SALM LXIII.

O Dhia, is tu mo Dhia, gu moch
do iarram thú gach lá:
Ro thartmhur ata manam bochd,
a ngeall ort fèin do ghnà;
Ta miànn, is cíocras mòr ar mfeoil
a ngeall ort fèin gach am,
An tìr ro thirim thartmhur theth,
gan uisg’ ar bith bheith ann.

2 Do chumhachd chum gu bhfaicfeadh mè
’s do ghlòir ata ro-chaomh;
A rèir mar chunncas roimhe thù,
le clú a táros naomh.
3 Ar son gur fearr no beatha fòs
do chaoimhneas grádhach caoin:
Ard-mholadh dhuit le hiomdha clù
mo bhilidh bheir faraon.

4 Mar sin a ngcion do bheitham beo
beannuigham thu do ghnà:
Is ann a tainmsa togbham suas
mo lámhan riot gach trá.
5 Sásighthar manam mar le smior
’sle saill ro reamhar rè:
Is bheir mo bhéul ’s mo bhilidh dhuit
árd-mholadh ait’, a Dhè.

6 ’Ntra ní mé ar mo leabuidh fós
do chuimhnachadh le tlachd,
’S an am na faire smuainim ort,
ag dol don oidhche thart.
7 Arson gur tù bfhear cuidigh leam,
a Thighearn’ is a Dhè:
Biaidh aoibhneas agus aitas orm,
fuidh dhubhar sgáil do sgé.

8 Ta manam leanntainn ort gu dlù:
do dheaslámh chum me suas.
9 Luchd iarraidh manma bochd da sgrios,
do rachaid sìos don uaimh.
10 Le faobhar cloidheamh agus arm
sìos tuitfidh siad gu làr:
Mar chuibhrionn do na sionnachaibh
do nìtar iad le táir.

11 Acht aoibhnach biaidh an rìgh an Dia,
na lughas é gan bhèud
Do nì siad uaill: acht druidfar béul
gach ti do labhras brèug.