Bàgh Hartabhagh

Ma bheir tachartas gu bràth
Thu don àit’ seo air chuairt,
Chì thu seallaidhean le d’ shùil
A bheir ùrachd dha d’ smuain.

Chì thu monaidhean fo fhraoch
Fàs ’na chraobhagan uain’
’S chì thu blianagan as bòidhch’
Air an òradh le snuadh.

Chì thu tobraichean tha fàs
Agus làraichean fuar
A’ toirt breithneachadh nach gann
Air an àm chaidh air ruaig.

Chì thu cuimhneachain gu leòr
’S gheibh thu eòlas as ùr —
Bidh na h-eachdraidhean gu léir
Tighinn cho réidh gu do shùil.

Chì thu buailtean a’ chruidh-laoigh
Air gach taobh anns a’ ghleann
A’ toirt taisbean le’n cuid sgeul
Air na treun-fhir a bh’ ann.

Chì thu cairidhean sa bhàgh,
Saothair làmhan bha cruaidh,
Seòltachd gu glacadh éisg
Dearbhadh ainbheirt an t-sluaigh.

Chì thu calmain agus naoisg,
Cearcan-fraoich agus geòidh,
Gearradh-breac a’ snàmh nan tonn
’S dreathan-donn feadh nan còs.

Chì thu iolaire nan spòg
’S fiamh an òir dhith san speur —
Sann an uaigneas bhios a tàmh
Shuas air àird Sgòrr an Fhéidh.

Maise nàdair air gach taobh,
Sìth is caoineas mun cuairt,
Sàmhchair àrsaidh gun fhiamh —
Raghadh iarratais sluaigh.