SALM XLIV.

LEr gcluasaibh chualamairn’, a Dhè,
ar sinnsir chuir a ngcèill
Na gnìomhthara do rinneadh leat
na naimsir, fad on gcèin.
2 Led láimh mar theilg tu ’mach na slóigh,
is chuir tú sud na náit:
Mar rinnis ar a phobul claoi,
gan teilgeadh fada uait.

3 Oir sealbh san tír ni fuaradar
len gcloidheamh no len loinn,
Ni mò do rinn a ngáirden fèin
an dteasairgin na nteinn:
Acht do lamh-dheas thug dhoibhsan buaidh,
do ghàirden neartmhur tréun,
Is solus glan do ghnúis, arson
gu dtug tù toil dhoibh féin.

4 O ’stusa féin a Dhia na mfeart,
mo Thighearn’ is mo rìgh:
Furtachd do Jacob órduigh uait,
is fuasgail ar gun dí.

5 Sann trìd do neartsa leagar sìos
na huile is naimhde dhuinn’:
Tríd hainmsa saltridh sinn gu lár
an drong do éirghios rinn.

6 Oir as mo bhogh’ cho dèan me bun,
ni mfurtachd dhamh mo lann.
7 Ach ’stusa náirigh luchd ar fuath,
o ’r naimhdaibh chuidigh linn.
8 Ar feadh an laoi sann ann an Dia
do ní sinn uaill’ is glóir’:
Is tainmsa fós ar feadh gach linn
árdmholidh sinn gu mór.

9 Acht rinn tu ’nois ar dteilgeadh dhíot,
is náirigh thusa sinn:
’S amach ler narmoiltaibh ’s ar bhfeachd
ni bhfuilis dol far linn.
10 Gu teithadh chuir tù sinn ar ais
on námhaid ghèùr san chath:
Is luchd ar míruin táid dhoibh fèin
ag déanamh creich’ is sgath.

11 Mar chaoirigh thug tu sinn dar nith
measg fineach sgaoileadh sinn.
12 Reic tu do phobul fèin gan fhiach,
’s nior mhéaduigh maoin da ngceann.
13 Do rinn tu toibhem dhinn gu truadh:
dar gcoimharsnaibh gu lèir;
Ball spòrsa do na bhfuil ma ngcuairt,
’s ball magidh mar a ngcèdn’.

14 A measg na ngeintileach ar fad
gná-fhocal rinn tu dhìnn:
’S ameasg a phobuil anns gach áit’
nar nádhbhar crathadh cinn.

15 Ta m’amhluadh is mo mhasladh géur
am fhiaghnais fèin do ghná,
Rinn náir’ is ruighadh fós mo ghruaidh
mfolach gu truadh gach là.

16 Se sin mo chor thaobh guth an fhir
a chàineas mé gu holc,
’S a spreigas mè: is thaobh an námh,
’s an dioghaltigh gu lochd.
17 Sud uile ge gu dtánig oirn’;
nior dhearmaid sinne thù,
Nior rinn sinn brèug no briseadh claon
’naghaidh do chúnnradh dhlù.

18 Nior aom ar naigneadh uatsa riamh,
nior chuaidh ar gcroidh’ ar gcúl:
Od shlighe fos nior chlaon ar gcos,
’s nior chuaidh ar seachran iuil.
19 Is ge do phronn tu sinn gu mion
an ionad dragun síos,
Is ge gu dfoligh thusa sinn
le sgáil is dubhar báis.

20 Ma se gur leig sinn as ar gcuimhn’
ainm uasal àrd ar nDia,
No ’r làmha gu Dia coimheach bréig
ma shíneadh linne riamh:
21 Nach rannsigh Dia so féin amach?
oir aig’ atá lán-fhios
Ar díomhaireachd an chroidhe stigh,
gach car atann is cleas.

22 Oir, ar do shonsa mharbhadh sinn
ar fad an là gu lèir,
’Smar chaoirigh ta sinn air ar meas
do chasgairadh gu gèur.

23 Mosgail, crèud as fa ngcodlann tù,
Dhia airigh as do shuain,
Gu bráth na teilgse sinn amach,
na triallsa fada uainn.

24 Crèud as fan bhfoligh tu do ghnùis?
crèud as far dhearmaid thú
Ar namhghar, is ar négin mhòr
ar iathadh oirn’ gu dlù?
25 Oir chrom ar nanam síos don ùir,
ar brù re talamh theann.
26 Ad thrócair’ éirigh, cuidigh linn,
is furtigh oirn’ san àm.