Mo Nighean

’S tu fàth mo shaothair
Mo mhaoin agus m’ àgh,
Cuspair mo smaointean
’S gu daonnan mo ghràdh;
Mo shaoghal as d’ aonais
Nach b’ aognaidh e ’n-dràst’,
Agus inbhe measg dhaoine
Nach b’ fhaoineas nad àit’?

O chunnaic mi d’ ìomhaigh
Tha grian na mo speur,
Blàths a’s an iarmailt
Is fèath ann dha rèir;
Chan eil sealbh ann nach iarrainn
Dha d’ chiall is dha d’ chrè,
’S tu ’s prìseil nam fhianais
Tha ìosal fo nèamh

’S e mo ghuidhe ’s mo dhùrachd
Mus dùinear mo rèis,
Faicinn le m’ shùilean
Do chùisean tighinn rèidh;
Do làmh air an stiùir
’S cairt-iùil agad fhèin,
Agus lànachd mo dhùil
A’ tighinn dlùth air do cheum.