mo leth
Na neithe sin gu hègcorach
nach bfiosrach me a mbeith.
12 Olc dhíol siad riom an èric maith,
chum manam chur fuidh leòn.
13 Ach mis’, ar bheth dhoibh sud gu tinn,
ghabh umam culaidh bhròin:

Manam le trosgadh dùmhligh me,
fphill m’urnuigh’ ann mo chrios.
14 Mar charaid, brat~hair , no fear-caoi mat~har ,
gu brònach crom ghluais mis.
15 Acht chruinnig~headar , is bhìd gu hait,
ar bheth dhamh ann an teinn:
Gun fhios damh, chruinnigh prascan gránnd’,
gun támh mo réubadh rinn.

l6 Le cealgoiraibh gu fanoideach
na mfèist’ rinn spórsa dhíom,
Do chasadar a mfìacla riom,
síor mhagadh orm gu dian.
17 Cia fhad’ is lèir dhuit so, a Dhè?
saor manam fèin gu cas
O a milleadhsan; mo sheircin fòs,
a Dhia ar leomhnuibh seas.

18 Lán-bhuidheachas do bheiram dhuit
a measg an tionoil mhòir:
Is measg an tsluaigh tra ’slíonmhur iad
ardmholfam thú le glòir.
19 Mo naimhde tá gun ádhbhar riom
nior raibh ac’ aoibhnas dhíom:
’San dream do thug dhamh fuath gan chuis,
doibh caogadh sùl na bìom.

20 Oir ar an tsìth ni hiomraig~hann siad:
acht cumadh asinnleachd
Do dhaoinaibh sámhach ciuin na tìr’
ga mbuaidhreadh le haniochd.
21 Gu farsing dfosglaid riom a mbéal,
ha, ha, a deir siad chean’,
Do chì anois ar sùil an nì
budh mhiannach linn, ’s bu ghean.

22 Acht chonnairc thusa so a Dhia,
na bìós ad thost am fhèm:
A Thighearn’ is a Dhia na mfeart,
na fuirigh uam a ngcéin.
23 Tog ort, is mosgail chum mo cheart,
fam chùis, mo Dhia ’s mo rígh.
24 Dhia, dèan a rèir do cheartais breith,
is dhóibh nior b’aoibhnas mi.

25 Na ngcroidh’ na habradh siad riu féin,
aha, sé sud ar miann:
Is fòs na habradh siad a chaoidhch’,
do shluig sinn è gu dian.
26 Biodh orra náir’, is táirnear iad
gu hamhluadh mòr le chéil’,
Atá gu suilbhir; is gu hait
re faicsin m’amhghair ghèir:

Is biodh siad ar an sgedughadh
le masladh is le náir’,
Ta ’giarraidh urram mór dhoibh fèin
am aghaidh; àdhbhar gàir’.
27 Biodh aoibhnas orr’, is gáirdeachas,
ta seasamh le mo chòir:
Is abradh siad do ghná gun cheilt’,
gu raibh Jehobha mór,

Tá gabhail tlachd do shonas buan
a sheirbhisigh do ghná.
28 Is air do cheartas thig mo bhéul,
is ar do chlù gach trá.