An Nighean

Cho fionnar ri fuaran a’ ghlinne,
Cho fiorghlan ri lilidh na pàirc,
Cho laghach ri eala na linne,
Cho coibhneil ri calman na h-àirc.

Cho umhail ’s a dh’iarradh an duine,
Gun bhuaireadh na broilleach a-riamh,
Cho blàth ri bonnach air fhuine,
Gnìomhach aig dachaigh ’s air sliabh.

Stuam’ ann am beartas no bochdainn,
Fiosrach gun mhòr-chuis na dhual,
Foighidneach ri laig’ agus lochdan,
Gun ghruaimean, gun ghamhlas, gun uaill.

Ach a’ mhìorbhail as iongantaich’ a th’ ann,
Gun iarradh i gibhtean a chleith,
’S nach tàinig e riamh na ceann
G’eil i càil ach mar tèile san t-sreath.

Mas aithne dhut idir an nighean,
Ma tha i nad inntinn gun fhalbh,
Tha aon nì cinnteach mu deidhinn - ’S ann an aisling a chunna tu dealbh!