Nàbachas

’S mòr dhomh am faochadh
Bho bhuaireas an t-saoghail
Nuair shiùbhlas mo smaointean
Gu faoineas na h-òig’;
Gach nì th’ ann an nàdar
Na mhìorbhail cho àillidh,
Na sràidean bha sàbhailt’
’S an nàbachd gun ghò.

Am cuir is àm buain,
Am iasgach a’ chuain,
Cuideachd gun ghruaim
Bha uasal nan dòigh;
Dh’aindeoin dìth agus cruas
Dhèanadh freasgairt gun duais,
Bha fialaidh ri truaigh’
Is truasail ri bròn.

Am cabhadh is gèile
Bhiodh bodaich a’ cèilidh
Bha dàimheil ri chèile
Agus geur-chuiseach, seòlt’;
Bhiodh balaich ag èisteachd
Rin eachdraidhean èibhinn - ’S iomadach eucoir
A dh’èignich na seòid.

Buidh’ -ghealach na buain,
Ciùin-fheasgar gun fhuaim
Ach naosg fada bhuam
Cho luath air a sgèith;
No traon air an t-sliabh,
Brù-chainntear nan eun,
Dà ghuth anns an fheur
’S gun sgeul orra fhèin.

Sheasainn nam aonar
Air carraigean aognaidh,
’S an cuan orra taomadh
Gun fhaochadh gun tàmh;
Chithinn an sùlair,
Mar bhabhta bho fhùdar,
A’ siubhal cho siùbhlach
Gu spùtadh e sàl.

Cha robh dèideagan ann
(Bha airgead cho gann),
Ach eathar rinn clann
Le crann agus seòl;
Abair aoibhneas is uaill,
Gun ghuth air an uair,
’S iad a’ dearbhadh a luaths
’S a’ fuaradh air lòn.

Saoil sibh ’n e ’n òige
Cho grianach is bòidheach
Tha mealladh mo sheòrsa
Ann an gòraich na h-aois,
Cuir dìochuimhne air dòrainn,
Air fògradh is fòirneart,
’S a’ bruadar air sòlas
Bha glòrmhor le saors’?

Bha barrachd air m’ òig’ ann,
Barrachd air sòlas -
Bha dìomhaireachd mhòr ann
Nach aithne dhomh inns’;
Nam faigheadh sinn còir air,
Nan tilleadh gu leòr dheth,
Bhiodh nàbaidheachd beòthail
Is òirdhearc an tìm.

San tìr nach eil smaoin
Air mòran ach maoin,
Bidh nàbaidheachd chaoin
Na faoineas gun fheum;
Nuair lìonar na saibhlean
’S a chunntar an saidhbhreas,
Bu chòir a bhith faighneachd
Bheil aoibhneas dha rèir.

Gach goireas a bhuannaich,
Gach innleachd a fhuair sinn,
Gach stòras is uaisleachd
Air uachdar na tìr -
Aol-tàthaidh gun aol iad,
Mar eaglais gun daoine iad,
Mar phòsadh gun ghaol iad
’S an naomhachd seo dhìth.